Thanatos – Violent Death Rituals

Χρόνια είχα να ακούσω κάποια καινούρια κυκλοφορία των Thanatos. Το νέο τους album είναι μια υπέροχη αφορμή τόσο γι’ αυτό όσο και μια επίσκεψη στο παρελθόν τους, αφού διαπίστωσα πως υπάρχουν κυκλοφορίες τους που είχαν ξεφύγει από το…ραντάρ μου τον τελευταίο καιρό.

Οι Ολλανδοί είναι ένα από τα πολλά συγκροτήματα που χρησιμοποίησαν το συγκεκριμένο όνομα και αν δεν κάνω λάθος ήταν και το πρώτο, αφού ξεκίνησαν το 1984. Αρχικά λέγονταν Whiplash, αλλά αυτό κράτησε ελάχιστα. Ήταν μάλιστα και η αφορμή να αλλάξουν το όνομά τους οι δικοί μας Thanatos Inc. σε Nigel Foxxe’s Inc. το 1988.

Η μπάντα αρχικά διαλύθηκε το 1992, επέστρεψε το 1999 με μοναδικό αρχικό μέλος τον κιθαρίστα/τραγουδιστή Stephan Gebédi (ex-Hail Of Bullets) και έκτοτε βγάζουν νέες δουλειές ανά μερικά χρόνια. Το “Violent Death Rituals” είναι το έβδομο full-length της ιστορίας τους και διαδέχεται το “Global Purification” του 2014.

Το ύφος τους δεν αλλάζει φυσικά ούτε εδώ. Μιλάμε για death/thrash metal, με το death στοιχείο να είναι πιο έντονο από άλλα συγκροτήματα παρόμοιας κατεύθυνσης. Οι συνθέσεις κυμαίνονται περίπου στα τέσσερα λεπτά η κάθε μία, αφού δεν τραβιούνται χωρίς λόγο. Οι ταχύτητες παραμένουν γρήγορες σε όλη τη διάρκεια του album και σε παρασέρνουν εύκολα στο ρυθμό τους ενώ τα λίγα mid-tempo σημεία είναι εξίσου απολαυστικά.

Ξεχωρίζει το πωρωτικό και ουσιαστικό drumming του Martin Ooms, τα φωνητικά του Stephan μάλλον ακούγονται καλύτερα από ποτέ, οι κιθάρες χαρίζουν μερικά εξαιρετικά riffs και φρενήρη solos και η παραγωγή είναι σίγουρα η καλύτερη που είχαν μέχρι τώρα. Θετική εντύπωση μου έκαναν και κάποιες πολύ χαρακτηριστικές τζούρες από πρώιμους Slayer σε συγκεκριμένα κιθαριστικά σημεία, τα οποία ταίριαξαν άψογα με το υπόλοιπο υλικό.

Το album ακούγεται από τη μία φρέσκο και από την άλλη πιστό στην ιστορία της μπάντας. Χωρίς νεοτερισμούς αλλά και χωρίς επιτηδευμένες old-school χαζομάρες, πέτυχαν τον ήχο που πιστεύω πως πρέπει να έχει σήμερα μια μπάντα με τη δική τους ιστορία. Όσοι δεν τους γνωρίζατε μέχρι τώρα, το “Violent Death Rituals” είναι μία πρώτης τάξεως ευκαιρία για κάτι τέτοιο.