Δεύτερος δίσκος για τους Σουηδούς πιτσιρικάδες μετά το “Demons” του 2015. Η συνταγή είναι ακριβώς η ίδια. Horror pop (ναι ποπ), με punk ενεργητικότητα και rock ‘n’ roll κιθάρες. Τα πάντα εδώ καθορίζονται από το ύφος των φωνητικών και την γενικότερη (βρώμικη μεν) feel good διάθεση. Η στιχουργική θεματολογία αφορά νεκρούς, σφαγές, τέρατα, αίματα και άλλες horror ομορφιές. Μην σας μπερδέψει το παραπάνω pop, το συγκρότημα δεν είναι οι Blink 182 προς θεού. Στην μουσική τους εκτός από γρήγορους garage ρυθμούς και 60’s pop (άντε πάλι), εμπεριέχονται και σκληρότερα στοιχεία.

Ξεχωρίζει το εντελώς punk “The night has just begun” με τα πιο ακραία φωνητικά, το καλύτερο τραγούδι του δίσκου “Nightcrawler” που ειδικά στο δεύτερο μέρος του αποτίει φόρο τιμής στους AC/DC, ενώ στο “Cut me down” ορκίζομαι ότι άκουσα και λίγους (πολύ λίγους) The Devil’s Blood (άρα και Rocky Erickson). Οι κιθάρες γενικότερα πάντως τα σπάνε, δεδομένου ότι πρόκειται για ένα είδος που δεν απαιτεί δεξιοτεχνία.

Ενδιαφέροντες οι νεαροί, και που ξέρεις μπορεί και να κολλήσετε.