Οι THE NOSFERATU ανέβηκαν στη σκηνή και ένα νοσταλγικό ταξίδι πίσω στα early 1990s ξεκίνησε από τους αναγεννημένους Βρετανούς. Μαζί τους οι εξαιρετικοί OPENED PARADISE.
“where the sun lies hidden…”
Οι πόρτες άνοιξαν με μια σαραντάλεπτη καθυστέρηση αλλά αυτό που μου έκανε εντύπωση ήταν ο ελάχιστος κόσμος που είχε σταθεί στην ουρά. Τελικά ούτε αργότερα άλλαξε το σκηνικό αισθητά αφού φαίνεται πως ο κόσμος δεν τίμησε όσο έπρεπε το πιο χαρακτηριστικό goth live του χειμώνα. Όσοι δεν ήρθαν λοιπόν χάσανε πρώτα από όλα ένα εξαιρετικό opening act με τους OPENED PARADISE. Οι Αθηναίοι έχουν μακρά ιστορία στην εγχώρια gothic rock σκηνή και παρά τη μικρή δισκογραφία τους έχουν μοιραστεί πολλές φορές τη σκηνή με μεγάλα ονόματα όπως Nephilim, Clan of Xymox, Type O Negative κ.α.
Άνοιξαν με το “Senseless” από το Occult (2004) αλλά ήταν τα κομμάτια του αγαπημένου Buried In Rain (2016) που ξεχώρισαν και πάλι. Με κόκκινα φώτα να λούζουν τη σκηνή την περισσότερη ώρα (ωραία ατμόσφαιρα αν και εφιάλτης για τους φωτογράφους) απέδωσαν εξαιρετικά το υλικό τους. Ωραίο και το “Omega” από το ep Tides (2012) το οποίο για κάποιον λόγο μου είχε ξεφύγει όταν πρωτοβγήκε. Έχω την αίσθηση πως χώραγαν ένα δύο κομμάτια ακόμα στο σετ αλλά φαίνεται πως η αρχική καθυστέρηση τους ανάγκασε να κόψουν κάποια.
setlist:senseless / reverence / deep waters / we burn the sky / leaving dreamland / omega / sin / hopes on crystal / yemanja / visions / universe
“Dark angel, a cold come through to us…”
Λίγο μετά τις 22.30 οι Βρετανοί THE NOSFERATU ανέβηκαν στη σκηνή και ένα νοσταλγικό ταξίδι πίσω στα early 1990s ξεκίνησε. Το reunion της αυθεντικής σύνθεσης του συγκροτήματος χαροποίησε τους παλιούς οπαδούς τους αφού ξέραμε ότι θα είχαμε την ευκαιρία να ακούσουμε κομμάτια από τα δύο θρυλικά άλμπουμ “The Rise” και “Legend”. Ο Vlad Janicek (μπάσο) βρήκε από την κατάσταση αυτοεξορίας που είχε βάλει τον εαυτό του και μαζί με τον Louis DeWray (φωνητικά) έβγαλε τα βαμπίρ στο δρόμο. Μαζί τους ήταν ο Rob Leydon των Red Sun Revival που απέδωσε σωστά τα κιθαριστικά μέρη, η Anastasia Resurrection (Down From Above) στα δεύτερα φωνητικά και ο Chris Clark στα τύμπανα.
“Girls in black with blackened hearts …”
Ξεκίνησαν με δυο κομμάτια από το εμβληματικό “Rise” βάζοντας γρήγορα τον κόσμο στο σωστό mood. Βέβαια, τόσο πάνω όσο και κάτω από τη σκηνή, δεν υπήρχε πολύ κίνηση, κάτι που, οκ είναι αναμενόμενο στο είδος, φανταστείτε ότι αντί για stage diving πχ εδώ απλά ανέβηκε κάποιος στους ώμους κάποιου άλλου και απλά στεκόταν όρθιος όσο έπαιζε το “Dark Angel”.
Με εξαίρεση κάποια λάθη στα τύμπανα όλα κύλησαν σωστά και δεν το κρύβω ότι δεν περίμενα τόσο καλό τον Louis DeWray που στάθηκε στο ύψος του οδηγώντας την μπάντα με την ερμηνεία του. To setlist ήταν βασισμένο στα δύο θρυλικά άλμπουμ με εμβόλιμες κάποιες νέες συνθέσεις (φαίνεται πως σύντομα θα υπάρχει νέο στούντιο άλμπουμ) αλλά έπρεπε να φτάσουμε στο rif του “Siren” για να κινητοποιηθεί λίγο παραπάνω ο κόσμος και μετά το “Close” να παίξουν σερί τρία κομμάτια που λόγω ρυθμολογίας άφησαν πολύ καλή τελικά επίγευση στη βραδιά. Το “Lucy Is Red” ήταν πάντα το αγαπημένο και ας μη μου έκαναν ποτέ τη χάρη οι DJ της εποχής οπότε ένα «επιτέλους ρε!» βγήκε από τα χείλη μου. Είμαι σίγουρος κάπου εκεί γύρω ήταν και οι τότε DJ.
Setlist:alone / dark angel / crysania / demonicus / abominations / for eternity / rise / vampyres cry / soliloquy / lament / siren / close / inside the devil / lucy is red / wiccaman
® κείμενο/φωτογραφίες: Konstantinos Mindcrimek Vlachos
video NOSFERATU:
video OPENED PARADISE:
