Οι Νορβηγοί είχαν κυκλοφορήσει το ντεμπούτο τους το 2007, με τίτλο “All alone”, το οποίο δυστυχώς δεν έχω ακούσει. Τέσσερα χρόνια μετά, αφού υπέγραψαν με την Kolony, κυκλοφορούν το δεύτερο άλμπουμ τους και εμείς που ακούμε και σημειώνουμε, ερχόμαστε σε επαφή με αργόσυρτα θέματα, βρώμικες κιθάρες, κάποια σερνικά φωνητικά του οχετού και την αγγελική φωνή της Gunnhild, η οποία πραγματικά βγαίνει στο θεό! Άψογες οι φωνητικές γραμμές, το σοπράνο μοτίβο της θα τρελάνει τους οπαδούς.
 
Μην εκπλήσσεστε ακούγοντας κάποια γρήγορα ιντερμέδια όπως στο “Oceans apart”.  Δεν γίνεται κάπου να μην ξεσπάσει το θέμα… Κατά τα άλλα, έρχεται το κρυσταλλένιο, εισαγωγικό σημείωμα, “Betula” και ανοίγει για το “My misery”, επίσης στο ίδιο πικρό μ(αυρ)ονοπάτι. Άρχοντες της σκοτεινιάς οι Βόρειοι, ξέρουν να μαυρίζουν τη μουσική τους με τον καλύτερο τρόπο.
 
Πολύ πωρωτικά τραγούδια, ακούω για παράδειγμα το “Set afire” και θέλω να χτυπηθώ. Οι μελωδίες είναι κάργα πεσιμιστικές, σε τίποτα όμως αυτό δεν εμποδίζει να θέλεις να τα σπάσεις…

Δυστυχώς, η μπάντα ανακοίνωσε πρόσφατα την αποχώρηση της Gunnhild, όπως διαβάζω δεν υπήρχαν διαφορές, απλά η κοπέλα αποφάσισε να κάνει κάτι άλλο. Ευχόμαστε καλή επιτυχία στα παιδιά και να βρουν μια εξίσου ταλαντούχα τραγουδίστρια.