Οι Diamonds Hadder δημοσίευσαν το βίντεο για το τραγούδι “Long Is The Road” από το ντεμπούτο άλμπουμ τους, “Beyond The Breakers”, που κυκλοφόρησε πέρσι από τη No Remorse Records.
O Jon Evermore σχολιάζει σχετικά με αυτό το πραγματικό έπος των 11 λεπτών: «Σε μια εποχή πριν το διαδίκτυο, οι ραδιοφωνικοί DJs ήταν η φωνή του heavy metal. Κρατούσαν τη φωτιά ζωντανή στα νυχτερινά ραδιοκύματα — αληθινοί πειρατές-αγγελιοφόροι του underground.
Ήταν 7 Σεπτεμβρίου 2023. Είχα μόλις ολοκληρώσει τις τελευταίες ηχογραφήσεις φωνητικών για το The Ballad of the Dead Rabbit στο The LEX στο Χόλιγουντ και βρισκόμουν στη διαδικασία κυκλοφορίας του άλμπουμ Beyond the Breakers. Τίποτα το ιδιαίτερο, πραγματικά. Η πρόθεσή μου ήταν απλά να το ρίξω στο ποτάμι και να το αφήσω να παρασυρθεί. Ο δίσκος ήταν ένα δώρο προς εμένα περισσότερο από οτιδήποτε άλλο — η δική μου θεραπεία — φτιαγμένος για να με αποτρέψει απ’ το να πέσω ο ίδιος στο ποτάμι. Τότε άρχισαν να εμφανίζονται οι οπτασίες για αυτό το βίντεο.
Εκείνη την ημέρα, στις 7, έγραψα ένα γράμμα στον εαυτό μου, μιλώντας για τον Dr. Metal. Σε εκείνο το γράμμα, κατέγραψα όλα όσα έπρεπε να κάνω για να ολοκληρώσω το όραμα που είχα. Το έγραψα σαν λίστα με ψώνια: μερικά γυρίσματα στις Sierras για να αποτίσω φόρο τιμής στο άτομο που ήμουν πριν από τις φωτιές, κάποια πλάνα με drone, μια επιστροφή στον Ειρηνικό και τον λόφο που αποκαλούσα σπίτι, ένα απομακρυσμένο σύστημα παρακολούθησης gimbal, κάποιο λογισμικό τεχνολογίας που δεν είχε κυκλοφορήσει ακόμα, λίγο αίμα και ιδρώτα, και, φυσικά, έναν υπολογιστή ικανό να αντέξει το είδος μεταπαραγωγής που φανταζόμουν. Ήθελα να πω μια ιστορία. Ήθελα να πω ευχαριστώ.
Μεγαλώνοντας στη Νέα Αγγλία, υπήρχε μια εκπομπή heavy metal στο ραδιόφωνο που λεγόταν The Metal Zone, την οποία παρουσίαζε ένα άτομο που όλοι γνωρίζαμε ως Dr. Metal — ή, όπως αποκαλούσε τόσο ευγενικά τον εαυτό του, “The Doctor.” Η εκπομπή μεταδιδόταν κάθε Παρασκευή βράδυ, ακριβώς τα μεσάνυχτα, από τον μεγάλο ραδιοφωνικό πύργο του 94 WHJY στο Providence, Rhode Island. Κάθε Παρασκευή, στις 12 ακριβώς, ξεκινούσε.
Στο μικρό μου δωμάτιο στο Fall River, Massachusetts, ξάπλωνα στο κρεβάτι, κουλουριασμένος δίπλα στο μικρό μου ραδιόφωνο Pioneer με κασετόφωνο, ασφαλώς φωλιασμένο ανάμεσα στα μαξιλάρια μου — με το rec και το play πατημένα, τα δάχτυλά μου αιωρούνταν πάνω από το pause, έτοιμα — καθώς ο Dr. Metal έκανε ό,τι μπορούσε για να μας μοιραστεί τον κόσμο του heavy metal. Είναι μια αγαπημένη ανάμνηση για μένα. Αυτό συνεχίστηκε για χρόνια.
Τις περισσότερες νύχτες, αποκοιμιόμουν με τις κραυγές του Eric Adams, του Geoff Tate, του John Arch, του David Wayne, ή του Ronnie Dio, για να αναφέρω μερικούς. Η μουσική τους γέμιζε το κεφάλι μου με ένα αίσθημα θαύματος, τραβώντας με μακριά από τον μουντό κόσμο γύρω μου. Ο Doctor ήταν ο αγγελιοφόρος τους, υπεύθυνος για τη μεταφορά του καλού, ας πούμε, απλά από αγάπη για το heavy metal. Αν δεν ήταν αυτός και τόσοι άλλοι, οι Diamonds Hadder απλώς δεν θα υπήρχαν.
«Ευχαριστώ, Mike, όπου κι αν βρίσκεσαι, για όλα τα χρόνια και τις αναμνήσεις που χάρισες σε μένα και σε τόσους άλλους, και για το ότι φώτισες τον δρόμο για τόσους από εμάς που περιπλανιόμασταν στο σκοτάδι.
Ελπίζω να με ακούς εκεί ψηλά και να ξέρεις πως, με κάποιο τρόπο, είναι εξαιτίας σου που υπάρχει αυτό το άλμπουμ.
Ευχαριστώ που με ενέπνευσες να τραγουδώ στη ζωή.»
Κάτι τελευταίο που θέλω να αναφέρω είναι πως αυτό το βίντεο έγινε με ταπεινές προθέσεις. Είναι ο δικός μου προσωπικός τρόπος να πω ευχαριστώ — να αποτίσω σεβασμό και να τιμήσω τα πράγματα που με έκαναν αυτό που είμαι σήμερα. Έχουμε ένα πράγμα να κάνουμε σε αυτή τη ζωή: να είμαστε ειλικρινείς με το ποιοι είμαστε και να δημιουργήσουμε κάτι για το οποίο θα είμαστε περήφανοι όταν πια δεν θα υπάρχουμε. Όλοι είμαστε ξεχωριστοί και έχουμε τη δύναμη να δημιουργήσουμε αυτό το κάτι που μας ψιθυρίζει μέσα μας. Ξέρεις ποιο είναι αυτό. Μπορεί να πάρει μια μέρα, μπορεί να πάρει 30 χρόνια — δεν το ελέγχουμε αυτό.
Αλλά, μπορούμε να μείνουμε στο μονοπάτι, στις ηλιόλουστες μέρες και στις σκοτεινές νύχτες, για να τιμήσουμε εκείνο το πράγμα που μας κάνει να νιώθουμε ζωντανοί… μέχρι που κυριολεκτικά να μη βλέπουμε πια το φως. Άρπαξε τη μέρα όταν μπορείς… και τις υπόλοιπες φορές, κράτα γερά μέχρι να σταματήσει η βροχή. Θα σταματήσει. Πήγαινε και δημιούργησε αυτό το πράγμα που ονειρεύεσαι
