Πρώτο άλμπουμ για τους Γερμανούς και πέρα από τις κιθάρες που έχουν ΤΗΝ βαρβάτη και βάρβαρη παραγωγή, στέκομαι στο γεγονός ότι σίγουρα τους αρέσουν οι Mercyful Fate! Έχουν αυτά τα κοψίματα, εκείνες τις αρρωστημένες γέφυρες, έχουν εκείνα τα σημεία που ο Hank και ο King μετέτρεψαν σε ολόκληρο ιδίωμα…
Επειδή παίζουν και κάτι δίκασες από δίπλα, όταν φεύγουν οι ταμπουριές και μαρσάρουν τα πετάλια, τότε πλέον μιλάμε για τρελή επίθεση! Τώρα που παίζει το “Bite my shiny Metal ass” (!!;;!!) και το ρεφρέν είναι mid tempo, παρά το τρεχαλητό των πιο πάνω πεταλιών, παρατηρούμε ότι η φωνή φλερτάρει με τον Chris, με τον Udo, με τον Warrel ίσως; Στα καθαρά βέβαια μιλάμε για μια εντελώς άλλη φωνή! H οποία, πάντως, μου ακούγεται άσχημα κάπου-κάπου, ιδίως τα δεύτερα είναι κάποιες φορές ακόμα και ενοχλητικά…
Παθιασμένο Μέταλ από τους τυπάδες, πιο άγαρμπο, πιο βλάχικο και πιο αναιδές από το χαρακτηριστικό «Γερμανικό παίξιμο», με διάφορα σημεία και αλλαγές ρυθμών που μπορεί να ξενίζουν κατά διαστήματα. Κάπου διάβασα ότι τους χαρακτηρίζουν και Thrash, δεν νομίζω όμως.
Αυτό που νομίζω πάντως είναι ότι θα πρέπει να δώσουμε μεγάλη προσοχή στα riff… Φοβερά θέματα, πολύ βάναυσα, πασπαλισμένα με το χτύπημα της αρκούδας και ίσως κάτι παραπάνω… Τους ευχόμαστε καλή τύχη!
