Ένα συναυλιακό απωθημένο για πολλούς, αλλά από την άλλη μια αφορμή για ταξίδι στο εξωτερικό για αρκετούς και μάλιστα όχι μόνο μια και δυο φορές, δεν στάθηκε ικανό να τιγκάρει το Gagarin και να κάνει την ανατροπή. Δυστυχώς, η προσέλευση αν και με το μάτι φάνταζε ικανοποιητική στη γλώσσα των αριθμών απείχε αρκετά από κάτι τέτοιο.
Η βραδιά ξεκίνησε με τους Kingdragon που είχαμε καιρό να δούμε στο σανίδι. Το γκρουπ στάθηκε πολύ καλά στον χρόνο που του αναλογούσε με πολύ καλό ήχο και δέσιμο. Στο μπάσο ο Παναγιώτης Ζούβελος σαν αντικαταστάτης της τελευταίας στιγμής, αλλά η αλήθεια είναι ότι μόνο για τέτοιος δεν έμοιαζε. Με τα τύμπανα στο πλάι απολαύσαμε ποιοτικό hard rock και η αλήθεια είναι ότι θυμηθήκαμε και ότι οι Kingdragon έχουν πολύ καλά κομμάτια όπως τα “Victim Of Love”, “Asian Star” και “Man Of Yesterday” που ολοκλήρωσαν το σετ τους. Με ενέργεια στη σκηνή ήταν ό,τι έπρεπε για να ζεστάνουν το λιγοστό ακόμα κοινό που υπήρχε στην αίθουσα.
Last Time, Hide The Sun, Burn It Down, Bridges Of War, Dreams Are Broken, Victim Of Love, Asian Star, Man Of Yesterday
Οι SL Theory είναι σίγουρα μια κατηγορία από μόνοι τους για τα Ελληνικά δεδομένα. Εκτός της πολυπληθέστατης παρουσίας τους πάνω στη σκηνή, αφού εκτός των βασικών παικτών στα δεξιά υπήρχαν και 4 άτομα για δεύτερα φωνητικά, το στυλ της μουσικής τους βρίσκεται στο μεταίχμιο του prog με το art rock με μέλη βιρτουόζους ο καθένας στο είδος τους. Ωστόσο, δεν είμαι σίγουρος για το πόσο ταίριαζαν στη βραδιά, αφού το στυλ τους απείχε έτη φωτός από αυτό των headliners. Ο κόσμος υποστήριξε την προσπάθειά τους και την χειροκρότησε, ειδικά στο τέλος όταν έπαιξαν το “Icarus” των Kansas!
Saintz & Sinnerz, Couting My Pieces, Run Into The Night, Ghostly Train, Afterlife, On My Way, Song About Nothing , Now, Supersonic Rocket Man, Icarus
Μετά από αρκετή ώρα αναμονής που ήταν απαραίτητη για την προετοιμασία της σκηνής ακούστηκε ως συνήθως το… “Thunderstruck” των AC/DC, το καθιερωμένο intro των Thunder. Η μπάντα ανέβηκε στην σκηνή σαν ταύρος σε υαλοπωλείο με μάτι που γυάλιζε, εφηβικό ενθουσιασμό και πολύ κέφι. Το κοινό δεν άργησε να πάρει κυριολεκτικά φωτιά, αφού το “River Of Pain” έσκασε μόλις τρίτο σκορπίζοντας ανατριχίλες, ενώ όλο το Gagarin γκάριζε τους στίχους με τους Βρετανούς να μην μπορούν να πιστέψουν στα μάτια τους. Η συνέχεια υπήρξε μαγική σε ένα setlist σαν best of με τα «σουξέ» να διαδέχονται το ένα το άλλο και τον κόσμο σε ένα συνεχόμενο παραλήρημα.
Η ερμηνεία του Danny Bowes ήταν βγαλμένη κατευθείαν από τα άλμπουμ με τη φωνή του να φαντάζει αναλλοίωτη στο πέρασμα του χρόνου. Σαν frontman ήταν ανεξάντλητος μην αφήνοντας το κοινό σε χλωρό κλαρί απαιτώντας συνεχώς την έντονη συμμετοχή του. Δίπλα του ο μόνιμος συνοδοιπόρος του στην κιθάρα Luke Morley έπαιζε τα ρέστα του με απαράμιλλο στυλ και φυσικά παίξιμο στους ύμνους που ο ίδιος έχει γράψει. Μάλιστα, δεν παρέλειψε και τον γνωστό «ανεμόμυλο» στριφογυρίζοντας γύρω από τον εαυτό του με την κιθάρα του. Στα μετόπισθεν ο Gary “Harry” James γάζωνε από το υπερυψωμένο kit του με τον Chris Childs να συνοδεύει το σφυροκόπημα με το μπάσο του. Στη δεύτερη κιθάρα και με καθαρά υποστηρικτικό ρόλο ο Dean Howard, ο οποίος έσπευσε να βοηθήσει την έσχατη στιγμή λόγω της απουσίας του Ben Matthews.
Μοναδικό παράπονο το μικρό σετ. Έχοντας δει ξανά το συγκρότημα στο παρελθόν και έχοντας ακούσει τις διηγήσεις άλλων περίμενα τουλάχιστον ένα δίωρο και καναδυο τραγούδια ακόμα. Βλέποντας το σετ πριν ξεκινήσει η συναυλία φαντάστηκα ότι είναι ενδεικτικό και πως οι Thunder με δεδομένη την εξαιρετική ανταπόκριση του κοινού, αλλά και επειδή έπαιζαν για πρώτη φορά στην Ελλάδα θα έκαναν το κάτι παραπάνω, αλλά αυτό δεν έγινε ποτέ. Έστω κι έτσι η εμφάνισή τους ήταν εξαιρετική. Έδωσαν ένα hard rock σεμινάριο για το πώς παίζεις μια συναυλία.
Παράπονο δεύτερο ήταν η προσέλευση του κοινού που δεν τίμησε αυτή τη σπουδαία μπάντα με μεγαλύτερη παρουσία. Οι απορίες πολλές τις οποίες παραθέτω σαν τροφή για σκέψη. Μιλάμε για ένα συγκρότημα λίγο πολύ γνωστό στο μέσο rock ακροατή, με γνωστά τραγούδια, καλή φήμη για τις συναυλίες του που έρχεται μάλιστα για πρώτη φορά στην Ελλάδα. Η προώθηση της συναυλίας από τα Μέσα ήταν επίσης πάρα πολύ καλή, οπότε το ερώτημα είναι για ποιο λόγο δεν βρέθηκαν στο Gagarin περισσότεροι rockers. Έφταιγε το 32αρι του εισιτηρίου; Ναι, να δεχτούμε ότι πλέον τέτοια λεφτά δεν βγαίνουν πια εύκολα από την τσέπη μας, οι έξοδοι έχουν μειωθεί κλπ ωστόσο για ένα τέτοιο live δεν νομίζω ότι στέκουν πολλές δικαιολογίες. Μάλλον αλλού θα πρέπει να ψάξουμε τις αιτίες. Φαίνεται ότι οι ροκάδες προτιμούν την κριτική και το κράξιμο από το Facebook. Παραπονιούνται για τις 100 φορές που έχουν έρθει οι Scorpions και οι Iced Earth, αλλά δεν πατάνε στις «πρεμιέρες». Από την άλλη μήπως απλά αυτά τα 500 άτομα είμαστε που γουστάρουμε αυτή τη μουσική στην πρωτεύουσα; Σκεφτείτε το.
Γιάννης Δόλας
Wonder Days, The Enemy Inside, River Of Pain, Resurrection Day, Low Life In High Places, Backstreet Symphony, Higher Ground, The Thing I Want, The Devil Made Me Do It, Serpentine, Love Walked In, I Love You More Than Rock’n’Roll Encore: Stand Up, Dirty Love
{galleryLiveReports/2018/Thunder}{/gallery}
