Οι Arch Enemy τα τελευταία χρόνια έχουν καταφέρει να διατηρήσουν ψηλά το όνομά τους στον παγκόσμιο metal χάρτη. Με συχνές κυκλοφορίες και πολλές περιοδείες είναι από τα πιο δραστήρια συγκροτήματα της εποχής μας. Με αφορμή την επίσκεψή τους στη χώρα μας, ας δούμε κάνουμε μια μικρή και περιληπτική αναδρομή στην καριέρα τους.
Το ημερολόγιο δείχνει 1995. O Michael Amott μετράει ήδη δύο χρόνια που έφυγε από τους τεράστιους Carcass και ψάχνει ένα side-project για να γεμίσει τον ελεύθερο χρόνο που του αφήνει το βασικό του συγκρότημα, οι Spiritual Beggars. Με τον αδερφό του Christopher στην κιθάρα και τον Johan Liiva στα φωνητικά, ηχογραφούν το “Black Earth”. Το πρώτο album των Enemy τα πάει εξαιρετικά στην Ιαπωνία, στην οποία η μπάντα είναι μέχρι και σήμερα αστέρι πρώτου μεγέθους. Τα DVD που έχουν κυκλοφορήσει από τις εκεί συναυλίες θα σας πείσουν. Ο ήχος τους είναι μεν melodic death metal, αλλά με πολύ περισσότερη έμφαση στο death στοιχείο. Καμία σχέση με τον σημερινό δηλαδή.
Τρία χρόνια μετά, ο Adrian Erlandsson που ανέλαβε χρέη drummer στο πρώτο album γίνεται μόνιμο μέλος. Το ίδιο και ο Sharlee D’ Angelo στο μπάσο. Είναι και οι δύο έκτοτε σταθερά μέλη. Το 2000 όμως, μετά από τρία albums, ο Liiva απολύεται λόγω κακής απόδοσης στα live. Τον διαδέχεται η Γερμανίδα Angela Gossow και η εκτόξευση του συγκροτήματος είναι προ των πυλών, κάτι που αποδεικνύει και η δισκάρα “Wages Of Sin”. Αλλαγή ήχου, περισσότερη μελωδία, αλλά και φοβερές τραγουδάρες.
Η πρώτη ηχηρή αποχώρηση έρχεται το 2005, όταν ο μικρός Amott αφήνει σε φιλικό κλίμα το συγκρότημα για να αφοσιωθεί στις σπουδές του. Η φήμη τους όμως συνεχίζει να μεγαλώνει και δεν φαίνεται κάτι ικανό να τους κόψει την φόρα. Ούτε η αποχώρηση της Angela 2014, η οποία είχε γίνει σύμβολο για τις γυναίκες στο ακραίο metal. Ναι, δεν ήταν ούτε η πρώτη, ούτε η τελευταία, αλλά ήταν η πιο αναγνωρίσιμη. Η κούραση δεν της επέτρεψε να συνεχίσει, ανέλαβε αποκλειστικά το management και η μπάντα σε μια κίνηση ματ φέρνει την Καναδή Alissa-White Gluz η οποία με την εντυπωσιακή απόδοσή της αγαπήθηκε από τους οπαδούς του συγκροτήματος σε χρόνο ρεκόρ. Την ίδια χρονιά, τη θέση δίπλα στον Amott παίρνει ο μέγιστος Jeff Loomis (ex-Nevermore) συνθέτοντας ένα ονειρικό line-up. Οι ζωντανές τους εμφανίσεις γίνονται όλο και καλύτερες, αφού είναι γεμάτες ενέργεια και με μεγαλύτερη ποικιλία στα τραγούδια.
Και έτσι φτάνουμε στο τώρα. Το “Will To Power” έχει βγει πρόσφατα και δείχνει μία μπάντα σε φοβερή φόρμα, αφού είναι ό,τι καλύτερο έχουν κυκλοφορήσει εδώ και μια δεκαετία. Η ανοδική πορεία συνεχίζεται και η περιοδεία τους φέρνει ξανά στη χώρα μας παρέα με τους Ουκρανούς Jinjer. Δεν ξέρω για εσάς, αλλά εγώ είμαι ήδη εκεί.
Γιώργος Τερζάκης
