Ρετρό 70s rock μπάντα από τη Σουηδία, χμ κάπου το έχετε ξανακούσει αυτό, ε; όσο κι αν ακούγεται κλισέ, άλλο τόσο φανταστικό είναι το αποτέλεσμα στο δεύτερο άλμπουμ των Riven, “Peace And Conflict”.
Μιλάμε για ένα άλμπουμ προσεγμένο μέχρι την παραμικρή λεπτομέρεια που ξεχειλίζει από πηγαία έμπνευση, φρεσκάδα, ταλέντο, δεξιότητες και ενέργεια. Με το ξεκίνημα τους φέρνουν στο μυαλό τους Motorhead, όμως η συνέχεια μικρή σχέση έχει με το θρυλικό συγκρότημα του Lemmy καθώς η μεθυστική φωνή της Τοτα μας θυμίζει κάτι μεταξύ Janis, Ann Wilson, Beth Heart. Πότε σκληρή σαν ατσάλι και πότε εύθραυστη μας ξεναγεί σε μια διαρκή εναλλαγή συναισθημάτων, όπως άλλωστε ορίζει και ο τίτλος: “ειρήνη και σύγκρουση”.
Μουσικά τους βρίσκουμε κάπου μεταξύ Black Sabbath, Uriah Heep (χωρίς πλήκτρα!), πρώιμους Priest, ενώ προσωπικά σε κάποια σημεία μου έφεραν στο νου και τους θρυλικούς συμπατριώτες τους Heavy Load. Φυσικά όλα αυτά ενδεικτικά είναι και δεν αντικατοπτρίζουν ακριβώς το τι θα ακούσετε σε αυτό το άλμπουμ, είναι απλά ένας τρόπος για απλοποιήσει κανείς το δύσκολο έργο της περιγραφής. Γιατί έχοντας γράψει τα παραπάνω έρχεται και ένα φλαμένγκο ιντερλούδιο, το “La puerta del tiempo” να θολώσει τα νερά. Γενικά, φαίνεται ο χρόνος φαίνεται πως απασχολεί αρκετά τους ήρωες μας με πολλές αναφορές στους τίτλους των τραγουδιών, αν και μάλλον η άνεση που είχαν σε αυτό το νευραλγικό παράγοντα δημιουργίας ξεχασμένοι σε ένα δάσος είχε ως αποτέλεσμα την εξαιρετική ποιότητα του άλμπουμ.
Στα υπερατού η κομματάρα “Fly Free” που τυπώνεται στο μυαλό με την πρώτη κιόλας ακρόαση. Όμως η τετράδα δεν αρκείται σε 3λεπτα πυροτεχνήματα, αλλά εμβαθύνει με κομμάτια μεγαλύτερης διάρκειας που φλερτάρουν με το blues, την ψυχεδέλεια, αλλά και το Metal.
Γενικά όλα τα τραγούδια ξεχωρίζουν και είναι αριστοτεχνικά τοποθετημένα δίνοντας μια ροή ιδανική για πολλές και συνεχόμενες ακροάσεις, ένα μαγικό ταξίδι με οδηγούς τους Totta (φωνή), Arnau (κιθάρα), Joakim (κιθάρα), Max (μπάσο) και Jussi (τύμπανα).
