Κάποτε είχαν ζητήσει από τον Paul Stanley να δώσει τη δική του εξήγηση γιατί το “Lick It Up” τα είχε πάει καλύτερα από εμπορικής πλευράς σε σχέση με το “Creatures of the Night” που είχε κυκλοφορήσει μόλις 11 μήνες νωρίτερα. Ο ηγέτης των KISS απάντησε λακωνικά: «Μερικές φορές ο κόσμος ακούει με τα μάτια»! Και εν προκειμένω, είχε δίκιο αφού το “Creatures…” δεν είχε να ζηλέψει τίποτα από το “Lick It Up” αλλά δυστυχώς η εποχή του make-up είχε κουράσει τότε τον κόσμο.
Θα μου πείτε, τι σχέση έχουν όλα αυτά με το ντεμπούτο album των Unisonic…; Έχουν και παραέχουν. Καταρχάς, οι συστάσεις για όσους δεν γνωρίζουν…οι Unisonic απαρτίζονται από τους Dennis Ward (Pink Cream 69), Kosta Zafeiriou (Pink Cream 69), Mandy Meyer (Gotthard, Krokus), Kai Hansen & Michael Kiske…εννοείται ότι δεν ανοίγω εδώ παρένθεση. Και μόνο στο άκουσμα της είδησης ότι ο δημιουργός ενός ολόκληρου ιδιώματος (Hansen) ξανασυνεργάζεται με την καλύτερη φωνή που ανέδειξε το ιδίωμα (και όχι μόνο φυσικά)…εεε…προκαλείται ένας σχετικός πανικός και οι προσδοκίες είναι πάρα πολλές. Βλέπετε, το παρελθόν είναι πλούσιο και ένδοξο!
Το πρώτο video για το ομώνυμο κομμάτι απλά πιστοποίησε τα λεγόμενα μου στην πρώτη παράγραφο. Χωρίς να είναι το super κομμάτι δημιουργούσε μία αυθυποβολή, μία υποσυνείδητη ανάγκη να σου αρέσει το κομμάτι λόγω της ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΗΣ και ΑΝΑΛΛΟΙΩΤΗΣ φωνής του Kiske αλλά και της παρουσίας δίπλα του Hansen. Ακούγοντας, λοιπόν, το album «έπιασα» τον εαυτό μου να παρασύρεται από αυτόν τον παράγοντα, δηλαδή της παρουσίας των δύο αυτών μουσικών. Μετά από αρκετές ακροάσεις, όμως, που καταλήγουμε…; Οι συνθέσεις κινούνται στο μελωδικό hard n’ heavy ήχο χωρίς πολλές εξάρσεις από πλευράς Hansen (ο οποίος περιορίζεται στα απολύτως απαραίτητα), αποπνέουν μία εμπορική, εύπεπτη ατμόσφαιρα και κατά την ταπεινή μου εκτίμηση δεν μπορούν να αποτιμηθούν παραπάνω από «απλά καλές». Σίγουρα, υπάρχουν κομμάτια όπως το “Renegade” (το καλύτερο κομμάτι στο δίσκο), το “Never Too Late” (που θυμίζει το “Time To Break Free” από το “Land of the Free”) και το “Souls Alive” (με την α λα “Pink Bubbles..” αισθητική του) αλλά ως εκεί…
Οι Unisonic καταθέτουν μία απλά καλή δουλειά, χωρίς να είναι κάτι το πολύ ιδιαίτερο. Αυτή είναι η αλήθεια. Αν έρθουν για live, θα πάμε…; Με τα γόνατα, σαν τάμα!
Highlight: Το EP “Ignition” περιλαμβάνει και μία live εκτέλεση του “I Want Out” (απλά εκπληκτική)!
