Μία ματιά και μόνο στο βιογραφικό του Toby Wright είναι ικανό να σε κάνει να βγάλεις από τη δισκοθήκη σου τα albums των Alice in Chains, των Korn, των KISS, των Soul Asylum, των Fear Factory και τόσων άλλων. Ο Wright είναι ένας παραγωγός που συνετέλεσε τα μέγιστα στη διαμόρφωση του ηχητικού κλίματος της δεκαετίας του 90 και εμείς επικοινωνούμε μαζί του για να μας δώσει όλες τις λεπτομέρειες πίσω από τη συνεργασία του με δύο κλασικά groups: τους Alice in Chains και τους KISS. Συνέντευξη: Σάκης Νίκας
Το Κεφάλαιο ALICE IN CHAINS
Rockpages.gr: Δούλεψες για πρώτη φορά με τους Alice in Chains στο “Jar of Flies”. Πως προέκυψε η συνεργασία;
Toby Wright: Είχα ξανασυνεργαστεί με τους Alice in Chains για δύο τραγούδια που τελικά μπήκαν στο soundtrack του “Last Action Hero”. Ήταν τα κομμάτια “What The Hell Have I” και “A Little Bitter”. Όταν τα ετοίμασα, η μπάντα τα έδωσε σε κάποιον άλλο για την τελική μίξη η οποία δεν άρεσε καθόλου στο συγκρότημα και έτσι αποφάσισαν να προσλάβουν εμένα για το “Jar of Flies”.
Rockpages.gr: Το “Jar of Flies” ήρθε μετά την εμπορική επιτυχία του “Dirt”. Είχες ακούσει το δίσκο και ποια ήταν η γνώμη σου για αυτόν;
Toby Wright: Φυσικά! Οι Alice in Chains ήταν από τις αγαπημένες μου μπάντες και ακόμη τους γουστάρω. Μόλις άκουσα μερικά τραγούδια από το “Facelift”, ήθελα να συνεργαστώ μαζί τους. Έτσι, προσέγγισα τον υπεύθυνο ρεπερτορίου της Columbia Records και με έφερε σε επαφή μαζί τους. Το “Dirt” είναι ένας απίστευτος δίσκος.
Rockpages.gr: Ξέρεις…το σκεφτόμουν πάντα…όταν βγήκε το “Facelift” το 1990 δεν έπαιζε κανένας έτσι και το MTV έδειχνε συνέχεια video-clips από hard rock μπάντες της εποχής. Σε ξάφνιασαν όταν εμφανίστηκαν οι Alice in Chains και έπαιζαν ένα τόσο διαφορετικό στυλ μουσικής;
Toby Wright: Είμαι όλη μου τη ζωή φανατικός οπαδός της μουσικής και μου αρέσουν ποικίλα στυλ μουσικής…pop, country, metal…ο,τιδήποτε που με βοηθάει να μάθω περισσότερα. Έτσι, όταν βγήκαν οι Alice in Chains σκέφτηκα αμέσως ότι ήταν τελείως διαφορετικοί από τις hair metal μπάντες και έτσι πήγα και αγόρασα αμέσως το δίσκο τους. Τον λάτρεψα και στη συνέχεια δούλεψα μαζί τους για 4-5 albums.
Rockpages.gr: Έκανες κάποια συζήτηση με τον Jerry (Cantrell) σχετικά με τον ήχο που θα ήθελε να βγει στο “Jar of Flies”;
Toby Wright: Όταν πρωτογνώρισα τον Jerry, είχε ήδη γράψει τα 2 κομμάτια για το soundtrack και το μόνο που ήθελαν ήταν να γίνει μία σωστή παραγωγή για αυτά. Έτσι, δεν έπαιξα κάποιν σημαντικό ρόλο σε αυτά τα 2 κομμάτια. Όταν ήρθε η ώρα για το “Jar of Flies” είχαν μόλις τελειώσει την περιοδεία με το Lollapalooza και είχαν πολύ ενέργεια. Το μόνο που ήθελαν ήταν να μπουν στο studio και να ηχογραφήσουν μερικά κομμάτια. Το μόνο πρόβλήμα ήταν ότι δεν είχαν κανένα κομμάτι έτοιμο και έτσι περάσαμε τις επόμενες 10 μέρες τζαμάροντας στο studio. Ήταν μία πολύ χαλαρή και εύκολη ηχογράφηση του “Jar of Flies”.
Rockpages.gr: Ένα από τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα του “Jar of Flies” ήταν η ποικιλία καθώς υπήρχαν «σκοτεινά», ακουστικά τραγούδια, ηλεκτρικά περάσματα, χρήση διαφόρων οργάνων όπως η φυσαρμόνικα, το talk box κ.α. Πόσο σημαντική ήταν η συνεισφορά σου προς αυτή την κατεύθυνση;
Toby Wright: Νομίζω ότι ήταν φυσιολογικό για αυτούς να πειραματιστούν με διάφορα πράγματα. Προφανώς είχαν χρησιμοποιήσει ξανά talk box για το “Man In The Box”. Επίσης, ήταν κάτι σαν πατέντα για αυτούς να ηχογραφούν ένα δίσκο και στη συνέχεια ένα ακουστικό EP. Εγώ προσπάθησα να γίνω κομμάτι της όλης αυτής διαδικασίας και νομίζω το πέτυχα.
Rockpages.gr: Τι θυμάσαι από τον μακαρίτη Layne Staley;
Toby Wright: Τα πάντα! Προς το τέλος μάλιστα γίναμε και πολύ στενοί φίλοι. Μου λείπει αφάνταστα…ήταν μία πολύ ευγενική ψυχή. Θεωρώ ότι λείπει αφάνταστα και από τη μουσική σήμερα.
Rockpages.gr: Συνεργάστηκες για ακόμη μία φορά μαζί τους στο τρίτο, ομώνυμο album όπου οι Alice in Chains αντιμετώπιζαν σοβαρά προβλήματα με πιο σημαντικό τα προβλήματα με τα ναρκωτικά που είχε ο Staley. Τι θυμάσαι από εκείνες τις ηχογραφήσεις;
Toby Wright: Τα τραγούδια για το τρίτο album γράφτηκαν και αυτά στο studio αλλά αυτή τη φορά μας πήρε πολύ χρόνο για να τα ετοιμάσουμε έτσι όπως θέλαμε. Γενικά, ήταν μία πολύ άνετη ηχογράφηση αλλά είχε και τα σκαμπανεβάσματά της. Στους 7-8 μήνες που μας πήρε για να ολοκληρώσουμε το album καταλαβαίνει κανείς ότι δεν ήταν κάθε μέρα και μία δημιουργική μέρα. Υπήρχαν μέρες που δεν κάναμε κάτι ουσιαστικό και άλλες μέρες που ήταν γεμάτες από δημιουργικές στιγμές. Όλα πήγαν καλά.
Rockpages.gr: Θα έλεγες ότι ήταν ένα πιο δύσκολο album σε σχέση με το “Jar of Flies”;
Toby Wright: Ναι…σίγουρα! Όπως σου είπα, το “Jar of Flies” ήταν έτοιμο μέσα σε 10 μέρες και η μπάντα ήταν στην τσίτα από την πρόσφατη περιοδεία τους. Η μόνη τους επιθμία ήταν να μπουν στο studio και να ηχογραφήσουν το EP. Κατά τη διάρκεια των ηχογραφήσεων για το “Tripod”…το ομώνυμο album ή όπως αλλιώς το λέτε (γέλια), είχε προηγηθεί ένας μεγάλο διάστημα απραξίας για τους Alice (in Chains) και στην αρχή ξεκίνησα να δουλεύω με τον Jerry πάνω σε κάποια demos. Να σου πω την αλήθεια, σκεφτόταν από τότε για ένα προσωπικό album. Τελικά, φώναξε και τα υπόλοιπα μέλη και έτσι βγήκε το τρίτο album των Alice In Chains.
Rockpages.gr: Αυτό ήταν και το τελευταίο album των Alice in Chains μέχρι τη reunion. Ήταν κάτι που το περίμενες βλέποντας τη μπάντα στο studio το 1995;
Toby Wright: Όχι, σε καμία περίπτωση.
Rockpages.gr: Πρόσεξες να υπάρχει προστριβή μεταξύ του Layne και του Jerry ή ακόμη και των υπολοίπων μελών;
Toby Wright: Σίγουρα ο Jerry είχε τις διαφορές του με τον Layne εκείνη την εποχή και έπρεπε να το έχω υπόψη μου κατά τη διάρκεια των ηχογραφήσεων αλλά δεν είχαμε τελικά κανένα θέμα στο τέλος.
Rockpages.gr: Υπάρχουν ακυκλοφόρητα κομμάτια από αυτό το τρίτο album;
Toby Wright: Όχι δεν υπήρχαν. Όλα τα demos κατέληξαν στο δίσκο και αμέσως μετά ο Jerry άρχισε να γράφει κομμάτια για το προσωπικό του δίσκο.
Rockpages.gr: Δούλεψες ξανά με τον Jerry Cantrell στο πρώτο του προσωπικό album “Boggy Depot” στο οποίο συμμετείχαν και οι Sean (Kinney) & Mike (Inez). Πολλοί fans το θεωρούν παρόμοιο ηχητικά με Alice in Chains που είναι λογικό αν το σκεφτείς. Ποια είναι η γνώμη σου;
Toby Wright: Ο Jerry είναι το 50% των Alice in Chains τόσο στη σύνθεση όσο και στα φωνητικά. Έτσι, στο “Boggy Depot” θα άκουγες τουλάχιστον τους…μισους Alice in Chains (γέλια). Λατρεύω αυτό το δίσκο…θεωρώ ότι περιελάμβανε μερικά από τα καλύτερα τραγούδια του Jerry.
Rockpages.gr: Πριν από μερικά χρόνια, οι Alice in Chains επανασυνδέθηκαν κυκλοφορώντας δύο εξαιρετικά albums. Σου ζητήθηκε, μήπως, να δουλέψεις ξανά μαζί τους;
Toby Wright: Όχι.
Rockpages.gr: Πως σου φάνηκαν αυτοί οι δύο δίσκοι;
Toby Wright: Είναι εξαιρετικοί αν και διαφορετικοί από τις πρώτες τους δουλειές.
Rockpages.gr: Έχεις κρατήσει επαφή μαζί τους;
Toby Wright: Ναι…βρισκόμαστε και τα λέμε καμία φορά.
Rockpages.gr: Ποιο είναι, κατά τη γνώμη σου, το πιο σημαντικό στοιχείο που έφεραν οι Alice in Chains στη μουσική;
Toby Wright: Το συναίσθημα! Νομίζω ότι σήμερα το rock n’ roll δεν βγάζει καθόλου συναίσθημα. Στα τέλη της δεκαετίας του 80, οι hair metal μπάντες δεν έβγαζαν καθόλου συναίσθημα και το μόνο που τους ενδιέφερε ήταν να γράψουν κανένα πιασάρικο refrain και να οργανώσουν κανένα party μετά τη συναυλία. Όταν εμφανίστηκαν οι Alice in Chains, οι Pearl Jam, οι Soundgarden…το grunge κίνημα γενικότερα, τα πάντα είχαν να κάνουν με το συναίσθημα. Οι Nirvana έβγαζαν κάπως ένα συναίσθημα, το ίδιο και οι Soundgarden, οι Pearl Jam όχι και τόσο αλλά οι Alice (in Chains) ήταν μόνο συναίσθημα. Και για αυτό «μίλησαν» κατευθείαν στις καρδιές των οπαδών τους.
Rockpages.gr: Μιλώντας για τους Pearl Jam, πως σου είχε φανεί το “Ten”;
Toby Wright: Ήταν ένας καλός δίσκος…να σου πω την αλήθεια, δεν είμαι και μεγάλος οπαδός του Eddie Vedder και μερικές φορές δεν καταλαβαίνω καν τι λένε οι στίχοι του. Μου αρέσει να προσέχω τους στίχους ενός κομματιού και ο Eddie είναι δυσνόητος καμία φορά. Οι Pearl Jam είναι μία άψογη μπάντα αν και θεωρώ ότι η μουσική τους ήταν λιγάκι «υπολογισμένη» σε σχέση με αυτή των Alice (in Chains). H μουσική των Alice in Chains ήταν αγνή και για αυτό συνδέθηκαν μαζί της εκατομμύρια άνθρωποι.
Το Κεφάλαιο KISS
Rockpages.gr: Πολλοί οπαδοί των KISS ξαφνιάστηκαν με την απόφαση των Simmons & Stanley να ηχογραφήσουν ένα grunge album. Ιδιαίτερα ο Simmons παρακολουθούσε τις εξελίξεις στη μουσική βιομηχανία…σου ζητήθηκε να βγάλεις έναν ήχο παρόμοιο με Alice in Chains ή Smashing Pumpkins;
Toby Wright: Ναι (γέλια)!
Rockpages.gr: (γέλια) Τι τους είπες…; «Ωραία, παιδιά, ας το κάνουμε» ή «Παιδιά, δεν χρειάζεται να ακολουθήσετε καμία μόδα αφού είστε οι KISS»…
Toby Wright: Ακριβώς το δεύτερο! Θυμάμαι να κουβεντιάζω για πολύ ώρα με τον Gene σχετικά με την κατεύθυνση του δίσκου και το πρώτο πράγμα που μου είπε ήταν: «Θέλω να γίνουμε σαν αυτό τον καραφλό»! Του λέω: «ποιον καραφλό;» και μου απαντάει αμέσως «αυτόν που βρίσκεται στην κορυφή των charts και τον δείχνει συνέχεια το MTV» εννοώντας φυσικά τον Billy Corgan από τους Smashing Pumpkins. Όταν του είπα ότι δεν χρειάζεται οι KISS να μιμηθούν κανέναν γιατί είναι ένας ζωντανός θρύλος μου αποκάλυψε ότι τον ενδιέφερε να πουλήσει όσο το δυνατόν περισσότερους δίσκους. Η απάντησή μου ήταν η εξής: «Γράψτε έναν καλό δίσκο και θα πουλήσει»! Το “Carnival of Souls” ήταν τελείως διαφορετικό από ό,τι είχαν κάνει στο παρελθόν και για αυτό με προσέλαβαν ύστερα από σύσταση του Bob Ezrin. Ήμουν πολύ πετυχημένος σε αυτό το ιδίωμα αν και θα πρέπει να σου πω ότι δεν μου αρέσουν οι ταμπέλες αφού αυτές εξυπηρετούν μονάχα τους δημοσιογράφους και τους ανθρώπους του ραδιοφώνου.
Rockpages.gr: Θα έλεγες ότι ο άνθρωπος-κλειδί του “Carnival of Souls” ήταν ο Bruce Kulick;
Toby Wright: Σίγουρα…ο Bruce ήταν κάθε μέρα στο studio!
Rockpages.gr: Το “Childhood’s End” είχε παιδική χορωδία, το “I Will Be There” ήταν σκοτεινό και θύμιζε Alice in Chains, το “Jungle” είχε ένα instrumental outro…κάτι σαν τζαμάρισμα που ήταν ανήκουστο για δίσκο των KISS. Τους πίεσες να πειραματιστούν με τον ήχο τους;
Toby Wright: Ναι! Μόλις καταλήξαμε στο τι ήχο θέλαμε να βγάλουμε τους πίεσα προς κάθε δυνατή κατεύθυνση ώστε να κάνουμε το καλύτερο δυνατό για το “Carnival of Souls”. Δεν με πείραξε καθόλου που βγήκαν κάποιοι και είπαν ότι οι KISS ακολούθησαν κάποια μόδα. Η μόνη μου έννοια ήταν να κάνω τους KISS να αισθάνονται άνετα με την προσπάθεια τους στο studio και να δημιουργήσουμε ένα τέλειο δίσκο.
Rockpages.gr: Θεωρείς ότι ο στόχος σου επιτεύχθηκε;
Toby Wright: Νομίζω πως ναι. Όπως είπες ήταν μεγάλη αλλαγή για τους KISS και πολλοί fans εξεπλάγησαν. Θυμάμαι ότι το “Carnival of Souls” ήταν το πιο εμπορικό bootleg εκείνη την εποχή και δυστυχώς για το δίσκο έτυχε να πέσει στην ίδια φάση που κάποιοι πρόσφεραν εκατομμύρια στον Gene για να ξαναβάλουν οι KISS το make up. Αν μη τι άλλο, ήταν μία πολύ ενδιαφέρουσα περίοδος…
Rockpages.gr: Υπάρχουν ακυκλοφόρητα τραγούδια από το “Carnival of Souls”;
Toby Wright: Δεν γνωρίζω να υπάρχουν κάποια.
Rockpages.gr: Πιστεύεις ότι αν ο δίσκος έβγαινε την εποχή που έπρεπε και προωθούνταν καλύτερα, θα τύγχανε καλύτερης αντιμετώπισης από τον κόσμο;
Toby Wright: 100%! Πιστεύω ότι θα ήταν μία χρυσή στιγμή στην καριέρα των KISS αν έβγαινε το 1995 και προωθούνταν κατάλληλα από την εταιρεία και το συγκρότημα.
Επίλογος
Rockpages.gr: Έχεις δουλέψει με πάρα πολλούς μουσικούς από διάφορα στυλ μουσικής. Ωστόσο, το όνομά σου θα είναι για πάντα συνδεδεμένο με το grunge αφού ανέλαβες την παραγωγή σε πολλά κλασικά album του ιδιώματος. Πως αισθάνεσαι για αυτό και ποια είναι η γνώμη σου για τη δεκαετία του 90 όταν το grunge κυριαρχούσε στη μουσική;
Toby Wright: Νιώθω υπέροχα με αυτό και το μόνο που με ενδιαφέρει είναι να προσφέρω καλή μουσική…έτσι συνεισφέρω κάτι θετικό στον κόσμο. Δεν έχω μετανιώσει για κανένα δίσκο που έχω κάνει και το πιο σημαντικό για μένα είναι να συνεχίζω να δημιουργώ. Έχω κάνει τόσα πολλά πράγματα μετά το τέλος της δεκαετίας του 90 και σε διαφορετικά στυλ μουσικής. Μου αρέσει που έχω μείνει γνωστός σαν ένας metal παραγωγός ή σαν ο άνθρωπος πίσω από τους δίσκους των Alice in Chains ή σαν ένας grunge παραγωγός…νομίζω ότι τα 90s έδωσαν μερικούς από τους καλύτερους rock n’ roll δίσκους και είμαι περήφανος που υπήρξα κομμάτι αυτής της περιόδου.
