Οι Λετονοί Kiss Of The Dolls και οι Σέρβοι Red Partizan, μάλλον δεν τράβηξαν το ενδιαφέρον και πολλών και οι εμφανίσεις τους αν και αξιοπρεπείς, δεν πρόσφεραν κάτι στη βραδιά.
Λίγα λεπτά πριν τις 21.30′, η εισαγωγή αλλά και οι πρώτες νότες του “Tongue Reaper” δίνουν στον κόσμο να καταλάβει πως θα κυλήσει το επόμενο δίωρο. Ο Udo παρόλα τα προβλήματα υγείας που καθιστούσαν επικίνδυνη για τον ίδιο αυτή την εκτενή περιοδεία, έδειχνε να μην καταλαβαίνει από τέτοια. Με περιορισμένη (απλά) κίνηση στη σκηνή (είχε ενημερώσει εξ’ αρχής γι αυτό άλλωστε) αλλά με μια φωνή που δε λέει να αλλοιωθεί ακόμα και στο 68ο έτος της ηλικίας του, έδωσε μια παράσταση που προσωπικά, πριν από οτιδήποτε άλλο με συγκίνησε, κι ας αγνόησε το αγαπημένο μου από τα album των U.D.O., το “Thunderball”.
Παρουσίασε κομμάτια-ύμνους από το μεγαλύτερο μέρος της δισκογραφίας του σχήματος, έχοντας συμμάχους την πολύ καλή μπάντα του με κυρίαρχες μορφές αυτή του κιθαρίστα Andrey Smirnoff και αυτή του γιου του, Sven, drummer του συγκροτήματος, τον πολύ καλό ήχο αλλά και τα πανέμορφα σκηνικά που έντυναν άριστα το show. To δε τελευταίο και εξαιρετικό album, “Steelfactory”, εκπροσωπήθηκε, δικαίως θεωρώ, με έξι κομμάτια. Το σχήμα είχε καταφέρει να κάνει τον κόσμο που βρέθηκε στο Piraeus 117 Academy, να ζεί κάθε νότα που άκουγε και να ανταποκρίνεται θερμά στην άριστη επαγγελματικά αλλά και επικοινωνιακά, παρουσία της μπάντας.
Ο Στρατηγός, αποχαιρέτησε το λιγοστό κοινό έπειτα από δύο περίπου ώρες απορρέοντας το χειροκρότημα και τον σεβασμό που του αρμόζει. Να είναι καλά ο άνθρωπος και οι συνεργάτες του και να μας προσφέρουν σύντομα άλλη μια νύχτα σαν κι αυτή, τη νύχτα Του Στρατηγού!!!
Δημήτρης Καζαντζής
Φωτο: Πέτρος Παπαπέτρος
{galleryLiveReports/2019/Udo}{/gallery}
