Είναι ένα μοναδικό συναίσθημα να μοιράζεσαι την ίδια αγάπη για ένα μουσικό είδος το οποίο κυριάρχησε στη δεκαετία του 80 και στα 2 πρώτα χρόνια των 90ς, χλευάστηκε και σχεδόν εξαφανίστηκε για μία δεκαετία και επανήλθε (σχεδόν) δυναμικά στην αυγή του 21ου αιώνα. Ο Christopher Hilton αποτυπώνει ακριβώς αυτό με το συγκεκριμένο βιβλίο που δεν είναι τίποτα λιγότερο από μία αποθέωση του hair metal ιδιώματος. Προς τιμή του ο συγγραφέας δηλώνει ευθύς εξ αρχής ότι δεν συμπαθεί το συγκεκριμένο όρο αλλά ταυτόχρονα αποδέχεται το γεγονός ότι συγκεντρώνει υπό την ίδια σκέπη πολλά συγγενικά hard rock σχήματα. Προσωπικά, ποτέ δεν με ενόχλησε ο όρος αφού ήξερα πολύ καλά ότι το όλο image των συγκροτημάτων ποτέ δεν μείωνε σε τίποτα την ποιότητα της μουσικής και απλώς πρόσθετε κάτι παραπάνω στην όλη αισθητική των συγκροτημάτων. Μην ξεχνάτε ότι βρισκόμασταν στα 80ς, έτσι;
Ο Hilton συγκεντρώνει πολλά στοιχεία από όλη την πορεία του ιδιώματος. Είναι ολοφάνερο ότι πρόκειται για έναν άνθρωπο ο οποίος γνωρίζει πάρα πολύ καλά το συγκεκριμένο είδος και έχει ζήσει στην εποχή και στην καρδιά των γεγονότων. Με άλλα λόγια ήταν εκεί όταν τα σημαντικότερα hair metal groups μεγαλουργούσαν και αυτό δίνει σίγουρα πόντους στο συγγραφέα από πλευράς αξιοπιστίας. Εξίσου σημαντική είναι η πολύ καλή ροή του κειμένου αφού είναι τέτοια η δομή που δεν κουράζει ούτε κατ’ελάχιστο ενώ είναι έξυπνο από πλευράς Hilton το γεγονός ότι δεν αναλώνεται σε απεραντολογίες και εξαντλητικές λεπτομέρειες αλλά επιλέγει να εξιστορήσει τα γεγονότα γύρω από έναν άξονα 20-30 σπουδαίων σχημάτων. Αυτό δε σημαίνει ότι δεν ανακαλύπτεις και πράγματα…προσωπικά, τον ευχαριστώ γιατί έμαθα τους Jester μέσα από το βιβλίο.
Όσοι λοιπόν γουστάρουν Crue, Poison, Whitesnake, Guns, Skid Row, White Lion, Winger, Cinderella κτλ και θεωρούν ότι π.χ. το “Slave To The Grind” ή το “Hysteria” είναι αριστουργήματα, αυτό είναι ένα ιδανικό βιβλίο για εσάς. Nikki Sixx would definitely approve!
