Πως ανοίγεις μια ανταπόκριση από το Up The Hammers; Αυτό ήταν πάντα ένα πρόβλημα για μένα. Βλέπετε το UTH είναι κάτι παραπάνω από ένα φεστιβάλ. Είναι μια γιορτή του παραδοσιακού ήχου και όχι μόνο. Ο Μανώλης και το team του έχουν καταφέρει τα γιγαντώσουν το φεστιβάλ στο έπακρο. Όχι μόνο βλέπουμε σχήματα θρύλους, όχι μόνο βλέπουμε σχήματα που στην καλύτερη θα τα βλέπαμε με τα κιάλια εδώ στην Ελλάδα, αλλά γίνεται και το εξής συγκλονιστικό: βλέπουμε σχήματα που είναι στα ντουζένια τους και όμως ακόμα στην αρχή της πορείας τους! Μια γιορτή που φέρνει οπαδούς της μουσικής από όλον τον κόσμο. Άραγε πόσα φεστιβάλ στην Ελλάδα το κάνουν αυτό;
Παρασκευή λοιπόν και ξεκινάμε την πρώτη μέρα του φεστιβάλ. Όπως και το warm up έτσι και η πρώτη μέρα ήταν sold out, με την δεύτερη να ακολουθεί από κοντά. Πιάσαμε στασίδι από νωρίς μαζί με την γερουσία στον εξώστη για να καταγράψουμε ότι θα ακολουθούσε.
Πρώτο σχήμα επί σκηνής οι White Magician, ένα σχήμα που μέλη τους θα βλέπαμε και την επόμενη με τους Demon Bitch, από το Michigan. Σίγουρα μια ενδιαφέρουσα επιλογή για άνοιγμα του φεστιβάλ, αν και προσωπικά θα περίμενα κάτι πιο κλασσικό για έναρξη. Παρόλα αυτά το σχήμα ζέστανε τον κόσμο με το ιδιόμορφο hard & heavy του. Στον χρόνο που είχαν παρουσίασαν κομμάτια από το EΡ και το πρώτο τους άλμπουμ.
Σειρά με την περσινή αποκάλυψη από τον Καναδά τους Noor. Το “Mother’s Guilty Pleasure Part 1” βρήκε την θέση του σε πολλές λίστες πέρσι και διόλου τυχαίο ήταν αυτό. Το κιθαριστικό power metal τους είναι ακόμα αρκετά ακατέργαστο και αυτό βγήκε και στην σκηνή που το σχήμα θέρισε όμως. Μια από τις ατάκες τις βραδιάς ήρθε από τον τραγουδιστή / κιθαρίστα τους Thomas Karam, «μέχρι πέρσι είχαμε 7 οπαδούς και μας ήξεραν και οι γονείς μας. Τώρα είμαστε εδώ, που μας ανακαλύψατε;». Θετικότατη εμφάνιση από ένα σχήμα που θέλω να ξαναδώ στο μέλλον.
Τηλεμεταφορά πίσω στον χρόνο με τους Ελβετούς Amethyst. Βγαλμένοι από τις ένδοξες ημέρες των Late 70s / early 80s, τόσο εμφανισιακά όσο και ηχητικά, το σχήμα μόλις πέρσι κυκλοφόρησε το πολύ καλό ντεμπούτο του “Throw Down The Gauntlet”. Αρκετά άνετοι επί σκηνής μας παρουσίασαν κομμάτια από αυτό και το EP τους. Ο ζεστός ήχος τους πρόσφερε μια χαλάρωση μετά τον καταιγισμό των Noor. Καλοστημένοι και με πολύ κέφι μας μετέφεραν στις πρώτες μέρες του σκληρού ήχου. Άλλο ένα σχήμα που θα ήθελα σύντομα να ξαναδώ.
Attic και χαράς ευαγγέλια για τους φίλους του King Diamond. Το σχήμα από την Γερμανία εδώ και δεκαπέντε χρόνια τιμά τον Βασιλιά με το image και τον ήχο τους, πάντα όμως με σεβασμό. Κατάφεραν να περάσουν την μυστηριακή ατμόσφαιρα των άλμπουμ τους στην σκηνή και να μας… λιβανίσουν! Μορφή ο τραγουδιστής τους Meister Cagliostro με την θεατρικότητα του.
Οι Bütcher για μένα ήταν και η αποκάλυψη της πρώτης μέρας. Πήραν κεφάλια με το καταιγιστικό τους black speed metal. Ακόμα και να μην ήταν το στυλ σου αυτό που έπαιζαν δεν μπορούσαν παρά να σε συνεπάρουν με την ενέργεια τους. Γίγαντας ο τραγουδιστής τους που γέμισε την σκηνή με την παρουσία του. Μοίρασαν τον χρόνο τους ανάμεσα στα 3 άλμπουμ τους και κέρδισαν το χειροκρότημα.
Ίσως το πιο διαφορετικό σχήμα από όλα τα υπόλοιπα σχήματα ήταν οι Ereb Altor. Οι Σουηδοί από το Γκάβλε, χεχε, που αντικατέστησαν τους Αμερικάνους Crypt Sermon σχετικά αργά στο φεστιβάλ, είναι ένα συγκρότημα με μεγάλη ιστορία. Προσωπικά, προτιμώ τις πρώτες τους δουλειές, μιας και πλέον με δυσκολεύει η επιλογή τους να τραγουδούν στην μητρική τους γλώσσα, κάτι όμως απολύτως σεβαστό. Το epic doom τους έριξε αρκετά τους τόνους του φεστιβάλ. Επαγγελματίες επί σκηνής με τον μπασίστα τους Bjorn να είναι μεγάλη μορφή. Προσωπικά μου έδωσαν αρκετές ανάσες και απόλαυσα το υλικό τους.
Είχε έρθει η ώρα για τους headliners της πρώτης μέρας. Crimson Glory. Με ένα νέο άλμπουμ στα σκαριά, έρχεται σύμφωνα με τους ίδιους πολύ σύντομα, και έναν εξαιρετικό τραγουδιστή στο πρόσωπο του Travis Wills ήθελα πολύ να τους δω. Εξάλλου, η εμφάνιση τους στην χώρα μας πριν πολλά χρόνια με τον Todd la Torre ήταν εξαιρετική.
Ούτε φέτος λοιπόν δεν μας απογοήτευσαν. Το υλικό ήταν μοιρασμένο ανάμεσα στα δύο τους κλασσικά άλμπουμ, ενώ δεν παρέλειψαν να μας παρουσιάσουν και δύο νέες συνθέσεις. Προσωπικά, δεν θα έλεγα όχι στο να ακούσω και ένα κομμάτι από το “Astronomica” αλλά δεν μπορούμε να τα έχουμε όλα.
Το ότι έγινε κακός χαμός θα έλεγα ότι ήταν αναμενόμενο. Εξάλλου, αυτά τα άλμπουμ έχουν εμποτιστεί στις φλέβες μας όλα αυτά τα χρόνια. Ο κόσμος συχνά κάλυπτε το συγκρότημα από την φασαρία. Αν αυτό δεν είναι εκδήλωση αγάπης, τότε δεν ξέρω τι να πω.
Εξαιρετικός ο Wills που αν μη τι άλλο είχε ένα πολύ δύσκολο έργο να εκτελέσει. Όμως και οι υπόλοιποι δεν πήγανε πίσω. Ήταν φανερό ότι το σχήμα απολάμβανε την αγάπη του κόσμου και την επέστρεφε με κάθε ευκαιρία.
Έτσι έκλεισε και η πρώτη μέρα του Up The Hammers με εμάς να μαζεύουμε τα κομμάτια μας και να ανασυντασσόμαστε για την δεύτερη…
Μιχάλης Νταλάκος
