Δεύτερη μέρα για το φετινό Under The Quarry και ήμασταν εκεί από νωρίς για να δούμε τι είχαν να μας παρουσιάσουν τα επόμενα εφτά συγκροτήματα. Μια μέρα που ήταν περισσότερο αφιερωμένη στον heavy/power ήχο, με τις κατάλληλες όμως alternative πινελιές. Ο αρκετός κόσμος που ήρθε από την αρχή δεν πιστεύω ότι το μετάνιωσε αφού πάλι κάθε συγκρότημα έδωσε πολύ ωραία πράγματα.

Ξεκίνημα με τους Dragon Skull, οι οποίοι δημιουργήθηκαν μόλις φέτος και βρίσκονται στη διαδικασία κυκλοφορίας του πρώτου τους EP. Τα παιδιά παίζουν πάρα πολύ ωραίο κλασικό heavy metal, με έναν επικό τόνο σε κάποια σημεία των συνθέσεών τους. Μου έκαναν πολύ καλή εντύπωση και έχω μεγάλη περιέργεια να ακούσω τι θα μας παρουσιάσουν δισκογραφικά αφού το single “Death Dealer” είναι ένα πολύ ωραίο δείγμα των δυνατοτήτων τους.

Setlist: Dragon Skull, Barbarians, Death Dealer, Tyrant’s Doom

Φωτο Θέμης Γιαννόπουλος

Συνέχεια με τους Scream Collision οι οποίοι κινούνται σε hard rock μονοπάτια με πολύ όμορφες μελωδίες, πλήκτρα και θα έλεγα κάποιες prog επιρροές. Μπορεί η σκηνική τους παρουσία να ήταν αρκετά στατική, δεν ξέρω αν είχαν κάποιου είδους άγχος ή αν έτσι παίζουν γενικά, τα τραγούδια τους όμως ήταν υπέροχα και προσωπικά ευχαριστήθηκα και με το παραπάνω την εμφάνισή τους. Το ντεμπούτο τους album “Memories”, στο οποίο βασίστηκε το set τους, είναι ένα ωραίο και ενδιαφέρον άκουσμα.

Setlist: Mess Inside My Head (Memories), The Last Straw, Asylum, AWOL, Rigged Game

φωτο Θέμης Γιαννόπουλος

Ακολούθησαν οι Sirius και τα πράγματα…σοβάρεψαν (α χα, καλό ε;). Εξαιρετικό κλασικό heavy metal με riffs που δεν περνάνε απαρατήρητα και τρομερά επικά refrains. Μπορεί να έχουν καιρό να βγάλουν κάτι δισκογραφικά, αφού η μοναδική τους κυκλοφορία είναι το πολύ δυνατό EP “Wings Of Fire” του 2017, αλλά μάλλον κάτι ετοιμάζουν επειδή έπαιξαν και καινούρια τραγούδια. Μας είχαν και μια πολύ ωραία έκπληξη, αφού διασκεύασαν με σωστότατο τρόπο το “Thor (The Powerhead)” και έκαναν τον κόσμο που ήταν μπροστά στη σκηνή να ξεσηκωθεί και να δοκιμάσει τις φωνητικές του χορδές.

Setlist: Unbound The Scream, Wings Of Fire, Thor The Powerhead (Manowar cover), Beyond The Sands Of Time, Fury Withing

φωτο Θέμης Γιαννόπουλος

Το βράδυ είχε πέσει για τα καλά όταν βγήκαν στη σκηνή οι power metallers The Silent Rage. Με φόρα από την εξαιρετική τους εμφάνιση λίγο καιρό πριν στο Release Athens, είχαν πολύ όρεξη και ενέργεια να δώσουν στους οπαδούς τους μια ξεχωριστή βραδιά και το κατάφεραν με το παραπάνω. Ο Μιχάλης Ρινακάκης επέμεινε στο αγαπημένο του στυλ με το δερμάτινο και τα γάντια, αν και τώρα η κατάσταση ήταν σίγουρα καλύτερη από το λιοπύρι της Πλατείας Νερού. Βασικά, ας φοράει ό,τι θέλει, αυτό που νοιάζει τον κόσμο είναι να συνεχίσει να δίνει ρεσιτάλ πίσω από το μικρόφωνο όπως έκανε και εκείνο το βράδυ, βγάζοντας τόσο άνετα και τις γνωστές επικές τσιρίδες του. Πέρα από τα τραγούδια του “The Deadliest Scourge”, έπαιξαν και ένα καινούριο από τον επόμενο δίσκο που βρίσκεται στα τελευταία στάδια της επεξεργασίας και αφιέρωσαν το “A Piece Of Eden” στους παρευρισκόμενους.

Setlist: My Race Won’t Last, Stormwarrior, Sin Of A Pilgrim, Leading The Legions, The Serpent Lord, A Piece Of Eden

φωτο Θέμης Γιαννόπουλος

Επόμενοι στη σκηνή, οι βετεράνοι heavy metallers Illusory αφού υπάρχουν στην πιάτσα από το 1992 αν και τα πρώτα δέκα χρόνια είχαν το όνομα The Ivory Tower. Το συγκρότημα είχε μεγάλα κέφια, ειδικά ο τραγουδιστής Δημήτρης Θεοδώρου, αφού ήταν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να παρουσιάσουν τον τελευταίο τους δίσκο “The Crimson Wreath” που βγήκε πέρυσι. Λίγο πριν κλείσουν, έδωσαν το δικό τους μήνυμα ενάντια σε κάθε είδος φασισμού/ρατσισμού με το “All Blood Red” και τους αξίζουν πολλά συγχαρητήρια για τον τρόπο με τον οποίο έπαιξαν εκείνο το βράδυ.

Setlist: Besetting Sins, Ashes To Dust, Immortal No, A Few Days Make Eternity, A Poem I Couldn’t Rhyme, Bleak, All Blood Red, Pale Moonlight

Οι Voidnaut που ακολούθησαν ήταν το συγκρότημα που περίμενα περισσότερο να δω τη δεύτερη μέρα. Θεωρώ το καταπληκτικό “Nadir” του 2019 το καλύτερο ντεμπούτο ελληνικού συγκροτήματος της περασμένης δεκαετίας (τουλάχιστον) και μέχρι στιγμής δεν είχα μπορέσει να τους δω ζωντανά. Και αυτό που είδα και άκουσα ήταν αυτό ακριβώς που περίμενα, αφού τα άκρως πωρωτικά riffs και το τρομερό groove της μουσικής τους έκαναν και τα τσιμέντα να τρίξουν. Δε γίνεται να μη χτυπηθείς με ύμνους όπως το “Scarred For Life” και “This Pain Of Mine”. Καταιγιστική εμφάνιση, στην οποία έβαλαν και τρία υπέροχα καινούρια τραγούδια, άρα κάτι μου λέει πως δεν θα περιμένουμε πολύ ακόμα για την επόμενη κυκλοφορία τους.

Setlist: Back From The Grave, Hunted, Loose Ends, Control, Scarred For Life, Poisoned Mind, All My Angels Flew Away, This Pain Of Mine

Πριν κλείσει το βράδυ μας με τους SiXforNinE, στο μυαλό μου ήρθε εκείνη η τρομερή παράσταση που είχαν δώσει στο Gagarin στις 4 Ιανουαρίου του 2020 και αν δεν κάνω λάθος δεν είχαν ξαναβγεί στη σκηνή από τότε, στερώντας τους την ευκαιρία να προωθήσουν τον εξαιρετικό δεύτερο δίσκο τους “Parallel Universe” του 2019. Έχοντας και τους περισσότερους οπαδούς στο χώρο από κάθε άλλη μπάντα του διημέρου, φάνηκε για μία ακόμα φορά το πόσο πολύ έχουν εξελιχθεί από την κυκλοφορία του ομώνυμου ντεμπούτου τους το 2015 και μετά. Μία άψογη εμφάνιση, αποκορύφωμα της οποίας ήταν η συγκλονιστική εκτέλεση του εννιάλεπτου έπους “Counting Start (A Parallel Universe)”, το οποίο δείχνει με τον καλύτερο τρόπο την μεγάλη ποιότητα που έχουν σαν συγκρότημα. Στο τέλος, οι alternative metallers έπαιξαν ένα τραγούδι εκτός προγράμματος αφού ο κόσμος που είχε μείνει δεν σταματούσε να ζητάει κι άλλο. Νομίζω δεν θα μπορούσε να κλείσει η βραδιά με καλύτερο τρόπο.

Setlist: Every Cloud Has A Silver Lining, Never Ending Road, Out Of The Blue, Life Devouring Demons, More Than Words Can Say, Counting Stars (A Parallel Universe), Bullet Of Its Course, Save Me, Sound Of Perfection, Sea Of Lies, All My Heroes Dead

Μετά τους SiXforNinE, τον λόγο πήρε ο Παναγιώτης Παπαγεωργίου που ξεκίνησε την ιδέα του Under The Quarry και είναι εκ των ανθρώπων που τρέχουν το festival. Μας είπε ότι του χρόνου θα είναι πάλι διήμερο (ή και τριήμερο, θα δείξει) και μας ευχαρίστησε όλους για τη στήριξή μας. Η οποία πραγματικά χρειάζεται. Το festival γίνεται σε ένα πανέμορφο χώρο, είσοδο δεν έχει, επικεντρώνεται στο να κάνει τον κόσμο να περάσει καλά με συγκροτήματα που έχουν να δώσουν ωραία μουσική, μακριά από κλίκες, μιζέρια και λοιπές γνωστές παθογένειες της ελληνικής σκηνής. Ένα μεγάλο μπράβο σε όσους βοήθησαν να πραγματοποιηθεί και ελπίζω το 2023 να ζήσουμε τα ίδια και καλύτερα. Αν έβαζα ένα τίτλο στο διήμερο, αυτός θα ήταν από στίχο των System Of A Down σε ένα από τα τραγούδια που ακούστηκαν μεταξύ των εμφανίσεων κάθε συγκροτήματος: “Everybody’s going to the party, have a real good time”.

Γιώργος Τερζάκης

φωτο: Θέμης Γιαννόπουλος (όπου αναγράφεται) και Facebook sites των συγκροτημάτων