Up The Hammers XIX Day 2 – Titan Force, Demon, Wings Of Steel, Demon Bitch, Royal Altar, Iron Griffin, Writhen Hilt, Tower 8/3/2025 @ Gagarin 205

Η δεύτερη μέρα του Up The Hammers με βρήκε να σέρνω το σάπιο μου κορμί προς το Gagarin. Η αλήθεια ήταν πως ο κόσμος που περίμενε να ανοίξουν οι πόρτες ήταν πιο λίγος από την πρώτη μέρα και αυτό φάνηκε και κατά την διάρκεια της εμφάνισης των πρώτων σχημάτων απ’ όσο μπορούσα να καταλάβω κοιτώντας τον χώρο από τον εξώστη. Έπιασα την γνωστή μου θέση με την γερουσία, πήρα γερές ανάσες και…

Όταν ανακοινώθηκε ότι οι Tower θα ήταν στο lineup του Up The Hammers ευχαρίστησα τον εαυτό μου που είχα πάρει ήδη εισιτήριο κυρίως για να δω τους Demon, τη δεύτερη μέρα του φεστιβάλ. Βλέπετε, με όλους αυτούς του μανιακούς εκεί έξω τα εισιτήρια για το UTH πρέπει να τα καβατζώνεις από νωρίς.

Όπως νωρίς έπαιξαν και οι Tower, στις 15:30, ανοίγοντας με τον καλύτερο δυνατό τρόπο την ημέρα. Έχοντας μεταφορικά λιώσει στις ακροάσεις την ψηφιακή μορφή –μέχρι να έρθει το βινύλιο- του επερχόμενου “Let There Be Dark”, ήξερα τι να περιμένω και αυτό που είδα και άκουσα με άφησε απόλυτα ικανοποιημένο. Οι Νεοϋορκέζοι μπήκαν με φούρια και παρέσυραν τα πάντα στο περάσμά τους. Η ιέρεια Sarabeth Linden ξεσήκωσε πολύ εύκολα και γρήγορα τον κόσμο που ερχόταν στο Gagarin, οι περισσότεροι ξενυχτισμένοι από το Warm Up και την πρώτη μέρα, βάζοντάς τους ξανά στο κλίμα. Ο Philippe Arman στο μπάσο σίγουρα ξεχώρισε με τα «γυαλιά καρδούλες» και τα αμέτρητα και περίεργα δαχτυλίδια του, ενώ ο James Panzo έδωσε τα ρέστα του στην κιθάρα. To “Blood Moon” έσπειρε και με την απόλυτη εμφάνισή τους κέρδισαν μια θέση στο «πάνθεον» του UTH και η επιστροφή τους αποτελεί μονόδρομο Μανώλη! Και πιο πάνω στο line up παρακαλούμε!

(*)

Οι Γερμανοί Writhen Hilt είναι πρακτικά το δεύτερο προφίλ των Booze Control μιας και αποτελούνται από τα ίδια τέσσερα μέλη αν και το στυλ είναι αρκετά διαφορετικό. Στον χρόνο που διέθεταν μας παρουσίασαν κομμάτια από το EP τους και μια όμορφη διασκευή το “Deliver Us” των τιτάνιων Warlord. Ας ελπίσουμε ότι αυτή η νέα αρχή των μελών θα έχει καλύτερη τύχη από αυτή των Booze Control.

Σειρά με τους Φιλανδούς epic doomsters Iron Griffin. Το σχήμα αποτελείται από δύο μέλη (τον ντράμερ που στο στούντιο παίζει και όλα τα υπόλοιπα όργανα και την τραγουδίστρια) ενώ για τις ζωντανές τους εμφανίσεις έχουν session μουσικούς από όσο κατάλαβα. Προσωπικά δεν με έπεισαν ιδιαίτερα με τον ήχο τους να είναι πολύ βασικός. Για μένα ήταν και η πιο αδύνατη μπάντα του φεστιβάλ.

Royal Altar. Δεν ξέρω πόσοι κατάλαβαν τι ζήσαμε στην εμφάνιση των θεσσαλονικιών. Το σχήμα του μπασίστα / τραγουδιστή, ο οποίος ήταν σε φοβερή φόρμα, μας παρουσίασε το υλικό των θρυλικών Ageless Wisdom ζωντανά. Ίσως το πραγματικό διαμάντι του όλου φεστιβάλ. Όχι γιατί δεν είδαμε άλλες φοβέρες μπάντες αλλά για την σημασία της εμφάνισης αυτής. Τουλάχιστον συγκινητική στιγμή με ένα σχήμα να δίνει ρεσιτάλ επί σκηνής. Προσωπικά δεν θα έλεγα όχι να τους ακούσω να ξαναπαίζουν τα κομμάτια αυτά στο καπάκι (κάτι το οποίο και ανέφερα στο σχήμα).

Και φτάνουμε στους Wings Of Steel. Οι Αμερικάνοι με μόλις ένα EP και ένα πλήρες άλμπουμ έχουν κάνει μεγάλο ντόρο. Είχα λοιπόν πραγματικά ενδιαφέρον να τους δω ζωντανά. Και ο θεοί! Τι εμφάνιση ήταν αυτή! Βγαλμένη από την μεγάλη του US metal σχολή το σχήμα είχε τον αέρα, και την εμφάνιση, πρωταθλητών. Εκτός από τέλεια μαλλιά απέδειξαν περίτρανα ότι είναι ένα από τα ανερχόμενα μεγάλα ονόματα της Αμερικάνικης σκηνής. Έσπειραν τον όλεθρο με κιθάρες φωτιά. Ο τραγουδιστής τους να μας ζητάει συγνώμη γιατί ήταν κρυωμένος και να αναρωτιέμαι αν μας δουλεύει κανονικά. Απέσπασαν το χειροκρότημα επάξια. Πραγματικά περιμένω μεγάλα πράγματα από αυτούς.

Αγάπη ατελείωτη για το μεγαλειώδες συγκρότημα των Demon, που ναι μεν ανήκει στο NWOBHM, όμως ο ήχος και η δισκογραφία τους ξεπερνά το καλούπι του «κινήματος». Με τον Dave Hill σε πολύ καλή κατάσταση με την κλασσική on stage ερμηνεία του ως παράφρονα και παρανοϊκού και με το γκρουπ να φτύνει φλόγες δεν ήθελε και πολύ για να γίνει χαμός. Το μικρόφωνο γύρναγε στο κοινό που τραγουδούσε «έξω καρδιά» τους στίχους όλων των τραγουδιών σε κατάσταση έκστασης.

Με τον περιορισμένο χρόνο που είχαν στη διάθεσή τους εστίασαν στα δυο πρώτα άλμπουμ, έπαιξαν ένα καινούριο από το πρόσφατο “Invincible”, ενώ μας χάρισαν και το εξαιρετικό “Life On The Wire”, που ανοίγει το “Breakout”. Η «χορογραφία» που άνοιξε το show σίγουρα έκλεψε την παράσταση, ενώ μας ταξίδεψε σε παλαιότερες εποχές. Φυσικά, στο “Don’t Break The Circle” έγινε πανζουρλισμός, ενώ δεν έλειψε και το crowd surfing, αν δεν κάνω λάθος μοναδικό της ημέρας!

Συμπέρασμα πως οι Demon είναι μια αξία αναλλοίωτη στον χρόνο – κράτα γερά Dave!- και με την τρέχουσα σύνθεση που περιλαμβάνει τον πρώην Saxon-α Paul Johnson και τον πληκτρά των Magnum, Rick Benton, παίρνουν σκαλπ. Τα τραγούδια και η ποιότητά τους είναι δεδομένα, αλλά με τόσο καλή εμφάνιση, ενέργεια, σκηνική παρουσία η καριέρα τους αντιπροσωπεύεται επάξια.

(*)

Και η δεύτερη μέρα θα έκλεινε με Αμερικάνικο ατσάλι. Αυτή την φορά αυτό των Titan Force. Γνώριμοι του φεστιβάλ, για μένα ήταν μια εγγύηση ποιότητας χωρίς δεύτερη σκέψη.

Με τον Τύραννο σε μεγάλα κέφια, όπως πάντα δηλαδή, δεν χάρισαν κάστανα. Κουρδισμένοι στο έπακρο εκτέλεσαν τα κομμάτια των δύο άλμπουμ τους στην εντέλεια. Σαν να μην έφτανε αυτό μας έδωσαν στο τέλος και το “In The End” αλλά και για πρώτη φορά το “Toll of Pain”. Φυσικά δεν μπορούσαν να λείπουν έπη όπως τα “Chase Your Dreams” / “Master Of Disguise” / “New Age Rebels” και άλλα πολλά. Βασικά μιλάμε για ένα σχήμα που δεν έχει γράψει μέτριο, πόσο μάλλον, κακό κομμάτι.

Συγκλονιστικός και ο Stefan Flores στα τύμπανα που κένταγε σε όλη την διάρκεια του set. Όχι δηλαδή πως οι υπόλοιποι δεν ήταν μεγάλοι παίχτες αλλά λέμε τώρα. Είναι πραγματικά αμαρτία που αυτό το σχήμα δεν είχε την συνέχεια που του άρμοζε μετά τα δύο θρυλικά τους άλμπουμ.

Όπως και να έχει οι Titan Force έκλεισαν το φεστιβάλ με έναν συγκλονιστικό τρόπο. Και παρότι η ώρα ήταν αρκετά περασμένη δεν νομίζω ότι έφυγε κανείς πριν ολοκληρώσουν το σετ τους.

Ραντεβού λοιπόν ξανά του χρόνου στο επετειακό πλέον Up The Hammers.

Μιχάλης Νταλάκος

(*) Γιάννης Δόλας

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

•