“Some secrets can’t be sealed…”
Η δεύτερη μέρα για το φετινό Up The Hammers ήταν πιο κοντά στο πνεύμα των παλιών καλών ημερών, όχι ότι την προηγούμενη μέρα δεν περάσαμε φανταστικά αλλά εδώ έμοιαζε η κανονικότητα να επανέρχεται πλήρως και έτσι οι συνήθεις ύποπτοι μαζευτήκαμε και πάλι στη Λιοσίων. Από την άλλη ήταν εξίσου ιδιαίτερη και αυτή η μέρα αφού ακόμα προσπαθούσαμε να αποδεχτούμε την απογοήτευση για την ακύρωση των Titan Force αλλά με buzzer beater ο Μανώλης Καραζέρης έκανε τρελή ανατροπή και μας έδωσε την ευκαιρία ώστε αυτή τη φορά να ικανοποιηθεί ένα συναυλιακό απωθημένο χρόνων, με τους τρομερούς Conception να κλείνουν μαγικά τη βραδιά εκλύοντας συναισθήματα μοναδικής έντασης στην πρώτη τους ever εμφάνιση στην Ελλάδα. Μαζί τους οι καταπληκτικοί Ολλανδοί Picture, οι γερόλυκοι Tresspass, οι πωρωμένοι καναδοί Traveler, το χυμαδιό των Vulture Vengeance, οι διασκεδαστικοί Stray Gods, οι ατσάλινοι Solitary Sabred και οι Ιταλοί Konquest. Mακάρι, να μην είναι αυτό το τελευταίο UTH όπως ακούγεται, 15 χρόνια μόνο καλές στιγμές έχω να θυμάμαι από αυτό.
“There’s a hope down deep inside…”
Όπως και την πρώτη μέρα, οι πόρτες άνοιξαν λίγο μετά τις 15:00 και ενώ ένα ψιλόβροχο μας ψιλοάγχωσε τελικά αποδείχτηκε μούφα. Μια χούφτα άνθρωποι περιμέναμε έξω από το Gagarin υπομονετικά μέχρι να πάρει ο καθένας το βραχιολάκι του. Οι ξένοι επισκέπτες πάντως σκάνε από νωρίς, δεν είναι περαστικοί, θέλουν να τσεκάρουν και τα νέα, πιο άγνωστα ονόματα, σε αντίθεση με μας που, οι περισσότεροι, σαν κουρασμένα παλικάρια, περιμένουμε να πέσει πρώτα ο ήλιος.
Αυτή τη φορά, τον άχαρο ρόλο του opening act είχαν οι Ιταλοί Konquest, οι οποίοι ανέβηκαν στις 15:30 και για μισή ωρίτσα έπαιξαν με την όρεξη που τους δίνει η νεαρή ηλικία τους. Είναι αλήθεια πως είχαν ωραίο groove με τους δύο κιθαρίστες να τραβούν τα βλέμματα ως οι πιο κινητικοί και το σχήμα να έχει ως ορμητήριο τους παραδοσιακούς metal δρόμους, ενώ τα φωνητικά ήταν κάπως άτσαλα (μπορεί όμως να έφταιγε και το άγχος). Χωρίς να τρελαθώ τους άκουσα με ενδιαφέρον, αν και δεν είχα επαφή με το υλικό τους που στην ουσία είναι το ντεμπούτο άλμπουμ “The Night Goes On” ενώ πρόσθεσαν και δύο νέα κομμάτια, σε παρόμοιο ύφος. Δεν ξέρω το λόγο αλλά παρόλο που είχαν πέντε λεπτά ακόμα δεν έπαιξαν το “Vision” αν και το είχαν γραμμένο στη σετλιστ.
Video Konquest:
Konquest setlist:
theme of the conqueror / the night goes on / too late / keep me alive / tyranny / something / holding back the tears / heavy heart
“Forces gather for the fight…”
Στις 16:25 ανέβηκαν στη σκηνή οι SOLIDARY SABRED και το venue μύρισε ατσάλι. Οι κύπριοι μπήκαν φουριόζοι και σάρωσαν με τον Πέτρο Asgardlord Λεπτό να μας κρατάει συνεχώς στην τσίτα με τις ψηλές νότες του, πράγμα που ίσως ξενίζει μερικούς, αλλά πωρώνει πολλούς περισσότερους. Το 45λεπτο σετ του σχήματος χώρεσε όλο το soundtrack που χρειάζεται μια επική μάχη, με καταιγισμό από κιθαριστικά riff που θύμιζαν US power metal γίγαντες, βγήκε και η σπαθάρα επί σκηνής και μακάρι όλες οι πολεμικές αναφορές στη ζωή μας να είναι μόνο επί σκηνής, μέσα από ιστορίες φαντασίας και όχι έξω στον πραγματικό κόσμο όπου δυστυχώς χάνονται ζωές. Μιας και λέω για απώλειες πάντως ο Λεπτός αφιέρωσε το “Disillusions” σε έναν δικό του άνθρωπο ενώ έκλεισαν θριαμβευτικά με το “Burn Magic, Black Magic” με τον κόσμο να έχει ενεργή συμμετοχή.
Video Solitary Sabred:
setlist Solitary Sabred:
intro / servants of the elder gods / synaxxis of honor / disciples of the sword / damnation / the scarlet cidatel / psionic transmorgrification / assassins of carthage / disillusions / redeemer / burn magic black magic
“Someone screams in the night…”
Μικρό διάλειμμα για περπάτημα στην εξωτική Λιοσίων ώστε να φάμε και κάτι, κάτι απαραίτητο άλλωστε για να πάρουμε ενέργεια και να αντέξουμε μέχρι μετά τα μεσάνυχτα που θα τελείωνε το φεστιβάλ. Μπήκα πάλι στο χώρο μόλις ξεκίνησαν οι VULTURES VENGEANCE και ψιλοσκάλωσα. Με ήχο και εμφάνιση/πόζα 80ς χύμα metal έδειχναν ασταμάτητοι και λες και ανέβαζαν συνεχώς ρυθμούς για να δουν αν θα αντέξουμε. Τρομερά κινητικοί, δεν έδειχναν να πτοούνται από την υψηλή θερμοκρασία και έπαιζαν δίχως έλεος με υλικό τόσο από τα EP τους όσο και το πρώτο ολοκληρωμένο άλμπουμ τους “The Knightlore”. Ομολογώ πως κάπου κουράστηκα λόγω της έλλειψης ποικιλίας στις συνθέσεις τους αλλά ήταν μια ξεκάθαρα τίμια εμφάνιση. Στο τέλος ανέβηκα στον όροφο για ένα γρήγορο τσεκ στους πάγκους του merch, μια μπύρα για ξεδίψασμα και πάλι κάτω.
Video Vultures Vengeance:
setlist Vultures Vengeance:
a great spark from the dark / fates weaver / pathfinder’s call / the knightlore / on a prisoner’s tale / a curse from obsidian realm / towards the gates of unknown
“Behind the hill, no paradise is waiting…”
Στις 18:30 ανέβηκαν στη σκηνή οι STRAY GODS, ένα ακόμα project του Bob Katsionis. Το ντεμπούτο τους άλμπουμ “Storm The Walls” είναι ένα τεράστιο tribute στους Iron Maiden με τα κομμάτια να μοιάζουν λες και είναι χαμένες συνθέσεις των θεών και μάλιστα από διαφορετικές περιόδους τους. Σε κάθε περίπτωση ήταν διασκεδαστικοί όσο έπαιζαν και μάλιστα αυτή ήταν η πρώτη τους ζωντανή εμφάνιση ever. Ο Πορτογάλλος Artur Almeida σε ρόλο Dickinson το ζούσε πραγματικά, ο έμπειρος Guss Macricostas αρχηγός στο μπάσο και γενικά η having fun διάθεση τόσο του Bob όσο και όλων των υπολοίπων έβγαινε προς τα έξω. Η επιλογή τους βέβαια να παίξουν και δύο διασκευές δεν τους βγήκε στο 100% αφού το “War In Heaven” των Lordian Guard ήταν ευχάριστη έκπληξη ενώ το “Judas Be My Guide” έμοιαζε άκυρο (όταν όλα σου τα κομμάτια είναι φόρος τιμής στους Maiden έτσι και αλλιώς) αλλά στον κόσμο άρεσε αν κρίνω από τις αντιδράσεις (άλλωστε δεν είναι από τα αναμενόμενα χιτ) και αυτό είναι που μετράει στο τέλος.
Video Stray Gods:
setlist Stray Gods:
black horses/ the world is a stage / alive for a night / war in heaven / silver moon / judas be my guide / the seventh day
“raise your glass to the fallen heroes…”
19:25 (ωραίο να τηρείται το χρονοδιάγραμμα) και στη σκηνή του Gagarin ανεβαίνουν οι TRAVELER, ένα από τα πιο hot νέα ονόματα traditional metal. Οι προερχόμενοι από το μακρινό Calgary του Καναδά αγαπάνε τον παραδοσιακό ήχο και αυτό τους βγαίνει αβίαστα τόσο σαν οπαδοί (στις κουβέντες που είχαμε μαζί τους κάτω από τη σκηνή) αλλά και σαν παίκτες αφού η μουσική τους έχει τις ρίζες της εκεί. Το σετ τους είχε κομμάτια και από τις δύο δισκογραφικές δουλειές τους με μπροστάρη τον Jean-Pierre Abboud στο μικρόφωνο να εξιστορεί epic fantasy ιστορίες πάνω στις καλοπαιγμένες μουσικές των συμπαικτών του. Στα πιο αργά σε τέμπο κομμάτια είναι πιο επιβλητικοί αλλά όλο το σετ κύλισε νεράκι (με εξαίρεση κάποιες περίεργες αυξομειώσεις στο μικρόφωνο) και δυνατό κλείσιμο με το “Speed Queen” όπως ακριβώς κλείνει και το ομώνυμο album τους.
Video Traveler:
setlist Traveler:
shaded mirror / street machine / termination shock / fallen heroes / deep space / terra exodus / behind the iron / starbreaker / speed queen
“Speed through the night…”
Η ώρα είχε πάει πλέον 20:30, το μαγαζί ήταν γεμάτο, ζέστη άρχισε να ενοχλεί λίγο αλλά οι TRESPASS ανέβηκαν στη σκηνή. Ξεκίνησαν με το “The Duel” από το ιστορικό EP τους που είχε βγει το 1981. Πρόκειται για ένα σχήμα που δημιουργήθηκε το 1979, στη ουσία πάνω στη γέννηση του NWOBHM και αν και για χρόνια ήταν στον πάγο έχουν επανέλθει δυνατά τα τελευταία χρόνια. Οι περισσότεροι δεν ήμασταν εξοικειωμένοι με το υλικό του σχήματος (προσωπικά μόνο εκείνο το Ep είχα ακούσει) αλλά κέρδισαν εύκολα τον κόσμο τόσο με τα τρία κομμάτια του Ep αλλά και τις σφήνες από τις νεότερες δουλειές τους αλλά και το ωραίο κλείσιμο με το κόμπο των “Stormchild” και “One Of These Days”.
Video Trespass:
setlist Tresspass:
the duel / jealousy / footprints in the rock / Prometheus / visionary / brightlights / man and machine / lightsmith / assassin / be brave / stormchild / one of these days
“Diamond dreamer you’re not a loser…”
“We’re gonna give the world heavy metal ears” τραγουδούσαν 40 χρόνια πριν οι PICTURE, ένα ιστορικό ολλανδικό συγκρότημα των 80ς που επανέκαμψε το 2009 και είναι ενεργό εντός και εκτός στούντιο. Πάντως, όταν ανέβηκαν στη σκηνή στις 21:50 λίγοι από όσους ήταν μέσα στο Gagarin περίμεναν ότι θα έβλεπαν μια τόσο απολαυστική μπάντα. Για μία ώρα έπαιξαν back to back πολλές από τις επιτυχίες τους που δημιούργησε συνθήκες πάρτυ στον κόσμο, και όσοι δεν το είχαν ήδη πάρει χαμπάρι το κατάλαβαν μια και καλή όταν στη διάρκεια του “Make You Burn” o μπασίστας έβγαλε όλο το κομμάτι παίζοντας μέσα στον κόσμο! Από κει και πέρα όλα κύλησαν στο κόκκινο, με ωραία εκτέλεση του ομώνυμου από το άλμπουμ “Diamond Dreamer” το οποίο ήταν και “προαπαιτούμενο” των διοργανωτών όπως είπαν οι ίδιοι αλλά και το κλείσιμο με το “Lady Lightning”. Μακάρι όλες οι νέες μπάντες να είχαν την όρεξη αυτών των απίθανων τύπων που ζούσαν και ζουν για το hard n heavy στο 100% οπότε πολλά μπράβο τους!
Video Picture
setlist Picture:
griffons guard the gold / message from hell / blown away / night hunter / line of life / night tiger / eternal dark / heavy metal ears / you’re all alone / the blade / bombers / make you burn / diamond dreamer / lady lightning
“There is truth in every moment…”
Έχοντας κλείσει εννιά ώρες ορθοστασίας το σώμα μου άρχισε να διαμαρτύρεται, το μυαλό όμως λειτουργεί αλλιώς, παίρνει αβάντες από τη μνήμη, σε πάει πίσω 25 χρόνια, σε εκείνο το απόγευμα που μπήκες στο Ρόδον με την προσδοκία να δεις ένα από τα αγαπημένα σου σχήματα. Και ξάφνου κάποιος είπε πως δε θα βγουν και εσύ δεν μπορούσες να το επιβεβαιώσεις και έλεγες απλά όχι, δε μπορεί, μόλις έβγαλαν τον πιο όμορφο δίσκο τους, καλοί οι Φινλανδοί, καλοί και οι Ολλανδοί αλλά σαν τη Νορβηγία δεν έχει, γιατί γαμώτο, γιατί… Λίγες βδομάδες μετά θα μάθαινες ότι δεν υπάρχουν πλέον και ο καθένας τράβηξε το δρόμο του και έμεινες με τα άλμπουμ που δεν ξεθώριασαν ποτέ.
“Don’t hesitate to hope…”
Επιστροφή στο σήμερα! Οι Νορβηγοί CONCEPTION θα είναι headliners τη δεύτερα μέρα του Up The Hammers! Σοκ και δέος! Θα παίξουν αυτό; Θα παίξουν εκείνο; Τι σημασία είχε. Τα φώτα έσβησαν και ανέβηκε στη σκηνή ένα σχήμα από μια άλλη εποχή, μια εποχή που όση τη ζήσαμε την έχουμε κάνει τατουάζ στην ψυχή. Και τι σχήμα ε; Από αυτό που φέρουν ένα επίπεδο ξεχωριστό, φτιαγμένο λες από αυτό το υλικό που έχει ρίζες σε κάτι μαγικό. Νιώθω χαμένος στην αρχή, βιάζομαι να βγάλω μερικές φωτογραφίες αλλά σκάει η μπασογραμμή του “Waywardly Broken” και μας πιάνει από το χέρι, και νατη, νατη η εκφραστική φωνή του Roy Khan, αρχίζω τα κλικ ενώ παίζουν το “No Rewind”, η μπάντα είναι αψεγάδιαστη, και ξάφνου οι ρυθμοί πέφτουν, “The Mansion” να κρύβει λίγη από αυτή τη γκρίζα μελαγχολία που παραδοσιακά λατρεύουμε, δεν είναι το μόνο, είναι πολλά τα κομμάτια τους που στάζουν αστρόσκονη, και τσουπ, ξεκινάει το “A Million Gods”, ω θεοί, συγκρατήσου, τι ζούμε, σαλπάρουμε λέμε, έτσι ήταν το μελωδικό prog στα 90ς, ο Tore Ostby ρε φίλε είναι σίγουρα δικός μας; Είναι από αυτόν τον πλανήτη; Τι κάνει ο άνθρωπος, και να το ακουστικό break με “Silent Crying” και ”Sundance” και πάμε πάλι μετά, και όμως, ο χρόνος έχει σταματήσει, δεν είμαι 25 χρόνια μεγαλύτερος, 25 χρόνια νεότερος είμαι σας λέω, το όνειρο ρε, το όνειρο βγήκε αληθινό, οι Conception παίζουν ζωντανά για μας, αποθέωση…
Ναι, ξέρω πως πολλοί ήθελαν ένα σετλιστ βασισμένο στα 90ς, φαντάζομαι όμως πως και το 1997 δε θα γούσταραν να ακούσουν μια μπάντα να προωθεί κυρίως το “Flow” (δεκάρι ακατέβατο!), σωστά; Η μπάντα έχει αποφασίσει να γράψει και στηρίξει το νέο υλικό και μαγκιά της που το κάνει. Και για να καταλάβω δηλαδή, στο “Feather Moves” δεν σηκώθηκε η τρίχα κάγκελο;
Video Conception:
re:conception / grand again / a virtual lovestory / waywardly broken / no rewind / the mansion / a million gods / quite alright / silent crying / sundance / gethsemane / feather moves / by the blues / she dragoon / my dark symphony / roll the fire
® κείμενο/φωτογραφίες/video: Konstantinos Mindcrimek Vlachos
