Λένε κάποιοι πως η μουσική είναι η τέχνη του να ταξιδεύεις χωρίς να μετακινείσαι και πως να διαφωνήσεις με κάτι τέτοιο όταν αυτό ακριβώς μας συμβαίνει με κάθε δίσκο που έρχεται να ταρακουνήσει το μέσα μας. Κάτι τέτοιο συμβαίνει και με τη μουσική των THE STEAMS που έχουν ήδη κυκλοφορήσει δυο υπέροχα άλμπουμ γεμάτα psych rock μελωδίες που φωτίζουν με εικόνες το μαύρο της εποχής μας.
Με αφορμή την επερχόμενη εμφάνιση τους στο φεστιβάλ Side Effect II ο Kωνσταντίνος Mindcrimek Βλάχος τους κάλεσε στο SOUNDS OF DECAY RADIOSHOW στο darkwaveradio.net (Δευτέρες 21.00-22.30) και συνομίλησε με τον Πάνο Δημητρόπουλο (φωνή/κιθάρα).
Rockpages.gr: Πάνο καλησπέρα! Αρχικά, πες μας λίγα λόγια γι’ αυτούς που δεν γνωρίζουν καθόλου το συγκρότημα.
Πάνος Δ.: Το σημείο μηδέν ήταν το 2018 όταν κυκλοφορήσαμε το Wild Ferment αν και είχαμε και ένα single το 2016 όταν ήμασταν λιγότερο ενεργοί. Από κει και πέρα παίζουμε συνεχώς με εξαίρεση την περίοδο της πανδημίας. Η μπάντα αποτελείται από τον Άλεξ Μπόλμπαση στο μπάσο και την παραγωγή των δύο δίσκων, τον Νικόλα Μαμάση στα τύμπανα ο οποίος μπήκε αφού είχαμε ήδη ηχογραφήσει το άλμπουμ με τον Gustav Penk, τον Ανδρέα Κοκοβίκα σε κιθάρα, χορό και κραυγές στη σκηνή και εμένα σε φωνητικά και κιθάρα. Ξεκίνησα το σχήμα το 2012 και έχοντας αλλάξει αρκετές φορές το line up είμαστε σε αυτό το κουαρτέτο. Μαζί μας βέβαια είναι πάντα ο Κώστας Ραγιαδάκος στον ήχο, ο οποίος μπορούμε να πούμε επίσημα πως είναι το πέμπτο μέλος μας.
Rockpages.gr: Πέρα από την μπάντα κάνετε παρέα και εκτός;
Πάνος Δ.: Όσο μπορεί να βγαίνει και ο Άλεξ από το στούντιο ναι κάνουμε και οι τέσσερις αλλά οι τρεις κάνουμε αρκετή παρέα ναι.
Rockpages.gr: Παίζατε ή παίζετε και σε άλλα συγκροτήματα πριν ή παράλληλα με τους Steams;
Πάνος Δ.: O Aνδρέας και ο Νικόλας έχουν άλλο ένα συγκρότημα, τους Lungs οι οποίοι δημιουργήθηκαν μέσα στο 2022, είναι αρκετά ενεργοί και κάνουν τρομερά live, έχουν ελληνικό στίχο. Ο Άλεξ παίζει στους Holy Monitor, επίσης kraut/psychedelic rock. O Νικόλας παίζει και στους Yogurt Maybe ενώ παλιότερα έπαιζε και στους Polaroid Buffalo Club, στο φάσμα του psych αλλά λίγο πιο απαλό από τον δικό μας ήχο. Εγώ δεν έχω κάτι άλλο, έχω μια συνεργασία που ακόμα δεν έχει κυκλοφορήσει με την Αμερικανίδα μουσικό Kim Logan, ηχογραφήσαμε ένα κομμάτι για τον τρίτο δίσκο της αλλά θα κυκλοφορήσει αργότερα μέσα στη χρονιά
Rockpages.gr: Τι εικόνα έχεις για το feedback που πήρατε για το Mild Conquest μιας και πλέον έχουν περάσει αρκετοί μήνες από την κυκλοφορία του;
Πάνος Δ.: Υπάρχουν διαφορετικοί τύποι feedback, υπάρχει το πρώτο με το εφέ της κυκλοφορίας. Συνειδητά δεν είχαμε ανακοινώσει πότε και στις 10 Ιουνίου το κάναμε διαθέσιμο στις ψηφιακές πλατφόρμες. Τη μέρα που βγήκε ήταν έκπληξη γιατί έσκασε στην αρχική σελίδα αρκετών που μας ακολουθούσαν και λαμβάναμε πάρα πολλά tags, o κόσμος πόσταρε κομμάτια και έκανε μόνο θετικά σχόλια. Ήταν μια πολύ ενθουσιώδη μέρα, είχαμε μαζευτεί σε ένα σπίτι με την ευρύτερη οικογένεια των Steams και το γιορτάζαμε ενώ συνέβαινε αυτό. Ακολούθησε το καλοκαίρι όπου κάναμε κάποια live και επειδή σαν μπάντα προτιμάμε το ζωντανό, την επαφή με το κοινό, υπήρξαν κάποια αξέχαστα live όπως αυτό στο Διακοφτό στο οποίο ο κόσμος ανέβηκε στο stage στα δύο τελευταία κομμάτια και χορεύανε, ήταν ένα διονυσιακό ξέσπασμα, πολύ βακχική στιγμή. Τώρα για τον δίσκο δε μπορούμε να κρίνουμε ακριβώς πως εξελίσσεται αλλά ενώ ήδη είμαστε στο δρόμο και παίζουμε ο κόσμος τραγουδά και τα νέα κομμάτια και αυτό δείχνει πως έχουν διαβάσει τους στίχους και αυτό είναι το 50%, είναι πάρα πολύ σημαντικό. Δε ξέρω από νούμερα, σ’ αυτό το δίσκο αποφάσισα να μην ασχοληθώ
Rockpages.gr: Ποιος είχε την ιδέα να κάνει το intro στο Lament o Γιώργος Μαζωνάκης
Πάνος Δ.: Ήταν δικιά μου και γεννήθηκε λίγο αφού είχα παρακολουθήσει την ταινία μικρού μήκους της Εύης Καλογεροπούλου “Στο Θρόνο του Ξέρξη” που είχε προβληθεί στην έκθεση “You And AI” της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση στο Πεδίον του Άρεως. Μιλάμε για το 2021, είχε κάπως λυθεί το lockdown και γίνεται μια outdoor έκθεση και μετά το ηλιοβασίλεμα όταν άναβαν τα φώτα στα εκθέματα και υπήρχε ένα σημείο κάτω από ένα δέντρο όπου έπαιζε η ταινία στο repeat. Στην ταινία πρωταγωνιστεί ο Γιώργος Μαζωνάκης και πέρα του θαυμασμού που έχω για τη μεγαλοψυχία του και για το ότι θεωρώ ότι είναι ένας σύγχρονος rock star σ’αυτό που κάνει, και σαν attitude και σαν σκηνική παρουσία, εγώ προσωπικά βρίσκω τη χροιά του ιδανική. Τον άκουγα να απαγγέλει, γιατί ουσιαστικά ήταν ο αφηγητής στην ταινίας και πέρα του ότι μου άρεσε η ταινία αυτός είχε μια πολύ ωραία ερμηνεία και μετά τους τίτλους τέλους είπα το θέλω, θέλω να απαγγείλει τον ορισμό της τραγωδίας στο δίσκο. Η ιδέα αυτή είχε παιχτεί πριν δυο χρόνια όταν το συζητούσα με μια φίλη αλλά τότε δεν ξέραμε ακόμα ποιος είναι ο ιδανικός, δε θέλαμε να είναι κάποιος από εμάς. Ένας καλός φίλος, ο Γιώργος Μοσχόπουλος μόλις το έμαθε ενθουσιάστηκε μας βρήκε μια επαφή που μας έφερε σε επαφή μαζί του και αφού του στείλαμε τα δύο πρώτα κομμάτια, γιατί ανάμεσα σε αυτά θα έμπαινε η απαγγελία, μας απάντησε πως του άρεσαν και the rest is history.
Rockpages.gr: Σας απασχόλησαν τα σχόλια που ενδεχομένως να ακούγατε;
Πάνος Δ.: Είμαστε ένας πολύ μικρός κύκλος στη σκηνή και κάπως υπάρχει αυτό το φάγωμα μεταξύ μας, το πως κρίνουν οι περισσότεροι το performance και την τέχνη είναι πολύ μικρό. Και έχουμε έναν άνθρωπο ο οποίος έκανε το καλοκαίρι σε διάφορες πόλεις και είχε μαζί του την κοινωνική κουζίνα Ο Άλλος Άνθρωπος και σε κάθε πόλη που έφτανε καλούσε κόσμο και κάθε πρωί μαγείρευαν και το βράδυ έπαιζε sold out live, οπότε πως να μην τον θαυμάσεις. Δεν έχει να κάνει με το μουσικό πάντως, όσο με τη χροιά και κυρίως με την ανθρωπιά που έχει.
Rockpages.gr: Γενικά σας αρέσει να έχετε guest μουσικούς, το ίδιο είχε συμβεί και με το πρώτο άλμπουμ όπου συναντήσαμε τον Ψαραντώνη.
Πάνος Δ.: Ήταν μια άλλη συγκινητική ιστορία. Τον γνώρισα μετά τη συναυλία του Nick Cave στο Tae Kwo Do το Δεκέμβρη του 2017, είχαμε ήδη γράψει το δίσκο, υπήρχε η ιδέα αλλά λέγανε όλοι δεν υπάρχει περίπτωση. Τελικά τον κυνήγησα μετά τη συναυλία στα παρασκήνια και του μίλησα, μου είπε στείλε μου το demo και αντίστοιχα μετά από καιρό με πήρε. Είναι ότι πιο κοντά υπάρχει σε βουνό σε ανθρώπινη μορφή οπότε έχοντας φυσιολατρικό στίχο θεωρήσαμε ότι θα ταίριαζε, υπάρχει και μεγάλη αγάπη για την Κρήτη παρότι δεν είναι από εκεί κάποιος από μας και θέλαμε τη λύρα του. Τον ακούς να μιλάει και είναι τόσο ωραία ψυχή. Ένα βράδυ μου είχε δανείσει τη λύρα του μέχρι να βρεθούμε την επόμενη μέρα και μέσα είχε κάποια σημειώματα και μια φωτογραφία του Νίκου Ξυλούρη, ήταν πολύ συγκινητικό, ήταν λες και άγγιζα μουσική ιστορία, μαζί με όλο το πολιτικό υπόβαθρο που ο Νίκος Ξυλούρης είχε στο background.
Rockpages.gr: Μοιάζει το χιούμορ και ο χαβαλές να είναι βασικό συστατικό της φιλίας σας, συμβαίνει και στο στούντιο;
Πάνος Δ.: Συμβαίνει πάντα, δεν υπάρχει στιγμή να μην ειπωθεί κάτι το οποίο θα μας διαλύσει. Μπορεί να κάνουμε δέκα takes ο καθένας στο στούντιο γιατί ο Άλεξ δεν είναι ποτέ ευχαριστημένος και θέλει επίσης να έχει ποικιλία και θα ειπωθεί κάτι χωρίς σκέψη και ακολουθεί domino effect. Δε θα το κρύψω πως οπλαρχηγός του χιούμορ είναι ο Ανδρέας, έχει ένα κανάλι στο YouTube, το 57 Labs, και πολλοί άνθρωποι έχουν έρθει να μας δουν γιατί πρώτα τον είδαν εκεί και μετά έμαθαν πως παίζει και μουσική. Μας συνεπαίρνει και μας, πλέον αλληλοσυμπληρωνόμαστε
Rockpages.gr: Πώς βγήκε το όνομα The Steams;
Πάνος Δ.: Νονός είναι ο Κωνσταντίνος Σεβδινόγλου, ένας φίλος από παλιά, ο οποίος ήξερε πως έψαχνα όνομα για μια μπάντα που θα ήταν σε φάση white stripes, δύο άτομα, κιθάρα, φωνή, τύμπανα και κάναμε brain storming. Εγώ δεν είμαι καλός να βρίσκω μόνιμα ονόματα για κάτι και σε κάποια φάση είπε The Steams και αφού δεν υπήρχε online οπότε έκλεισε. Στην συνέχεια ταίριαξε με τα στοιχεία του νερού και της φωτιάς και το φυσιολατρικό στίχο αλλά δεν ήταν αυτή η αρχική ιδέα, απλά ψάχναμε ένα όνομα να ακούγεται λίγο 60ς και garage χωρίς κάτι πιο βαθύ από πίσω, φαντάσου στην αρχή λέγαμε μήπως το αλλάξουμε κιόλας.
Rockpages.gr: Ποια είναι τα αγαπημένα σας συγκροτήματα και ταυτίζονται αυτά με τις επιρροές σας; Θα συμφωνούσατε σε ένα μόνο;
Πάνος Δ.: Αν ήταν να διαλέξουμε ένα θα λέγαμε King Gizzard & The Lizard Wizard γιατί έχουν παίξει οτιδήποτε υπάρχει σε genre και μας λύνει τα χέρια. Δεν ξέρω αν μπορώ να δώσω μικρή απάντηση αφού ακούμε πάρα πολλά πράγματα, ο Ανδρέας έχει metal background αλλά πλέον ακούει πάρα πολλά πράγματα, έχουμε επιρροές από psychedelic rock, ο Νικόλας έχει αγαπημένο τον Bon Iver αλλά ακούει και Architects ας πούμε, ακούει pop, όλοι ακούμε pop, εγώ πάρα πολύ, σε αυτή τη φάση δεν ακούω τόσο rock, ακούω funk, disco, πέρασα μια φάση με πολύ Talking Heads, τα μοιραζόμαστε όμως, ο ένας στέλνει στον άλλον κτλ Εγώ ακούω και πολύ ελληνική μουσική, με έχει επηρεάσει πολύ ο Μάνος Χατζιδάκις, τελευταία έχω ένα κόλλημα με Πάνο Κόκκινο, πολύ ελληνικό 60ς και 70ς, συμφωνούμε όλοι στους Poll, Νοστράδαμος και Ακρίτας αλλά αυτή η κουβέντα δεν τελειώνει ποτέ.
Rockpages.gr: Τι έρχεται πρώτο; Οι στίχοι ή η μουσική;
Πάνος Δ.: Εξαρτάται. Είναι πιο συχνό να οδηγήσει η μουσική τη γλώσσα αλλά ταυτόχρονα υπάρχουν κομμάτια που έχουν πρώτα γραφτεί οι στίχοι.
Rockpages.gr: Μιας και εσύ είσαι ο στιχουργός, τι είναι αυτό που σε κινητοποιεί ώστε να γράψεις;
Πάνος Δ.: Για μένα είναι άνθρωπος, φύση και πάθη, και ξεχωριστά και σε συνδυασμό. Αν παρατηρήσεις τα κομμάτια είναι σε μεγάλο βαθμό φυσιολατρικά, υπάρχει μεγάλη ευαισθησία γύρω από τις καταστροφικές συνέπειες με το πως φερόμαστε στη φύση και για μένα από εκεί ξεκινά και το πολιτικό concept ως συνέχεια. Υπάρχουν κομμάτια που είναι συγκεκριμένα όπως το The Union που είναι εμπνευσμένο από την εξέγερση που έκαναν οι μεταλλωρύχοι το 1916 που κατέληξε σε αιματοχυσία και μετά εδραίωσε το οκτάωρο στην Ελλάδα. Μιλάμε για πράγματα που δε διδάσκονται στο σχολείο οπότε κάποια κομμάτια είναι πιο συγκεκριμένα. Άλλα κομμάτια μπλέκονται, είναι πιο αλληγορικά, άλλα κομμάτια έχουν σχέση με λογοτεχνία όπως το The Horror που είναι εμπνευσμένο από το Heart Of Darkness του Joseph Conrad το οποίο αποτέλεσε και την έμπνευση για το Αποκάλυψη Τώρα του Κόπολα. Όταν κάνω brainstorming για στίχους θα κοιτάξω μεν βιώματα αλλά θα προσπαθήσω να το δω λίγο σαν ταινία και αυτός είναι ο λόγος που δεν έχουμε ακόμα video clip, θα ήταν πάρα πολύ ακριβό
Rockpages.gr: Μιας και η αίσθηση που μου δίνει η ακρόαση των δύο δίσκων είναι διαφορετική, ήσασταν άραγε και εσείς σε διαφορετικό mindset στο κάθε ένα από αυτά;
Πάνος Δ.: Υπάρχει μια πενταετία μεταξύ της σύνθεσης των δύο άλμπουμ και από τα είκοσι μέχρι τα εικοσιπέντε σου αλλάζεις πάρα πολύ στο τι και πως ακούς, οπότε ακούγοντας psychedelic rock και 70s παλιότερα είναι πιο ξεκάθαρο στο πρώτο γιατί πχ ήταν ενεργά ακούσματα όπως Black Angels και άλλοι. Η βασική διαφορά στο Mild Conquest πέρα από το genre που ακούγαμε είναι ότι τότε είχα φέρει τις περισσότερες ιδέες ενώ τώρα τον γράψαμε παρέα όλοι μαζί. Είχαμε κλείσει δυο διαφορετικά τριήμερα όπου κλειστήκαμε, μαγειρέψαμε και καταναλώσαμε διάφορα και γράψαμε οπότε ηχογραφήσαμε τη στιγμή και πάνω σ’ αυτό δουλέψαμε μετά. Το μόνο που δε γεννήθηκε έτσι ήταν το Algerian Eyes που γράφτηκαν πρώτα οι στίχοι
Rockpages.gr: Νομίζω πως το psych rock παραείναι στενό για να χωρέσει τη μουσική σας, εσύ πως θα την περιέγραφες;
Πάνος Δ.: Όποιος με ρωτάει λέω “rock, απλά όχι Guns N Roses”. Μπορείς να το πεις alternative, psychedelic, εντάξει στον πρώτο δίσκο το ονόμαζα volcanic rock, εμείς παίζουμε rock, ένα rock ντυμένο από τις επιρροές μας αλλά ταυτόχρονα το rock που θα μας άρεσε ιδανικά να ακούμε, το psych rock ίσως είναι το πιο κοντινό σε genre αλλά όντως είναι φτωχός όρος, έχουμε αρκετά folk στοιχεία λόγω των παραδοσιακών οργάνων στο mix, αρκετά anatolian επίσης, δε μπορώ να το κατατάξω σε ένα
Rockpages.gr: Ο γενικότερος ζόφος και η μαυρίλα σε όλα γύρω μας που δυστυχώς περιλαμβάνει μέχρι και περιορισμό των δημοκρατικών ελευθεριών σας επηρεάζει;
Πάνος Δ.: Απόλυτα, αυτό που ξεκίνησε από την πανδημία εμένα με διέλυσε ψυχολογικά. Και επειδή δεν είχα τρόπο έκφρασης, τον είχαν απαγορεύσει σε δημόσιο χώρο, δεν μπορούσες ούτε με μια κιθάρα να βγεις έξω, ενώ η Πρωτοψάλτη μπορούσε να ανεβαίνει στην νταλίκα και να γυρνάνε σε όλη την Αθήνα. Ήταν εξωφρενικό, γενικά οτιδήποτε συμβαίνει τελευταία είναι εξωφρενικό, είναι η πραγματικότητα και είμαστε οργισμένοι, ξεκινήσαμε το τουρ με ταχυπαλμία, με γροθιά, με δάκρυα και έβγαινε στα live αυτό, υπάρχει πάρα πολύ θυμός. Παρακολουθούμε στενά το τι συμβαίνει και δε γίνεται να μη σε επηρεάζει και δε μπορούμε να κλείσουμε τα μάτια μας. Το θέμα είναι ξεκάθαρα πολιτικό οπότε δε θα κρυφτούμε, ξέρουμε που βαδίζουμε και πρέπει να καταρρεύσει αυτό το όνειρο των παλιών, της διαφθοράς
Rockpages.gr: Υπεύθυνος για το εξώφυλλο και το layout γενικότερα;
Πάνος Δ.: Για το εξώφυλλο του Mild Conquest υπεύθυνοι για την ιδέα είναι ο Ανδρέας και εγώ. Στην εκτέλεση είναι ο Γάλλος φωτογράφος Sebastien Zanella τον οποίο γνώρισα το καλοκαίρι του 2021 και μοιραστήκαμε κάποιες εμπειρίες που μας οδήγησαν στο να το κάνουμε παρέα. Ένας καταπληκτικός άνθρωπος εκτός από φωτογράφος. Ένας νομάς που έχει το δικό του magazine, το Desillusion που είναι αρκετά skate και surf oriented αλλά έχει κάνει διάφορα. Οπότε καταλήξαμε σε κάτι βράχια, βουτήξαμε στη θάλασσα και βούτηξε και αυτός μαζί μας για να τραβήξει όλες τις φωτογραφίες που ντύνουν το άλμπουμ. Στο εξώφυλλο είναι μια σκηνή μεταξύ χορού και πάλης, κάτι που είναι κοντά στη σχέση μου με τον Ανδρέα στη μεταξύ των δύο άλμπουμ όπου είχαμε διάφορα πάνω κάτω τα οποία μας μάθανε και μας έκαναν να αγαπηθούμε ακόμα περισσότερο.
Rockpages.gr: Θυμάσαι τον πρώτο δίσκο που αγόρασες;
Πάνος Δ.: Θυμάμαι το πρώτο cd! Είχα ζητήσει το soundtrack του Τιτανικού στα έξι μου χρόνια από τους γονείς και δε ντρέπομαι καθόλου γι’ αυτό.
Rockpages.gr: Ταυτίζεται με την πρώτη σου ανάμνηση από τη μουσική;
Πάνος Δ.: Όχι, αυτή υπάρχει από πάντα και εκεί θα επιστρέψω στον Μάνο Χατζιδάκι. Αλλά ταυτόχρονα θα πάω και στη Δέσποινα Βανδή, Άννα Βίσση, το πρώτο λαϊκό πριν γίνει σκυλάδικο, το λαϊκοπόπ που άκουγε η μητέρα μου αλλά ο πατέρας μου ήταν πιο πολύ κλασική μουσική, όπερα και Χατζιδάκι οπότε υπήρχε αυτό το μουσικό δίπολο που σίγουρα έχει επηρεάσει.
Rockpages.gr: Πέρα από την κυκλοφορία των άλμπουμ σε φυσική μορφή έχετε πολλά διαφορετικά πράγματα στο merch. Την ιδέα για τις κάλτσες ποιος την είχε;
Πάνος Δ.: To είχαμε σκεφτεί και το θέλαμε καιρό σαν παρέα και βρήκαμε έναν άνθρωπο που φτιάχνει τέτοια! Εγώ κάθε Χριστούγεννα κάνω δώρο στον εαυτό μου κάλτσες, μου φαίνεται πολύ comforting και είναι κάτι πάρα πολύ χρήσιμο. Έχει πάει καλά πάντως!
Rockpages.gr: Χρήσιμη είναι και η μπύρα, τι γεύση έχει η μπύρα The Steams;
Πάνος Δ.: Είναι μια φρουτώδης pale ale, δεν είναι πολύ πικρή, μας αρέσει πολύ και γενικά μας έκαναν καλά σχόλια. Την κάναμε σε συνεργασία με τη Sourmena Brew και αφού δοκιμάσαμε διάφορα samples καταλήξαμε σε αυτή
Rockpages.gr: Είναι όλα αυτά στα πλαίσια της προώθησης;
Πάνος Δ.: Είναι αλλά είναι και αναμνηστικό για κάποιον, μας αρέσει και σαν αισθητική
Rockpages.gr: Αυτές τις μέρες έχετε πλακωθεί στα live γυρνώντας από πόλη σε πόλη, σας είχε λείψει η σκηνή δυο χρόνια;
Πάνος Δ.: Δεν καταλαβαίνεις πόσο! Όταν μας πήραν τηλέφωνο και μας ανακοίνωσαν πως είμαστε στο line up του φεστιβάλ του In Orbit στο Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος μου έπεσε το τηλέφωνο από τα χέρια, δεν το πίστευα, βρισκόμασταν σε ένα ατελείωτο θεοσκότεινο τούνελ εκείνη την περίοδο, ήταν φριχτό.
Rockpages.gr: Το εξωτερικό σας ενδιαφέρει σαν προοπτική και πόσο εύκολο είναι ένα tour εκτός Ελλάδας;
Πάνος Δ.: Είναι το επόμενο βήμα, έχουμε τρεις ημερομηνίες κλεισμένες για ένα mini tour στη Γαλλία τέλη Απρίλιου, θα παίξουμε Μπουργκόν, Ζουανβίλ-λε-Πον και Παρίσι. Όχι δεν είναι καθόλου εύκολο, δεν είναι βιώσιμο οικονομικά, για μια ανερχόμενη μπάντα θέλει ένα πολύ κάλο budget, θέλει να έχεις κάνει ένα κουμπαρά για να το καταφέρεις. Είναι κάτι που χτίζεις, καλώς ή κακώς δε γίνεται αλλιώς, το έχεις στο μυαλό σου δηλαδή, αλλά θέλουμε πολύ να παίξουμε έξω, εδώ έχουμε παίξει σχεδόν παντού.
Rockpages.gr: Σε λίγες μέρες θα σας δούμε στο festival της Sound Effect Records
Πάνος Δ.: Είναι σα να έχουμε γίνει μέλη της οικογένειας της Sound Effect. Από τον πρώτο δίσκο μας προσέγγισαν σεβόμενοι πως θέλαμε να το έχουμε self-released. Μας αγκάλιασαν χωρίς καμία απαίτηση και ανέλαβαν τη διανομή, πράγμα που έστειλε το δίσκο μας σε κάθε γωνιά του πλανήτη το οποίο ήταν φοβερό και δεν το περιμέναμε, ήταν ο πρώτος μας δίσκος και δε ξέραμε πως θα πάει, ήταν ακόμα μωρό το Wild Ferment και τα παιδιά το έστειλαν παντού. Είναι σούπερ αυτό που κάνουν, έχουν πολύ μεράκι και είναι ωραίοι άνθρωποι οπότε είναι τιμή μας που θα παίξουμε εκεί και με μεγάλη χαρά κιόλας
Rockpages.gr: Πες μου μια μπάντα που θα ήθελες να μοιραστείς τη σκηνή μαζί τους
Πάνος Δ.: Μέχρι πριν δυο βδομάδες θα σου έλεγα τους The Black Angels. Τώρα προσωπικά σαν Πάνος θα μου άρεσε να παίξω στο ίδιο line up με Toro Y Moi αν και είναι τελείως διαφορετικό genre. Αλλά με full band και με τα psychedelic κομμάτια μέσα γιατί δεν είναι μόνο indie pop, έχει και πιo psych rock στοιχεία
Rockpages.gr: Τι είναι αυτό που περιμένεις για το μέλλον?
Πάνος Δ.: Να πέσει η κυβέρνηση! Σα δικό μας στόχο ήταν και θα είναι να ταξιδέψουμε τον κόσμο με τη μουσική μας. Αυτό είναι για μένα το όνειρο.
Rockpages.gr: Πάνο σ’ ευχαριστώ πολύ!
Μπορείτε να ακούσετε ολόκληρη τη συνέντευξη εδώ:
