Θα έλεγα ότι με το νέο της album η Φινλανδή, επιστρέφει στην κανονικότητα. Τι εννοώ; Όσο ενδιαφέρον κι αν είχε το “The Shadow Self” τρία χρόνια πριν και κάποιες ακόμα συνθετικές προσπάθειες της στο μεσοδιάστημα, είχα αρχίσει να ανησυχώ για το που θα καταλήξει η πορεία μιας τεράστιας soprano η οποία είχε αποφασίσει να αφήσει σε μεγάλο βαθμό στην άκρη τη soprano φωνή της. Το μουσικό της ύφος επίσης, έδειχνε ότι ψαχνόταν σε άλλα μονοπάτια, όχι και πολύ κοντά στο εξαιρετικό της feeedback. Με τις παραπάνω παρατηρήσεις δεν εννοώ ότι αυτό της έκανε κακό, αντίθετα, εδώ αποδεικνύεται ότι αυτές οι προσπάθειες αποτέλεσαν σχολείο για την Tarja.
To “In The Raw” θεωρώ ότι είναι η καλύτερη προσωπική της δουλειά μετά το “What Lies Beneath”, πίσω στο 2010. Προσωπικά αισθάνομαι ότι είναι το album που περίμενα, ή μάλλον που ήθελα ν’ ακούσω από την Tarja. Από το πρώτο κιόλας κομμάτια, το εκπληκτικό “Dead Promises” αλλά και με το “Goodbye Stranger” καταλαβαίνει κανείς εύκολα τι είναι αυτό που κρατάει στα χέρια του. Και στα δέκα τραγούδια του δίσκου η Tarja απλώνει όλες τις αρετές της και όχι μόνο φωνητικά. Η Tarja Turunen δεν είναι απλά μια σπουδαία τραγουδίστρια όπως ήταν στους Nightwish. Πλέον, είναι μια σπουδαία τραγουδίστρια και σαφώς πιο έμπειρη, αλλά και μια σπουδαία μουσικός. Υπάρχει πολύ καλή μουσική στο album και αρκετά απρόβλεπτα τραγούδια στη ροή τους που κρατούν τον ακροατή σε προσοχή στο άκουσμα τους.
Θα πρέπει εδώ να σημειώσουμε τους εξαιρετικούς guests του “In The Raw” τους Bjorn “Speed” Strid στο “Dead Promises”, Cristina Scabbia στο “Goodbye Stranger” και Tommy Karevik στο “Silent Masquerade”. Μπορεί επίσης να μην ξέρω λέξη Φινλανδικά αλλά δε χορταίνω ν’ ακούω το “The Golden Chamber” ένα soundrackικό κομμάτι με στίχους στη μητρική της γλώσσα, όπως επίσης και το αριστουργηματικό φινάλε με το πομπώδες “Shadow Play”.
Το “In The Raw” είναι μια πάρα πολύ καλή δουλειά, δεν το συζητάω ότι επιβάλλεται η επένδυση από τους φίλους του είδους ενώ θα σας…προκαλέσω επισημαίνοντας ότι η βινυλιακή του έκδοση είναι εκπληκτική!
