Πέντε ελληνικά συγκροτήματα με γυναικείες φωνές ανεβαίνουν στο σανίδι του Temple την Παρασκευή 9 Μαρτίου στο 3ο φεστιβάλ Voices Of The Mist. Ανάμεσά τους ένα από τα πιο γνωστά του χώρου, οι Elysion, μαζί με τους πλέον Meden Agan, τους πιο νέους Sede Vacante και Upon Revival και τους παλιότερους σαν μουσικούς, αλλά πρωτοεμφανιζόμενους με αυτό το σχήμα, Chrysilia. Οι 5 κυρίες μιλούν η καθεμία για το συγκρότημά της και στο τέλος απαντούν σε κοινές ερωτήσεις σχετικά με τις γυναίκες στο rock/metal, την απήχηση του είδους στην Ελλάδα, αλλά και το δυσάρεστο φαινόμενο της σεξουαλικής παρενόχλησης και του σεξισμού. Επιμέλεια: Γιάννης Δόλας
Θα έλεγε κανείς ότι μεταξύ των κυκλοφοριών σας υπάρχει μεγάλο κενό (5 χρόνια), αλλά και σχετικά λίγες ζωντανές εμφανίσεις. Γιατί;
Είναι αλήθεια πως χρόνια τώρα, οι Elysion έχουν υιοθετήσει ένα πολύ χαμηλών τόνων προφίλ το όποιο χαρακτηρίζει όλες τις πτυχές των δραστηριοτήτων της μπάντας. Αυτό μεταφράζεται σε περιορισμενες εμφανισεις ,οπως ειπες,που επιλεγουμε πολυ προσεκτικα .Αυτο δε σημαινει πως δε θα θελαμε να πυκνωσουν εαν υπαρξει λογος η πως δεν ειμαστε ανοιχτοι σε προτασεις.Ισως παραειμαστε ‘αθορυβοι’ τελικα …(…γελια).Οσο περι κυκλοφοριας,σιγουρα θα μπορουσαμε να ειχαμε κυκλοφορησει τους δισκους με μικροτερη αποσταση μεταξυ τους ομως τελικα το αποτελεσμα ειναι που μετραει.Εχοντας σχεδον ετοιμο τον τριτο μας δισκο,νιωθω πανεμορφα ξεροντας πως καναμε για αλλη μια φορα ο,τι καλυτερο μπορουσαμε για να μην υπαρχει ουτε ενα ‘filler’ στο album και πως το αποτελεσμα θα ειναι ανταξιο της υπομονης ολων των φιλων μας! 
Η μεγάλη επιτυχία του “Silent Scream” και τα ρεκόρ θεάσεων στο YouTube σας αγχώνουν για το τι θα πρέπει να κάνετε παρακάτω;
Δε μπορω καν να περιγραψω ποσο ευγνομωνες ειμαστε για καθε ενα απο αυτα τα views που περιγραφεις.Θα ηθελα να το προσωποποιησω γιατι πισω απο καθε view βρισκεται καποιος σε καποια λιγοτερο η περισσοτερο μακρινη χωρα του κοσμου που επιλεγει να ακουσει ολοκληρο το δισκο μας,μαλιστα χωρις να κοιταζει καποιο videoclip αλλα την ακινητη εικονα ενος εξωφυλλου.Αυτο ειναι μια υπερτατη τιμη για μας.Δε γινεται ομως να αποτελεσει πηγη αγχους,γιατι μετα η μπαλα χανεται…οχι.Ουτε κατα τη δημιουργια του Someplace Better ουτε και τωρα αισθανομαστε καποια πιεση.Δε θα ακολουθησουμε καποια συνταγη για τον τριτο δισκο.Ο οποιος κοσμος μας ακολουθει προφανως εμπιστευτηκε το μουσικο μας κριτηριο ,θα ημασταν χαζοι να μην κανουμε το ιδιο.Εχουν περασει αρκετα χρονια και πια εμπιστευομαστε ο ενας τον αλλον απολυτα σε αυτο το συγκροτημα.Προσωπικα ειμαι ενθουσιασμενη με το καινουργιο υλικο,βλεποντας πως παρολο που θα εισαγουμε καποια νεα στοιχεια στο δισκο,ο χαρακτηρας του ηχου μας παραμενει αναγνωρισιμος κ σαφης.
Ετοιμάζεστε για το τρίτο σας άλμπουμ. Ποια ήταν η έμπνευση για τις συνθέσεις και πως θα το περιγράφατε συγκριτικά με ό,τι έχουμε ακούσει από τους Elysion μέχρι τώρα;
Το τριτο μας album,λοιπον,ειναι συνθετικα απολυτα ετοιμο και εμεις δε βλεπουμε την ωρα να το μοιραστουμε με ολους!Στην τελικη,εγω μπορω να φλυαρω για αυτο για ωρες αλλα προοριζεται για εσας και ειμαστε φοβερα περιεργοι για το feedback!Αυτο που μπορω να πω με σιγουρια για τον τριτο δισκο ειναι πως υπαρχει αρκετη ποικιλομορφια…καθε κομματι εχει κ κατι διαφορετικο,ισως κατι που καποιος δε θα περιμενε απο Elysion.Καποια κομματια εχουν εναν πιο σκληρο ηχο,σε καποια εχουμε συμπεριλαβει καποια πιο progressive στοιχεια…και το ζητημα ηταν πως θα γινει ολα αυτα να μεταφραζονται ακομα στην ταυτοτητα μας.Νομιζω πως τα ‘μαγικα’εγιναν πως ο ηχος μας δεν αλλοιωνεται αλλα εμπλουτιζεται.Οσο για εμπνευσεις στη συνθεση και στιχους,ειναι τα παντα.Ευτυχως ακουμε πολλη μουσικη,πολλες διαφορετικες μουσικες μαλλον.Στιχουργικα,σαν υπευθυνη για αυτο,νιωθω πως τα κομματια των elysion μου φωναζουν μονα τους τι θελουν να πουν.Ξερω σε ποια σκοτεινη γωνιτσα μεσα μου πρεπει να κοιταξω και τι να φερω στο φως…σε αυτο το αλμπουμ εχω προσπαθησει να ξορκισω πολλους δαιμονες,ας πουμε.Δαιμονες δικους μου αλλα και δαιμονες που βλεπω να κανουν τον κοσμο γυρω μου πιο ασχημο και πιο ‘λιγο’.
Πως συγκρίνεται το τελευταίο σας άλμπουμ “Catharsis” με τις προηγούμενες δουλειές σας;
Για εμάς θεωρώ ότι είναι μακράν το πιο «ολοκληρωμένο» μας άλμπουμ ή αλλιώς, θα έλεγα, το πιο «ώριμο». Τα κομμάτια του δίσκου είναι εξαιρετικά δουλεμένα μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια. Επίσης η παραγωγή είναι ανωτέρου επιπέδου αφού mixing και mastering έγιναν στο εξωτερικό (Max Morton-Jens Bogren αντίστοιχα). Δεν αναιρούνται μ’ αυτό οι παλαιότερές μας δουλειές, που είναι εξίσου ποιοτικές, απλά το «Catharsis» είναι η εξέλιξη της μπάντας, είναι το βήμα παραπάνω και αυτό είναι το ζητούμενο για ένα συγκρότημα, δηλαδή σε κάθε δίσκο να γίνεσαι καλύτερος!!
Η Δήμητρα είναι η τρίτη κατά σειρά τραγουδίστρια του συγκροτήματος. Είναι πρόβλημα για μια μπάντα όταν αλλάζει το πιο αναγνωρίσιμο μέλος της; Πως το αντιμετωπίζετε;
Σίγουρα με τις τραγουδίστριες εμείς συγκεκριμένα έχουμε «ατυχήσει». Είναι κάτι δύσκολο και άβολο αυτό για κάθε συγκρότημα. Το αντιμετωπίσαμε όμως όπως και τις προηγούμενες φορές. Δεν μας πτόησε καθόλου η κατάσταση, βρήκαμε την Δήμητρα, ταίριαξε τέλεια με την μπάντα και έχουμε πολύ καλή χημεία μεταξύ μας. Σε κάθε δίσκο γινόμαστε καλύτεροι, δυνατότεροι και εννοείται «σοφότεροι».
Το συμφωνικό female fronted metal πέρασε ένα μεγάλο hype παγκοσμίως. Ήταν μόδα και θα περάσει, ή το ενδιαφέρον του κόσμου θα στηρίξει τα γκρουπ;
Για μένα προσωπικά το κάθε είδος έχει το κοινό του, υπάρχει κοινό για όλους με λίγα λόγια, όπως και περιόδους που άλλοτε πάει πολύ καλά και άλλοτε έχει τα κάτω του. Έχω παρατηρήσει ότι όλο και περισσότερα συγκροτήματα έχουν πλέον κοπέλες στο μικρόφωνο και αυτό είναι πολύ θετικό. Παρόλα αυτά όμως θα μου επιτρέψεις να σου πω ότι το είδος μας είναι αρκετά «ιδιαίτερο» ή μάλλον «περίεργο». Δεν είναι για όλα τα αφτιά και ειδικά στους «σκληροπυρηνικούς» μεταλάδες, ίσως να είμαστε για πιο open minded γούστα. Πάντως οφείλω να πω πως ο κόσμος έχει αγκαλιάσει το «Catharsis» και είμαστε πολύ ευχαριστημένοι από το ενδιαφέρον και την στήριξή του, γι’ αυτό, όπως προείπα, κοινό υπάρχει για όλους.
Η θετική ανταπόκριση που έχετε ως τώρα σας αγχώνει για το μέλλον, ότι θα πρέπει να κρατάτε πάντα ένα υψηλό επίπεδο;
Είναι μεγάλη η τιμή για μας που το πρώτο μας album έχει τόσο θετικές κριτικές και ήδη, πολλούς fans! Όταν φτιάχνεις τραγούδια με προτεραιότητα τη μουσική και όχι το κέρδος, πάντα το αποτέλεσμα είναι ουσιαστικό, θέτοντας ψηλά τον πήχυ για τις επόμενες δουλειές. Οπότε, όχι, δεν μας αγχώνει το γεγονός αυτό, μας παρακινεί να είμαστε το ίδιο και ακόμα πιο δημιουργικοί στο επόμενο album μας.
Πως είναι να κάνεις ντεμπούτο με ένα γκρουπ, αλλά να μην είσαι καινούριος στο χώρο; Τι ρόλο παίζει η προηγούμενη εμπειρία και πόσο διαφορετικό είναι το συναίσθημα (αν είναι) από το αν ήταν πραγματικά η πρώτη φορά που βγάζατε ένα άλμπουμ;
Αισθάνομαι πολύ τυχερή που όλα τα μέλη των Chrysilia έχουν μεγάλη live εμπειρία, γιατί αυτό είναι ένα σημαντικό στοιχείο που χρειάζεται ωστε να παρουσιάζουμε τη μουσική μας στη σκηνή, έτσι όπως πρέπει: με δυναμισμό, ενθουσιασμό, ερμηνεία και τεχνική. Ενώνοντας τις δυνάμεις μας στους Chrysilia, προσπαθούμε και ελπίζουμε να δίνουμε κάθε φορά το καλύτερο που έχει ο καθένας μας. Νιώθουμε φυσικά τον ίδιο ενθουσιασμό και την ίδια λαχτάρα για το album μας σαν να ήταν το πρώτο που έχουμε συμμετάσχει,σαν να ανεβαίνουμε στη σκηνή για πρώτη φορά!
Ερχόμενοι από την Καβάλα πως είναι τα πράγματα για το metal στην περιφέρεια; Υπάρχει υποστήριξη στις τοπικές μπάντες όπως είστε εσείς;
Η κατάσταση στην περιφέρεια για το metal δεν νομίζω, ότι διαφέρει ιδιαίτερα σε σχέση με την πρωτεύουσα και συμπρωτεύουσα, που συγκεντρώνουν και το μεγάλο όγκο του μεταλλικού έμψυχου δυναμικού της χώρας μας. Στην τοπική αυτοδιοίκηση θα συναντήσει κανείς ανθρώπους, που πράγματι επιθυμούν να στηρίξουν γενικά τον πολιτισμό και τις τέχνες, όμως συνήθως αυτό στην χώρα μας σκοντάφτει στο χάος της γραφειοκρατίας, της ακαμψίας των κρατικών μηχανισμών, που χαρακτηρίζουν κάθε πρωτοβουλία για κάτι δημιουργικό. Η υποστήριξη προέρχεται από τον απλό κόσμο και ναι, παρά τα όσα προβλήματα της μεταλλικής σκηνής, υφίσταται και κρατά ακόμη ζωντανή την μουσική, που όλοι μας λατρεύουμε.
Υπάρχουν σχέδια για το επόμενο άλμπουμ σας; Έχετε γράψει τραγούδια, καταγράψει ιδέες, υπάρχει πλάνο για την κυκλοφορία του;
Ήδη βρισκόμαστε στην ευχάριστη θέση να έχουμε έτοιμη την ραχοκοκκαλιά του επόμενου άλμπουμ μας, για το οποίο σχεδιάζουμε να ξεκινήσουμε τις ηχογραφήσεις τον Οκτώβρη του 2018 στα Devasounz Studios στην Αθήνα με συμπαραγωγό τον πολύ καλό μας φίλο, Foti Benardo, οπότε η κυκλοφορία του ελπίζουμε να καταστεί δυνατή μέσα στο πρώτο εξάμηνο του 2019.
Η ανταπόκριση στους Upon Revival από όσο βλέπουμε είναι πάρα πολύ καλή. Περιμένατε κάτι τέτοιο; Ποια είναι τα συναισθήματα και η ψυχολογία σας; Σας βοηθάει ή σας αγχώνει για τη συνέχεια;
Σε ευχαριστούμε πάρα πολύ!Νομιζούμε οτι οποιοσδήποτε καλλιτέχνης/συγκρότημα θέλει να βλέπει μια θετική ανταπόκριση γιατί του δίνει δύναμη να συνεχίσει αυτό που κάνει.Δεν περιμένουμε τίποτα,δε θεωρούμε τίποτα δεδομένο,συνεχίζουμε να δουλεύουμε και να παιζούμε τη μουσική που μας αρέσει σα μια παρέα φίλων και όπου μας βγάλει.Ευχαριστούμε μέσα από την καρδιά μας όλους τους ανθρώπους που μας έχουν στηρίξει και συνεχίζουν να το κάνουν και ελπίζουμε η μουσική μας να έχει ανταπόκριση σε συνεχώς περισσότερο κόσμο,γιατί μόνο αυτός θα κρίνει το πόσο μακρυά θα φτάσει μία μπάντα.Επίσης θα θέλαμε να να πούμε ένα μεγάλο ευχαριστώ στη Μαριζέτα Μπιθαρά,τη διοργανώτρια του Voices Of The Mist Festival, η οποία πίστεψε σε εμάς το 2016, όπου παρουσιάσαμε τη μουσική μας ανοίγοντας το festival χωρίς να έχουμε κάποιο ηχογραφημένο υλικό και μας τίμησε με την επιλογή της συμπεριλαμβάνοντάς μας και στο φετινό line up.Το συναίσθημα που νιώθεις όταν η μουσική σου αγγίζει κάποιον άνθρωπο είναι απλά πανέμορφο και η κάλυτερη ανταμοιβή για τους κόπους σου.
Σαν το νεότερο από τα συγκροτήματα του φεστιβάλ πως βλέπετε την παρουσία σας μέχρι στιγμής στην ελληνική σκηνή;
Για να είμαστε ειλικρινείς δεν το σκεφτόμαστε πολύ.Για άλλη μια φορά αυτό είναι κάτι το οποίο θα το κρίνει ο κόσμος.Βλέπουμε τα πράγματα μέρα με τη μέρα και προσπαθούμε να δίνουμε τον καλύτερο ευατό μας στη μουσική που γράφουμε και στις συναυλίες που δίνουμε.Όσον αφορά την ελληνική σκηνή ύπαρχουν φοβερές μπάντες εκεί έξω και σε καμία περίπτωση δε βλέπουμε ανταγωνιστικά καμία από αυτές,είμαστε οπαδοί της μουσικής όπως όλος ο υπόλοιπος κόσμος.Είμαστε ευχαριστημένοι με το πού βρίσκεται η μπάντα τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή και πάντα προσπαθούμε για το καλύτερο.
Το female fronted rock/metal έχει αρκετούς εκπροσώπους και απήχηση στην Ελλάδα, γιατί συμβαίνει αυτό; Παρόλα αυτά δεν έχουμε full female συγκροτήματα, γιατί;
Elysion: Νομιζω πως η απηχηση του Female Fronted ειναι μεγαλη γενικοτερα,οχι μονο στην Ελλαδα αλλα παγκοσμιως.Αλλωστε στη χωρα μας υιοθετουμε τις μουσικες τασεις(οπως κ πολλα αλλα)με σχετικη χρονοκαθυστερηση.Δε θελω να βαλω ολες τις μπαντες στο ιδιο τσουβαλι,γιατι το female fronted ειναι μια συμβαση για να συννενοουμαστε…δε δινει μουσικο στιγμα της καθε μπαντας καθως female fronted ειναι κ οι lacuna coil αλλα κ οι arch enemy…αρα τι ακριβως εχει μεγαλη δημοφιλια ειναι σχετικο,δεν πιστευω πως εγκειται στο φυλο του τραγουδιστη αλλα κατα ποσον τελικα αξιζει το συγκροτημα.Οι full female μπαντες παγκοσμιως ειναι ελαχιστες συγκριτικα με το συνολο και αυτο δεν ειναι εκπληξη καθως,ακομα,το metal κατα κυριο λογο ανδροκρατειται.Προσωπικα τυχαινει να γνωριζω παμπολλες κοπελες μουσικους που δεν ειναι τραγουδιστριες και που πραγματικα ειναι εξαιρετικες.Ελπιζω οσο παιρνουν τα χρονια να καταρριπτονται ολο κ περισσοτερα στερεοτυπα κ να μην χρειαζεται καν να κανουμε αναλογες διακρισεις η διαπιστωσεις.
Meden Agan: Είναι ακριβώς αυτό που είπα και πιο πάνω ότι έχουν αρχίσει πλέον πολλές μπάντες και έχουν γυναίκες στο μικρόφωνο. Άλλες έχουν ξεκινήσει τώρα και άλλες από πιο παλιά (όπως εμείς). Όντως δεν έχουμε μπάντες αποτελούμενες εξολοκλήρου από γυναίκες. Αυτό σίγουρα είναι πιο σπάνιο και πιο δύσκολο, αλλά συμβαίνει παντού. Οπότε σ’ εμάς που είμαστε πολύ μικρή χώρα το φαινόμενο είναι ακόμη πιο έντονο.
Chrysilia: Ευτυχώς τα τελευταία χρόνια υπάρχει μια όμορφη άνθηση συγκροτημάτων με γυναικεία φωνητικά και στην Ελλάδα αλλά και στον υπόλοιπο κόσμο. Πιστεύω πως όλο και περισσότερο,φεύγουμε από το κλισέ του ‘’το Rock και το Metal είναι αντρικά’’ και έτσι, γυναίκες με υπέροχες φωνές και δυναμισμό, βρίσκουν το χώρο που τους αξίζει και σε αυτή τη σκηνή. Το οτι δεν έχουμε (ακόμα) full female συγκροτήματα, δεν είναι φαινόμενο μόνο της χώρας μας. Είναι αρκετά δύσκολο να βρεις καλούς συνεργάτες-μουσικούς και να συνυπάρχεις σε μια μπάντα, πόσο μάλλον να βρεις γυναίκες που είμαστε λίγο outnumbered ως musicians. Πιστεύω όμως οτι θα εξελιχθεί και αυτό στα επόμενα χρόνια.
Sede Vacante: Θεωρώ, ότι η ελληνική female fronted rock/metal σκηνή εκπροσωπείται τουλάχιστον επάξια από σπουδαίες μπάντες, που δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα από μπάντες του εξωτερικού. Και μάλιστα με μερικές από αυτές έχουμε πραγματικά την τιμή να εμφανιστούμε στο stage του Temple στις 9 Μαρτίου στο Voices of the Mist festival, που πλέον έχει γίνει θεσμός και τιμή για την χώρα μας, να το έχουμε. Συγκεκριμένα, μπάντες όπως οι Elysion, οι Meden Agan, οι Chrysilia και οι Upon Revival, με τους οποίους θα εμφανιστούμε στο VoM, αλλά και όπως οι Jaded Star, Enemy of Reality και Fallen Arise έχουν δείξει ότι το female fronted στην Ελλάδα έχει σπουδαίο μέλλον και αποκτά ολοένα και μεγαλύτερο κοινό. Τώρα για το ότι δεν υπάρχουν full female συγκροτήματα δεν νομίζω, ότι υπάρχει κάποιος ιδιαίτερος λόγος, αλλά θεωρώ, ότι απλώς δεν έχει τύχει.
Upon Revival: Κατά τη γνώμη μας θα μπορούσαν να υπάρχουν ακόμα περισσότερα female fronted rock/metal συγκροτήματα στη χώρα,σίγουρα περισσότερα full female και ακόμα μεγαλύτερη απήχηση,τουλάχιστον σε σχέση με άλλα μουσικά κινήματα ή άλλες χώρες.Ωστόσο όπως ανέφερες όντως υπάρχουν πολύ αξιόλογες μπάντες,πολύ ένθερμο κοινό και η σκηνή είναι σίγουρα υγιής κάτι το οποίο είναι απίθανο και μας χαροποιεί ιδιαίτερα.Το γιατί συμβαίνουν όλα αυτά δε μπορούμε να το ξέρουμε,ευχόμαστε η σκηνή να μεγαλώσει και να φτάσει όσο πιο ψηλά γίνεται.
Ποιο θα λέγατε ότι είναι το «ταβάνι» για ένα ελληνικό συγκρότημα στις μέρες μας; Να γίνει διάσημο/δημοφιλές στην Ελλάδα; Να βγει στο εξωτερικό; Να ζει από τη μουσική του; κάτι άλλο;
Elysion: Νομιζω πως δε θα μπορουσα να ‘σφετεριστω’ την απαντηση σε αυτην την ερωτηση…Ο καθενας θετει το προσωπικο του ταβανι και αυτο που αποτελει καταξιωση για καποιον μπορει να αφηνει παγερα αδιαφορο καποιον αλλο.Ειναι ολα τοσο σχετικα…σιγουρα το να ζεις απο τη μουσικη σου στην Ελλαδα του 2018 ,ειδικα οταν αυτη η μουσικη ειναι το metal,φανταζει ονειρο θερινης νυκτος.Ενα ονειρο που ελαχιστοι εχουν κατακτησει,με αιμα,υστερα απο δεκαετιες συνεπειας,θυσιων κ καταθεσης ψυχης…Δεν ειναι ευκολο να υπαρξει ενας δευτερος,π.χ.,Σακης Τολης.Αν αξιζει κατι η γνωμη μου,ειναι αυτη:Ταβανι ειναι να εχεις φτυσει αιμα,να εχεις κανει την Ελλαδα γνωστη στα περατα του μεταλλικου κοσμου παιζοντας κ στην τελευταια τρυπα της γης,να εχεις μεινει πιστος στα πιστευω σου κ αληθινος στον εαυτο σου.Μακρυς ο δρομος για ολους μας….
Meden Agan: Πιστεύω ότι δεν υπάρχει «ταβάνι» τελικά. Υπάρχουν παραδείγματα με ελληνικά συγκροτήματα και καλλιτέχνες που τα πάνε εξαιρετικά και ζουν από την τέχνη τους, όπως οι Septic Flesh, Rotting Christ, Firewind, Gus G (μέχρι πρόσφατα κιθαρίστας του Οzzy). Πιστεύω ότι είναι καθαρά θέμα επιλογής το τι θέλει να κάνει ένα συγκρότημα. Στο εξωτερικό τώρα είναι πιο εύκολο από ό, τι τα προηγούμενα χρόνια για να ζήσεις από αυτό. Σίγουρα είναι εξαιρετικά δύσκολο αλλά όχι ακατόρθωτο. Θέλει πάρα πολλή υπομονή και φυσικά τύχη, και να κάνεις αυτό που πρέπει την κατάλληλη στιγμή. Για μένα η επιτυχία είναι και θέμα συγκυρίας ή μάλλον καλύτερα θέμα timing.
Chrysilia: Φυσικά και όλα τα ελληνικά συγκροτήματα θέλουμε να γίνουμε γνωστοί στη χώρα μας, αλλά κακά τα ψέμματα, είμαστε μια χώρα με προβλήματα, λιγότερο αγοραστικό κοινό, οπότε είναι πολύ δύσκολο να ζεις απο τη μουσική σου και σίγουρα όταν παίζεις τη μουσική που με τεράστια αγάπη και επιμονή έφτιαξες, θέλεις να ακουστεί σε όσο το δυνατόν μεγαλύτερο κοινό. Γι’αυτό και οι περισσότερες μπάντες κάνουν τις προσπάθειές τους και στο εξωτερικό και τα πάνε και πολύ καλά!! Αυτό που πραγματικά θέλουμε όλοι πιστεύω, είναι να δούμε οτι ο κόσμος αγαπάει τη μουσική μας, εκτιμά αυτό που είμαστε και μας ακολουθεί στο μουσικό μας ταξίδι.
Sede Vacante: Δεν νομίζω ότι υπάρχει κάποιο “ταβάνι” ειδικά για ένα ελληνικό συγκρότημα και αυτό το έχουν αποδείξει σπουδαίες ελληνικές μπάντες, που κάνουν διεθνή καριέρα και μάλιστα με πολύ μεγάλη επιτυχία. Κάθε μπάντα πάντα στοχεύει στο μέγιστο δυνατό και φυσικά παγκόσμια ή εγχώρια φήμη, δόξα, επιτυχία και φυσικά χρήμα, όπως άλλωστε στοχεύει ίσως και το μεγαλύτερο μέρος των ανθρώπων. Από ΄κεί και πέρα ίσως υπάρχει διαφορετική προτεραιότητα στους στόχους, που ο καθένας θέτει στην ζωή και την καριέρα του.
Upon Revival: Πιστεύουμε πως ο καλύτερος στόχος για οποιοδήποτε συγκρότημα είναι να βελτιώνεται συνεχώς.Τη στιγμή που σταματάς να προσπαθείς έχεις ήδη φτάσει το «ταβάνι» σου.Και οι 3 στόχοι που ανέφερες είναι φοβεροί και δύσκολο να επιτευχθούν,ειδικά στις μέρες μας,και ευχόμαστε να τους φθάσει κάποια μέρα οχι μόνο η μπάντα μας άλλα οποιαδήποτε μπάντα προσπάθει και θα το ήθελε.
Ποιο είναι το πιο τρελό σας όνειρο για το συγκρότημα;
Elysion: Χμμμμμ!Εχω τεραστια λατρεια κα εμπιστοσυνη στην αξια της μπαντας μου αλλα συμβαινει να μην ειμαι καθολου ματαιοδοξο ατομο…το να πω οτι ονειρευομαι να κατακτησουμε τις παγκοσμιες σκηνες δε θα ηταν ψεμα αλλα δεν ξερω τι θα ημουν διατεθημμενη να κανω γι αυτο…Ονειρευομαι να μπορουμε για πολλα πολλα χρονια ακομα να γραφουμε τραγουδια και να κανουμε την ψυχοθεραπεια μας..Η μαλλον,για περιμενε…:p Ειπες ‘τρελλο’ονειρο,ετσι…?Χεχε,οριστε λοιπον,ονειρευομαστε να ανοιξουμε τους Maiden!!!…Δε χρειαζεται να σχολιασω….οενιρο ειναι,ο,τι θελω το κανω!!!
Meden Agan: Το να ζούσαμε από την τέχνη μας και να παίζαμε παντού, όπως κάνουν οι μεγάλες μπάντες, θα ήταν το τέλειο για εμάς. Αλλά όπως προείπα είναι τρομερά δύσκολο, όμως και αυτό που κάνουμε μας γεμίζει και συνεχίζουμε δυναμικά. Γι’ αυτό είναι και τα όνειρα εξάλλου, να μας δείχνουν τον δρόμο για κάτι καλύτερο.
Chrysilia: Το όνειρό μας είναι να γράφουμε μουσική που θα αγγίζει τον κόσμο, θα δώσει ίσως ένα καινούργιο ήχο ή στίγμα και έτσι, κάποια στιγμή, να τραγουδάνε μαζί μας όλοι αυτοί που έχουν αγαπήσει τα τραγούδια μας και ίσως μια μέρα πουν ‘’Αυτό το συγκρότημα τότε, έκανε τη διαφορά’’.
Sede Vacante: Πως είναι δυνατόν ν’ απαντήσεις με κάτι συγκεκριμένο σε μία τέτοια ερώτηση άραγε; Ποιός δεν θέλει να αγγίξει το απόλυτο, το μέγιστο στην πορεία της μπάντας του, της καριέρας του; Να παίξει στα μεγαλύτερα φεστιβάλ, να κάνει διεθνείς περιοδείες και να βλάπει την μουσική του να γίνεται αποδεκτή από τον μεγαλύτερο δυνατό αριθμό ακροατών; Σαφώς λοιπόν όλα αυτά θα αποτελούν τους στόχους και τα όνειρα των SEDE VACANTE.
Upon Revival: To να ανοίξουμε για το αγαπημένο μας συγκρότημα. Κάτι το οποίο θα ήταν πολύ διαφορετικό για το κάθε μέλος της μπάντας!
Πρόσφατα δημοσιεύτηκαν περιστατικά σεξουαλικής παρενόχλησης, καθιερώθηκε το #metoo αλλά και παρόμοια περιστατικά στη μουσική μας. Πως αισθάνεσθε για όλα αυτά; Έχετε αντιμετωπίσει κάτι τέτοιο; Έχετε δεχθεί ρατσιστική συμπεριφορά λόγω της γυναικείας παρουσίας στη μπάντα; Πως την αντιμετωπίσατε και τι θα συμβουλεύατε συναδέλφους, αλλά και συνανθρώπους που τους συνέβη, ή θα μπορούσε να τους συμβεί το ίδιο;
Elysion: Πολυ επικαιρη ερωτηση…και πολυ ευρυ και σοβαρο το θεμα για να το εξαντλησουμε σε λιγες γραμμες.Δε μου αρεσει το γεγονος οτι τινει να ‘αμερικανοποιηθει’και αυτο το ζητημα και βγαινει στην επιφανεια υπο μορφη μοδας ,λιγο γραφικα,ενω συνεβαινε,συμβαινει και δυστυχως θα συμβαινει για πολλα χρονια ακομα.Πρεπει να ομολογησω οτι σεξουαλικη παρενοχληση ,μεσα στα πλαισια της μεταλ σκηνης οπου κινουμαι,δεν εχω δεχτει ποτε.Για να νοειται κατι ως παρενοχληση πρεπει να ειναι συμφυτη κ η εννοια της ασκησης εξουσιας.Σε αλλους επαγγελματικους χωρους,αντιθετα,μου εχει συμβει και αποχωρησα.Οσο για ρατσιστικη συμπεριφορα,ειμαι το τελευταιο ατομο που πιστευα οτι θα το ελεγα αυτο,αλλα ναι,με θλιψη διαπιστωνω πως στην Ελλαδα ειμαστε,ακομα,τραγικα σεξιστες.Και οι ανδρες,αλλα και οι γυναικες.Θα το τοποθετησω σε ενα πιο γενικο πλαισιο,δεν εχει μονο να κανει με τη διαφορα στην αντιμετωπιση ανδρα κ γυναικας.Πρεπει να ανοιξουν λιγο τα εγωιστικα,αμορφωτα και φτωχα μυαλα μας και να δουμε περα απο τη μυτη μας .Στην Ελλαδα ακομα οι περισσοτεροι νομιζουμε πως ολα γεννηθηκαν για να υπηρετουν την παρταρα μας.Κριμα που το Συμπαν εχει αλλα σχεδια:p.
Meden Agan: Πράγματι πρόκειται για ένα δυσάρεστο φαινόμενο που σίγουρα συμβαίνει ανέκαθεν, αλλά τελευταία δημοσιοποιείται και παίρνει διαστάσεις. Προσωπικά, δεν έχουμε αντιμετωπίσει κανένα τέτοιο κρούσμα, ούτε έχουμε δεχθεί ρατσιστική συμπεριφορά λόγω της γυναικείας παρουσίας της μπάντας. Καλό είναι να καταγγέλλεται σε κάθε περίπτωση. Δεν πρέπει να έχουν χώρο στην τέχνη τέτοιες κατάπτυστες συμπεριφορές.
Chrysilia: Το καθεστώς της πατριαρχίας που διέπει τον πλανήτη αιώνες τώρα, δυστυχώς δεν έχει αλλάξει. Σε αμέτρητες χώρες,ανεξαρτήτως επαγγελματικού χώρου, έχουν υπάρξει περιστατικά σεξουαλικής παρενόχλησης ή κακοποίησης της γυναίκας. Το βρίσκω εξοργιστικό το να θεωρείται ακόμα η γυναίκα ένα ‘’υποείδος’’, ένα κατώτερο και αδύναμο ον που υπάρχει μόνο προς ευχαρίστηση των αντρών. Αυτό φυσικά εξαπλώνεται ακόμα και στη μουσική, όπου βλέπουμε καθημερινά τις γυναίκες performers να ‘’πρέπει’’ να είναι ακόμα πιο σεξυ στη σκηνή ή στα videoclips, να προβάλλουν όλο και πιο πολύ τη θηλυκότητά τους για να προσελκύσουν κοινό και fans, αντί να εστιάζουν στη μουσική, στην ερμηνεία, στη φωνή και στο χαρακτήρα. Δυστυχώς το πατριαρχικό σύστημα μάς στιγματίζει και ως τραγουδίστριες που απλά θέλουμε κι εμείς να δώσουμε την ψυχή μας μέσα από τη μουσική, αλλά αντί για αυτό, ακούμε μόνο φράσεις όπως : ‘’Εσυ δεν μπορείς να πεις Rock ή Metal, είσαι γυναίκα’’. Θα συμβούλευα κάθε γυναίκα εκεί έξω, να κλείσει τα αυτιά της, να κάνει αυτό που θέλει με όλη της την ψυχή και να μην το βάζει κάτω όταν το γνωστό σύστημα της κλείνει την πόρτα ‘’επειδή δεν είναι αρκετά σέξυ’’. Αυτό κάνω κι εγώ κάθε φορά που βρίσκομαι μπροστά σε τέτοιες συμπεριφορές. Χαμογελώ και τραγουδώ και εμφανίζομαι όπως νιώθω εγώ. Είμαστε όλοι, άνδρες και γυναίκες, υπέροχα πλάσματα, γεμάτοι με δεξιότητες και ταλέντα, με ευαισθησίες και δυναμισμό και ακόμα και στη μουσική, έχουμε όλοι τα ίδια δικαιώματα.
Sede Vacante: Δεν έχουμε αντιμετωπίσει τέτοια περιστατικά όμως είναι δεδομένο, ότι είμαστε αντίθετοι σε οποιουδήποτε είδους παρενόχληση είτε σεξουαλική, είτε ο,τιδήποτε άλλο. Και δεν νομίζω, ότι αυτά τα φαινόμενα αφορούν μόνο την μουσική μας. Είναι δεδομένο όμως πως τέτοιες συμπεριφορές, όταν ξεπερνούν τα ανεκτά όρια σεβασμού της προσωπικής ελευθερίας ενός συνανθρώπου ανεξαρτήτου φύλλου, θρησκείας, χρώματος, εθνικότητος κλπ πρέπει να βγαίνουν στην επιφάνεια, ώστε να είναι δυνατή η επαρκής αντιμετώπιση για την καταστολή τους.
Upon Revival: Εννοείται πως καταδικάζουμε τέτοιου είδους συμπεριφόρες και περιστατικά.Μας θλίβουν,μας εξοργίζουν και δεν έχουν κανένα χώρο οχι μόνο στη μουσική αλλά και στη ζωή γενικότερα.Όσον αφορά το συγκρότημά μας δεν έχουμε βιώσει κάτι τέτοιο,το αντίθετο μάλιστα,έχουμε μοιρασθεί τη σκηνή με πάρα πολλές non-female όπως και female μπάντες,όλες οι συνεργασίες μας ήταν άψογες και έχουμε κερδίσει πολύ καλούς φίλους μέσα και έξω από το female κίνημα.Η συμβούλη μας σε οποιοδήποτε άνθρωπο αντιμετωπίσει κάτι τέτοιο είναι να μη δείξει ανοχή και να αντιδράσει.
