Από τα πιο ενδιαφέροντα άλμπουμ που έχω ακούσει τελευταία το έκτο(!) των Γερμανών horror punks που θυμίζουν Misfits και είναι πολύ δημοφιλείς στη χώρα τους. Ο τίτλος προέρχεται από τη διάσημη φράση του προέδρου των ΗΠΑ Franklin Rousvelt “δεν έχουμε να φοβηθούμε τίποτα, παρά τον ίδιο το φόβο”.
Η εισαγωγή θυμίζει τους Rammstein λόγω της ομοιότητας στη φωνή του frontman των The Other, Rod Usher, αλλά και επειδή είναι στα Γερμανικά. Το υπόλοιπο άλμπουμ είναι στα Αγγλικά, όπως άλλωστε και η δισκογραφία του συγκροτήματος. Παρόλο το πλήγμα που δέχτηκε το συγκρότημα με την αποχώρηση των δυο κιθαριστών και του μπασίστα, οι δυο εναπομείναντες Usher και ο ντράμερ Doc Caligari βρήκαν αντικαταστάτες στα πρόσωπα των Pat Laveau, Ben Crowe στις κιθάρες και Aaron Torn στο μπάσο, οι οποίοι έφεραν και μια ανανέωση στον ήχο της μπάντας. Έτσι, δίπλα στις κλασσικές horror punk επιρροές των δασκάλων Misfits (με και χωρίς Danzig) προστίθενται gothic πινελιές, μπόλικη ’80s μελαγχολία, κολλητικές μελωδίες, ορχηστρικά μέρη, μέχρι και Maiden-ικές δισολίες. Σε μερικά σημεία έρχονται στο μυαλό οι Cult και οι 69 Eyes, ενώ το στυλ του Usher θυμίζει Michael Graves, αλλά και Michael Poulsen. Ένα χαρακτηριστικό και πολύ θετικό του άλμπουμ πάντως είναι ότι ακούγοντάς το πρώτη φορά αρκετές φορές δεν μπορείς να μαντέψεις την κατεύθυνση κάποιων κομματιών, δείγμα ότι έχει πέσει σοβαρή δουλειά στις ενορχηστρώσεις και το δέσιμο των διαφορετικών στοιχείων.
Την παραγωγή έχει αναλάβει ο μόνιμος συνεργάτης τους τελευταία Waldemar Sorychta (Grip Inc., Tiamat, Moonspell). Το “Fear Itself” βρίθει ενέργειας, horror αισθητικής προφανώς και κολλητικών τραγουδιών που θα βρουν θέση στα αγαπημένα των φίλων του ιδιώματος.
Προτείνεται ανεπιφύλακτα…
