Θεωρώ τον Jesper Strömblad ως έναν από τους σημαντικότερους μουσικούς στη ευρύτερη σουηδική metal σκηνή. Ιδρυτικό μέλος των In Flames, Dimension Zero, Ceremonial Oath και HammerFall (ω, ναι) μεταξύ άλλων, περίμενα πως και πως να φτιάξει ένα melodic death metal σχήμα μετά την αποχώρησή του από τους In Flames αφού οι Cyhra και οι (διαλυμένοι πλέον) The Resistance κινούνται σε διαφορετικά μουσικά μονοπάτια. Και αυτό έγινε με εκκωφαντικό τρόπο όταν ανακοινώθηκε η ίδρυση των The Halo Effect.

Ο λόγος; Όλο το συγκρότημα αποτελείται από πέντε πρώην μέλη των In Flames! Στη σύνθεση λοιπόν βλέπουμε τον Strömblad (1990-2010) μαζί με τον Niclas Engelin (1997-1998, 2011-2021) στις κιθάρες, τον Peter Iwers (1997-2016) στο μπάσο, τον Daniel Svensson (1998-2015) στα drums και τον Mikael Stanne των Dark Tranquillity στα φωνητικά που μάλλον λίγοι θυμούνται ότι είχε τραγουδήσει στο demo και στο ιστορικό ντεμπούτο “Lunar Strain” (1994) αν και λογιζόταν ως guest και όχι σαν σταθερό μέλος.

Το αποτέλεσμα είναι ένα καταπληκτικό melodic death metal album σουηδικής σχολής που δύσκολα θα αφήσει ασυγκίνητο τους οπαδούς του είδους. Μπορεί φυσικά να θυμίζει (παλιούς) In Flames και Dark Tranquillity αλλά προσωπικά δεν πιστεύω ότι αντιγράφει κανένα από αυτά τα συγκροτήματα. Ομοιότητες είναι απόλυτο λογικό και φυσιολογικό να υπάρχουν (δε γίνεται το 2022 να εφεύρουν το είδος από την αρχή), οι The Halo Effect όμως όπως το βλέπω εγώ καταφέρνουν να βγάλουν μουσική που έχει να δώσει κάτι καινούριο στον ήχο και όχι αναμάσημα παλιών ιδεών.

Πότε πιο γρήγορη, πότε πιο αργή, με εξαιρετικά riffs και μελωδίες και φυσικά τα πάντα άψογα γρυλίσματα του Stanne ο οποίος σε δύο περιπτώσεις χρησιμοποιεί και τα υπέροχα καθαρά του (“In Broken Trust”, “A Truth Worth Fighting For”) ενώ υπάρχει και συμμετοχή του Matt Heafy των Trivium στο “Last Of Our Kind”. Η παραγωγή είναι ιδανική και ο δίσκος δεν έχει αδύναμες στιγμές στα σαράντα λεπτά που διαρκεί, κάνοντας την ακρόαση να κυλάει τόσο ευχάριστα που προσωπικά τον ακούω τουλάχιστον μια-δυο φορές την ημέρα από τότε που κυκλοφόρησε.

Σε αντίθεση λοιπόν με τους In Flames που εδώ και χρόνια έχουν καταντήσει μία χαζό-pop πλαστικούρα με γεύση μπαγιάτικης τσιχλόφουσκας, οι The Halo Effect δείχνουν πώς παίζεται το παιχνίδι. Έτσι κι αλλιώς, ο Strömblad έχει μεγάλο μερίδιο στην ανάπτυξη και καθιέρωση του melodic death metal ήχου. Αν βάλεις και τον Stanne στην εξίσωση, ήδη οι προσδοκίες ήταν τεράστιες πριν ακούσουμε νότα από αυτούς και πιστεύω ότι δικαιώθηκαν στο έπακρο. Το “Days Of The Lost” είναι σίγουρα μέσα στις πέντε καλύτερες κυκλοφορίες ανεξαρτήτου είδους που έχω ακούσει την τρέχουσα χρονιά. Μακάρι να τους δούμε και στη σκηνή κάποια στιγμή.