Σε κάποια στιγμή είχα την απορία τι να έγιναν οι αγαπημένοι μου Hatebeak και Caninus. Τι το ήθελα να το ψάξω; Ο ελεύθερος χρόνος λόγω του lockdown με έφερε και σε άλλα συγκροτήματα τα οποία αποφάσισαν ότι ένας άνθρωπος τραγουδιστής δεν τους καλύπτει και στράφηκαν στο ζωικό βασίλειο (και όχι μόνο) για εναλλακτικές. Μπορεί να λέμε ότι τα έχουμε ακούσει όλα στη μουσική αλλά πάντα θα βρίσκονται περιπτώσεις που θα μας κάνουν να αναθεωρήσουμε. Όσοι έχετε περιέργεια και χρόνο για κάψιμο, συνεχίστε να διαβάζετε.
The Woofers And Tweeters Ensemble
Η συγκεκριμένη περίπτωση αξίζει αναφοράς επειδή είναι μάλλον η πρώτη φορά που μουσική συνδυάστηκε με ήχους ζώων, αν και διαφέρει αρκετά από τα συγκροτήματα που αναφέρονται παρακάτω. Το εν λόγω project-παρωδία έβγαλε ένα album το μακρινό 1983 με όνομα “Beatle Barkers”. Ουσιαστικά είναι πασίγνωστα τραγούδια των The Beatles, παιγμένα από άγνωστους μουσικούς, με φωνές από σκύλους, πρόβατα, κότες, παπαγάλους και μια γάτα. Δεν είναι όμως όλες αληθινές αφού οι φωνές των σκύλων (που είναι και οι περισσότερες) είναι από άνθρωπο που τις μιμείται! Για έναν μη-οπαδό των The Beatles όπως εγώ, έχει την πλάκα του.
Hatebeak
Δεν ξέρω κατά πόσο επηρεάστηκαν από τους παραπάνω αλλά θεωρούνται από τους πρωτεργάτες αυτής της κατάστασης αφού ξεκίνησαν το 2003! Ο Blake Harrison (που μετέπειτα μπήκε στους death/grinders Pig Destroyer) σε κιθάρες, μπάσο και προγραμματισμό τυμπάνων και ο Mark Sloan στα ίδια καθήκοντα ένωσαν τις δυνάμεις τους με έναν αφρικάνικο γκρι παπαγάλο ονόματι Waldo. Ο Waldo έμαθε να τραγουδάει…death metal. Χωρίς καμία υπερβολή. Επικές κραυγές που πατάνε κάτω πολλούς κανονικούς τραγουδιστές πάνω σε death/grind μουσική. Το όνομα του συγκροτήματος και οι τίτλοι είναι παρμένοι από μεγάλα συγκροτήματα του χώρου, ελαφρώς αλλαγμένοι ώστε να θυμίζουν πτηνά. Μετά από ένα demo και τρία splits με άλλα περίεργα συγκροτήματα διαλύσαν το 2009, για να επιστρέψουν το 2015 με το full-length “The Number Of The Beak” το οποίο περιείχε όλα τα…τραγούδια τους μέχρι τότε. Παραμένουν ενεργοί μέχρι τώρα και αναμένουμε και άλλα διαμάντια στο μέλλον.
Dangerous Pigeons
Πολλές πληροφορίες δεν μπόρεσα να βρω γι’ αυτούς εδώ πέρα. Ουκρανική μπάντα με ένα περιστέρι πίσω από το μικρόφωνο. Γιατί; Επειδή την τραγουδίστρια Mary την έλεγαν χαϊδευτικά περιστέρι τα άλλα δύο μέλη λόγω την φωνητικών της. Ε, η ίδια αποφάσισε να το πάνε ένα βήμα παραπέρα και έβαλαν ένα κανονικό στη θέση της. Υποτίθεται ότι παίζουν grindcore αλλά με τόσο κακή παραγωγή, περισσότερο στον ήχο των Deep Purple φέρνει, παιγμένο πιο γρήγορα. Έχουν βγάλει πιθανώς μόνο ένα EP, το “Pigeon Wing”.
Caninus
Όπως και οι Hatebeak, οι Caninus ξεκίνησαν το 2003 από τον Justin Brannan, κιθαρίστα των hardcore-άδων Most Precious Blood, και κυκλοφόρησαν μαζί ένα split. Από το όνομα καταλαβαίνουμε ότι έχουμε να κάνουμε με κυνοειδή και έτσι συμβαίνει, αφού τα…φωνητικά αναλαμβάνουν δύο pit-bull terriers, η Budgie και η Basil. Και αυτοί σε death/grind στυλ, έβγαλαν το album “Now The Animals Have A Voice” το 2004 ενώ έπαιξε μαζί τους drums μέχρι και ο Richard Christy (Charred Walls Of The Damned, ex-Death, ex-Iced Earth). Διέλυσαν το 2011 μετά από το θάνατο της Basil. Την ίδια μοίρα είχε και η Budgie το 2016.
Pugtopsy
Προφανές λογοπαίγνιο το όνομα. Οι Pugtopsy ήρθαν να καλύψουν το κενό που άφησαν οι Caninus, βάζοντας στα φωνητικά ένα pug ονόματι Pupcake Lövbacken και παίζοντας κάτι μου μάλλον θυμίζει metalcore/deathcore αν και οι ίδιοι αναφέρονται στους εαυτούς τους ως black metal. Αραιή παρουσία μέχρι τώρα πάντως, οπότε μένει να δούμε τι θα κάνουν μελλοντικά.
Böar Glüe
Ο Richard Christy που αναφέραμε πριν, μάλλον γλυκάθηκε από τη συμμετοχή του στους Caninus και πλέον έχει το δικό του project, με το οποίο κυκλοφόρησε ένα split το 2018 παρέα με τους Hatebeak. Εδώ ο Christy αναλαμβάνει όλα τα όργανα και για τα κύρια φωνητικά επιστρατεύει τρία ινδικά χοιρίδια με τα ονόματα Tico, Taco και Sugar ενώ ο ίδιος κάνει κάποια δεύτερα. Παίζοντας και αυτός death/grind (μεγάλη πέραση έχει το συγκεκριμένο είδος), το αποτέλεσμα είναι ξεκαρδιστικό.
Insect Grinder
Θα μπορούσε η Ρωσία να μείνει έξω από αυτό; Σίγουρα όχι. Οι Insect Grinder χρησιμοποιούν ένα τριζόνι για φωνητικά πάνω σε death/grind κοπάνημα και ομολογώ ότι ήταν από τα πλέον διασκεδαστικά ακούσματα πάνω σε αυτό το…είδος, αφού το συμπαθέστατο έντομο ακολουθεί κατά πόδας τη μουσική. Το EP “Infected” του 2009 είναι όλα τα λεφτά, με guest συμμετοχή αλιγάτορα στο τελευταίο κομμάτι.
Captured! By Robots
Για να μη μείνουμε μόνο στα ζώα, ας περάσουμε στα τρομακτικά της υπόθεσης, τα οποία μας θυμίζουν ότι κάποια μέρα θα εξεγερθούν και θα μας σκλαβώσουν όλους. Ρομπότ. Εδώ έχουμε την περιπτωσάρα του Jay Vance, με έτος ίδρυσης το 1998! Ο Jay εδώ παίρνει το ψευδώνυμο JBOT και έχει μαζί του τα ρομπότ GTRBOT666 στην κιθάρα και DRMBOT 0110 στα drums, τα οποία προγραμματίζει τόσο στο studio όσο και στις συναυλίες ενώ ο ίδιος αναλαμβάνει τα φωνητικά. Η εξαίρεση στον…κανόνα της λίστας αλλά δεν πειράζει. Σύμφωνα λοιπόν με την ιστορία πίσω από το συγκρότημα, ο Jay τα κατασκεύασε και αυτά τον υποδούλωσαν, αναγκάζοντάς τον να παίζει μαζί τους ενάντια στην θέλησή του. Ξεκινώντας με έναν πιο κλασικό rock ήχο, πλέον το έχει γυρίσει και αυτός στο grindcore. Με τέσσερα full-length albums, ένα EP και ένα live DVD, είναι ο πιο παραγωγικός από τη συγκεκριμένη λίστα.
Compressorhead
Οι Compressorhead κατασκευάστηκαν μεταξύ του 2007 και 2012 στη Γερμανία από τον Frank Barns, ο οποίος έχει την βοήθεια άλλων τεσσάρων ατόμων στη σύνθεση των τραγουδιών και τα φωνητικά, δύο από τα οποία έπαιζαν στους NoMeansNo. Αρχικά η σύνθεση είχε τέσσερα μέλη, τους Fingers (κιθάρα, σύνολο 78 δάχτυλα!), Bones (μπάσο), Stickboy (drums) και τον Junior, «βοηθό» του Stickboy για το hi-hat. Το 2012 έγινε και η πρώτη τους εμφάνιση. Ξεκίνησαν παίζοντας διασκευές Motörhead, AC/DC, Pantera και The Ramones. Το 2017, μετά από μία καμπάνια στο Kickstarter, προστέθηκαν άλλα δύο μέλη, οι Mega-Wattson (φωνητικά) και Hellgå Tarr (κιθάρα). Και μπορεί η φωνή του τραγουδιστή να είναι προηχογραφημένη αλλά τα υπόλοιπα ρομπότ παίζουν κανονικά τα όργανά τους. Τι πιο metal από δεκάδες κιλά μετάλλου να παίζουν μουσική;
Υ.Γ.: Άλλες περιπτώσεις με ρομπότ είναι και οι The One Love Machine Band, The Trons και Z-Machines που κινούνται σε λίγο διαφορετικό ύφος. Περαιτέρω αναφορά δεν χρειάζονται, νομίζω ότι το πιάσατε το νόημα έτσι κι αλλιώς.
