“loosing touch with the ground…”
Μπορεί να το λέμε καθ’ υπερβολήν συνήθως αλλά το φάρμακο απέναντι στην ασχήμια είναι η μουσική και στην εμφάνιση της SYLVAINE φαίνεται πως αυτή λειτούργησε σχεδόν λυτρωτικά αφού το μαύρο που κυριαρχεί μετά την ανείπωτη τραγωδία στα Τέμπη βρήκε την αντήχηση του στις υπέροχες νότες των νορβηγών που πραγματοποίησαν μια φοβερή εμφάνιση. Μαζί τους ιδανικό opening act οι EUPHROSYNE.
“entering the void / love left unspoken…”
Στη σκιά της πολύνεκρης τραγωδίας γύρω στις 20:30 είχε μαζευτεί λίγος κόσμος έξω από το Temple και ένα μούδιασμα υπήρχε στον αέρα, με το μούδιασμα μέσα μας να μην φεύγει. Στις 21:15 οι Euphrosyne ανέβηκαν στη σκηνή και αμέσως μας πήραν από το χέρι στο δικό τους μουσικό ταξίδι αφιερώνοντας ολόκληρο το σετ τους στα θύματα. Το ξεκίνημα με το “Pale Days” ήταν από μόνο του επώδυνο, μια μέρα πριν είχαν δώσει στην κυκλοφορία ένα video με την ακουστική εκτέλεση του και κάθε στίχος του ήταν αλάτι στην πληγή. Ευτυχώς το ακούσαμε με παραμόρφωση και έτσι τα δάκρυα κρύφτηκαν πιο εύκολα.
“childhood / turn to dust…”
Τους είχα δει και αρχές Δεκέμβρη στο release show για το ντεμπούτο τους “Keres” αλλά εκεί ήταν ακόμα κουμπωμένοι. Πλέον όλα δείχνουν να λειτουργούν σωστά και σε συνδυασμό πως αυτή τη φορά δεν υπήρχαν και τα προβλήματα με τις στάθμες στον ήχο το σετ των Euphrosyne ήταν ιδανικό. Το ατμοσφαιρικό post black metal τους έφτιαξε το soundtrack για μια παγωμένη βραδιά με το κουαρτέτο να αποδίδει άψογα τις μουσικές του και την Έφη Ευαγγελινού στα φωνητικά να μας δείχνει τα διαφορετικά πρόσωπα της, τόσο στις κραυγές απόγνωσης, όσο και στους μελωδικούς ψιθύρους, ενώ και η κινησιολογία της, έμοιαζε επίσης ταιριαστή αφού προσδίδει μια θεατρικότητα.
video Euphrosyne live:
“everything must come to an end…”
Κάπου εκεί συνειδητοποίησα πως ήδη είχαν περάσει σαράντα λεπτά, πράγμα που επιβεβαιώνει αυτό που έλεγα στην αρχή. Αλλά κανένα παυσίπονο δεν κρατάει για πάντα, οι μουσικές στο κενό μέχρι να ετοιμαστεί εκ νέου η σκηνή ήταν αρκετές για να σε κάνουν να νιώσεις άβολα, ειδικά όταν έπαιζε Dead Can Dance…
Στις 22:30 η μπάντα από τη Νορβηγία ανέβηκε στη σκηνή και είναι πρώτη φορά που βγαίνει κάποιος σε headline show και το κοινό δε φωνάζει. Το intro τελειώνει και μπαίνει το “Earthbound” μέσα από το Wistful, ένα από τα πλέον χαρακτηριστικά κομμάτια της αφού περιέχει όλο το μουσικό σύμπαν της Kathrine Shepard, τόσο τις απόκοσμες ατμόσφαιρες όσο και τα αιθέρια περάσματα. To ήδη αγαπημένο “Nowhere, Still Somewhere” από το τελευταίο της άλμπουμ δεν άφηνε περιθώρια πως θα ήταν μια ιδιαίτερη μουσική βραδιά.
“Will the ache ever ease up…”
Στο πρώτο κενό ανάμεσα στα κομμάτια η συμπαθέστατη Νορβηγίδα έμοιαζε ξαφνιασμένη με την απόλυτη ησυχία που επικρατούσε στο χώρο, «είστε τόσο ήσυχοι» είπε, τι να πεις και τι να απαντήσεις. Μιλώντας για τον κόσμο να πω πως μπορεί να μην γέμισε ασφυκτικά το Temple αλλά ευτυχώς δε θύμιζε σε τίποτα εκείνη την απογοητευτική σε προσέλευση εμφάνιση στη Death Disco πριν μερικά χρόνια όπου είχε δεν είχε σαράντα ανθρώπους μπροστά της,
Η μουσική της είναι στην ουσία ένα ιδιαίτερο post metal που πατάει στην σχεδόν αφαιρετική goth ατμόσφαιρα την οποία σπάνε τα black ξεσπάσματα. Χωρίς τις mainstream ευκολίες που ακολουθούν άλλες στο ίδιο στυλ η Sylvaine μοιάζει να πιστεύει στην ουσία αυτού που κάνει και δεν είναι τυχαίο πως ταυτίζεται με κάθε νότα στις συνθέσεις της. Γι’ αυτό και δεν έχει θέμα να παίξει το εννιάλεπτο “Abeyance” και καπάκι το εντεκάλεπτο “Fortapt”. Kάθε κομμάτι της είναι ιδιαίτερο αλλά αν πρέπει με το ζόρι να διαλέξουμε μία μόνο στιγμή σε όλη τη βραδιά αυτή θα ήταν η εκτέλεση του “Eg Er Framand” που άφησε μια γλυκόπικρη γεύση που δεν έφυγε ούτε με το ψιλόβροχο έξω από το venue…
video Sylvaine live:
Sylvaine set list:
Intro / earthbound / nowhere but still somewhere / abeyance / fortapt / thrjar / I close my eyes / mono no aware / a ghost trapped in limbo / morklagt / eg er framand
® κείμενο/φωτογραφίες/video: Konstantinos Mindcrimek Vlachos
