Κλεισμένοι σε έναν στάβλο στη μέση του πουθενά αποκομμένοι από φίλους, συγγενείς και γκόμενες, απολυμένοι από τις δουλειές τους, χωρίς δισκογραφικό συμβόλαιο οι Tracer πέρασαν βδομάδες κάνοντας πρόβες, γράφοντας και τελικά ηχογραφώντας το τρίτο στούντιο άλμπουμ τους “Water For Thirsty Dogs”.
Μουσικά, δεν υπάρχουν και τόσες διαφορές με αυτό που είχαμε γνωρίσει στο “Spaces In Between” του 2011, αν και στο “Water…” εμφανίζονται πιο ώριμοι από ποτέ με ωραίες ιδέες και μουσικά θέματα που προκαλούν τα στεγανά του λεγόμενου stoner rock και ξεφεύγοντας λίγο από κλισέ του τύπου έχω-επηρεαστεί-απόλυτα-από-τα-’70s-και-τους-Zeppelin. Η παραγωγή, και αυτό είναι το παράδοξο, ακούγεται καλύτερη από το προηγούμενο άλμπουμ τους “El Pistolero” την οποία είχε αναλάβει ο πολύς Kevin Shirley.
Η αλλαγή του μπασίστα και ο ερχομός του Jett Heysen-Hicks δεν επηρεάζει απολύτως τίποτα, το γκάζι κολλάει στο πάτωμα και οι συνθέσεις είναι πολύ αξιόλογες. Όλα δείχνουν ότι το συγκρότημα μετά από μια δεκαετία έχει βρει το δρόμο του, ξέρει να διαχειρίζεται τις αρετές του, να γράφει καλή μουσική και κυρίως να συνεχίζει ένα σερί -που φτάνει στο 3 στα 3- με καλά άλμπουμ.
Για όλους όσους έχουν μεράκι με τη μουσική, αλλά δεν μπορούν να είναι επαγγελματίες υπό την έννοια ότι δεν μπορούν να ζήσουν αποκλειστικά από αυτή, οι Tracer είναι οι απόλυτοι ήρωες, οι rockstars της διπλανής πόρτας, που μπορεί τη μια να αλωνίζουν την Ευρώπη παίζοντας τα τραγούδια τους και ενθουσιάζοντας το κοινό, αλλά μόλις επιστρέψουν στην Αδελαΐδα η πραγματικότητα τους προσγειώνει άτσαλα. Παρόλα αυτά, ζουν για το επόμενο άλμπουμ, το επόμενο live κρατώντας το όνειρο ζωντανό!
