«Που να βρω την ψυχή μου το τετράφυλλο δάκρυ!…»
Στις μέρες μας λέγοντας doom σκέφτεσαι πως είναι ένα μουσικό στυλ που μπορείς να το συναντήσεις σε αρκετά εντελώς ετερόκλητα μεταξύ τους ιδιώματα (από psych rock μέχρι death κτλ) αλλά πάντα θα υπάρχει το παραδοσιακό doom, αυτό το doom που όταν παιχτεί σωστά σου προκαλεί ανατριχίλες.
Οι The Temple δεν είναι ακριβώς νέα μπάντα, υπάρχουν από τα μέσα των zeros ετοιμάζοντας το έδαφος για το πολύ καλό ντεμπούτο τους που βγήκε το 2016 όταν και έδειξαν τα δόντια τους αλλά αυτό που καταφέρνουν με τη νέα τους δουλειά είναι πραγματικά εντυπωσιακό. Αξίζει να σημειωθεί πως κερδίζουν αμέσως την προσοχή με το ξεκίνημα της ακρόασης, αφού η εισαγωγή του άλμπουμ είναι ένα από τα ομορφότερα πράγματα που έχουν μπει ποτέ σε άνοιγμα ενός άλμπουμ. Πρόκειται για το «Με Το Λύχνο του Άστρου», μέσα από το «Άξιον Εστί» του Μίκη Θεοδωράκη σε στίχους Οδυσσέα Ελύτη, εδώ χωρίς τη φωνή του Γρηγόρη Μπιθικώτση φυσικά παρά μονάχα με τη χορωδία που καταφέρνει και δημιουργεί την κατάλληλη ατμόσφαιρα δέους, αλλά και απορίας για τη συνέχεια.
Από κει και πέρα οι συνθέσεις θα είναι σε μια λογική κατάνυξης μέσα από αργά, ογκώδη κιθαριστικά riff και μαύρες συνθέσεις που δημιουργούν το κατάλληλο soundtrack για να πει το σχήμα την ιστορία του, μια ιστορία από το σκοτάδι προς το φως, μια πορεία επίπονη, δύσβατη αλλά και λυτρωτική στο τέλος, όταν θα πέσουν και οι τελευταίες νότες του «Lord Of Light». Ενδιάμεσα θα αγγίξουν αισθητικές και συναισθηματικές κορυφές και μέσα από επικές αναφορές θα σε κάνουν να νιώσεις ανάταση, πράγμα οξύμωρο αν σκεφτείς ότι περπατάς στα πένθιμα μονοπάτια του δίσκου (παρόλο που το φως δεν είναι εντελώς κρυμμένο). Εκπληκτικός ο Alex στην ερμηνεία του, συνθέσεις με ουσία, φορτισμένες με συναίσθημα και πάθος, ακούς το άλμπουμ και νιώθεις πως πρόκειται για κάτι μεγαλειώδες, μία άρτια από κάθε άποψη δουλειά. Αναρωτιέμαι αν ακόμα και οι ίδιοι έχουν συνειδητοποιήσει τι αριστούργημα έβγαλαν. Μιλάμε κυριολεκτικά για θρίαμβο του undergound!
To εξώφυλλο του Φώτη Βάρθηs (μια βυζαντινού χαρακτήρα εικόνα που στην ουσία είναι χάραγμα πάνω σε ξύλο) έρχεται να συμπληρώσει όμορφα το έργο του σχήματος και να ικανοποιήσει όλες τις αισθήσεις αυτών που θα επιλέξουν να στηρίζουν το σχήμα με την αγορά του άλμπουμ σε φυσικό format (και ειδικά την βινυλιακή έκδοση).
