Είναι τόσο ωραίο να βλέπεις αγαπημένα συγκροτήματα να επιστρέφουν στη δισκογραφία μετά από αρκετό καιρό. Ειδικά όταν αυτή η επιστροφή συνοδεύεται από μια αξιόλογη κυκλοφορία, που για να λέμε την αλήθεια δεν περιμέναμε και τίποτα λιγότερο. Οι The Haunted βγάζουν το δέκατο full-length τους και πέμπτο με τον Marco Aro πίσω από το μικρόφωνο, οχτώ χρόνια μετά το εξαιρετικό “Strength In Numbers”, συνεχίζοντας στο ίδιο μουσικό ύφος αφού οι πειραματισμοί επί Peter Dolving φαίνεται να έχουν μείνει για τα καλά στην άκρη.
Ευτυχώς για τα δικά μου γούστα δηλαδή αφού, αν εξαιρέσω το ντεμπούτο, ποτέ δεν κατάφεραν να με κερδίσουν οι δουλειές από το “Revolver” μέχρι το “Unseen”. Έχουμε να κάνουμε λοιπόν με τον χαρακτηριστικό death/thrash metal ήχο των Σουηδών σε ένα δίσκο δυναμίτη. Γρήγορες ταχύτητες με κάποια σημεία που θυμίζουν έντονα At The Gates, ειδικά στα τραγούδια που έχει γράψει ο μπασίστας Jonas Björler, ιδρυτικό μέλος και βασικός συνθέτης και στα δύο σχήματα. Ένα από τα δυνατά σημεία του album είναι φυσικά και τα απολαυστικά riffs ξυράφια, τα οποία αποδεικνύουν για μία ακόμη φορά το πόσο πετυχημένη προσθήκη ήταν ο Ola Englund που αντικατέστησε τον Anders Björler όταν ο τελευταίος αποφάσισε ότι δεν ήθελε πλέον να παίζει metal.
Το μόνο που θα έλεγα ότι κάνει την εντύπωση στο “Songs Of Last Resort” είναι το “To Bleed Out”, ένα πολύ μελωδικό τραγούδι στο refrain για τα δικά τους δεδομένα το οποίο μοιάζει σχεδόν σα να μην ταιριάζει με το υπόλοιπο υλικό. Άντε και το κάπως διαφορετικό “Letters Of Last Resort” το οποίο κλείνει το album και αναφέρεται στα γράμματα που γράφει κάθε καινούριος πρωθυπουργός του Ηνωμένου Βασιλείου προς τους διοικητές των τεσσάρων πυρηνικών υποβρυχίων της χώρας με σκοπό να ανοιχτούν μόνο σε περίπτωση που καταστραφεί η Κυβέρνηση από εχθρικές ενέργειες.
Η παραγωγή του συνήθη ύποπτου Jens Bogren είναι εξαιρετική και δίνει τον απαραίτητο όγκο και επιθετικότητα που χρειάζεται η μουσική των The Haunted. Οχτώ χρόνια λοιπόν μπορεί να μοιάζουν πολλά αλλά νομίζω λίγη σημασία έχει όταν το αποτέλεσμα είναι τόσο ικανοποιητικό. Το θέμα είναι η ποιότητα, όχι η ποσότητα. Και οι Σουηδοί έχουν τον τρόπο να το καταφέρνουν αυτό. Πόσο μάλλον όταν το συγκεκριμένο album δεν αποτελείται από υλικό που έγραφαν για χρόνια αλλά για μία συνειδητή κίνηση, καθώς από τη στιγμή που είπαν μεταξύ τους ότι πρέπει να συνθέσουν καινούριο υλικό, αυτό ήταν έτοιμο μέσα σε τρεις μήνες.
