Είχα να ακούσω τέτοιο αυθεντικό Ροκ από τον καιρό του ζωντανά ηχογραφημένου άλμπουμ των The Steepwater Band! Βέβαια, οι TSB είναι Αμερικανοί και προφανώς το είδος το έχουν στο DNA τους, ετούτοι εδώ οι Σουηδοί όμως ακούγονται πιο Αμερικανοί και από Honky Tonker του Nashville! Τι ύφος, τι ταπεραμέντο, τι συναίσθημα! Τέλειοι! Η φωνή είναι νοσταλγική, είναι γλυκιά, είναι η μελαγχολία της ευτυχίας ή (και) το ανάποδο, είναι αυτό που έλεγε ο Springsteen. Καλή παρέα και καλή μουσική, όταν έχεις να οδηγήσεις πολλές ώρες με το φορτηγό…
 
Θέματα που θα μπορούσε να τα είχε τραγουδήσει ο Dylan, οι Beatles, το ίδιο το Αφεντικό, τραγούδια που θα ξετρέλαιναν τους Quireboys, μουσική που γεμίζει την ψυχή! Το πιάνο και το όργανο εξιτάρουν, τα κομμάτια περνάνε το ένα μετά το άλλο και δεν υπάρχει πλέον θέληση να βγάλεις το άλμπουμ για να βάλεις κάτι άλλο… Υπάρχει μόνο η μουσική των διαμαντένιων σκυλιών… Ακούγονται και πνευστά, είναι πραγματικά μια πανδαισία χρωμήχων, είναι το πιο χαλαρό και ωραίο συνονθύλευμα που θα μπορούσατε να ακούσετε. Μπαλάντες που αποτυπώνονται, κιθάρες που μένουν, στίχοι που τους γουστάρετε. Δεν χρειάζεται να γράψω τίτλους, δεν υπάρχει κανένας λόγος να σας πω ποια τραγούδια ξεχωρίζω. Το άλμπουμ αυτό το ακούτε από την αρχή μέχρι το τέλος, μετά το ξανακούτε και μετά το ξανακούτε!