Τέταρτο άλμπουμ σε 6 χρόνια για την ασταμάτητη Power metal μηχανή που ακούει στο όνομα Wardrum (μάλιστα τα 3 πρώτα μέσα σε ισάριθμες χρονιές!). Το Awakening πήρε λίγο περισσότερο χρόνο να ολοκληρωθεί απ’ ότι συνήθως πράγμα που προσωπικά εκλαμβάνω ως θετικό μιας και δεν θεωρώ πως είναι δυνατόν μια μπάντα του σήμερα να κυκλοφορεί ένα δίσκο το χρόνο κρατώντας παράλληλα και το επίπεδο πολύ ψηλά. Για το επίπεδο των μουσικών που απαρτίζουν το γκρουπ δεν υπάρχει λόγος να ειπωθούν πολλά αφού η δουλειά τους με τη μπάντα αλλά και τα βιογραφικά τους γενικότερα τα λένε όλα. Πάμε λοιπόν στις 12 νέες συνθέσεις και στο που στέκεται το Awakening σε σχέση με την υπόλοιπη δισκογραφία της μπάντας.
Το πρώτο πράγμα που παρατήρησα είναι πως ο ήχος και το ύφος παραμένουν σταθερά. Ίσως ελάχιστα πιο μελωδικά σε σχέση με το Messenger το οποίο ήταν ίσως πιο καταιγιστικό. Στα γνωστά όμως Wardrum πλαίσια. Ο Γιάννης Παπαδόπουλος δεν διαθέτει μόνο μία πανίσχυρη και αξιοζήλευτη φωνή αλλά για άλλη μια φορά φέρνει στα κομμάτια υπέροχες φωνητικές μελωδίες που δίνουν ειδικά στα ρεφραίν το κάτι παραπάνω. Απολαυστικός λοιπόν ο Γιάννης, απολαυστική και η μπάντα που δεν κάνει καμία απολύτως έκπτωση στο πληθωρικό αλλά όχι φλύαρο παίξιμο της. Η αίσθηση μετά από τις επαναλαμβανόμενες ακροάσεις είναι πως έχουμε να κάνουμε με άλλο ένα σπουδαίο άλμπουμ σύγχρονου power metal και οι συγκρίσεις καταλήγουν μάλλον περιττές. Για μένα άλλωστε το στοίχημα πλέον δεν είναι να ξεπεράσουν τον πολύ υψηλό πήχη που έχουν θέσει αλλά τουλάχιστον κάθε φορά να ισοφαρίζουν και νομίζω πως το Awakening πετυχαίνει το σκοπό αυτό. Αν ΠΡΕΠΕΙ να κάνω μία σύγκριση, αυτή θα είναι με τους συναφείς σε ήχο και στυλ Firewind τους οποίους οι Wardrum δείχνουν να έχουν πλέον υποσκελίσει.
Η μπάντα συνεχίζει να πιστοποιεί πως βρίσκεται ανάμεσα στις κορυφαίες power metal μπάντες σε παγκόσμια κλίμακα και το μόνο εμπόδιο για περαιτέρω αναγνωρισιμότητα και καθιέρωση έχει να κάνει με τη χώρα καταγωγής και μόνο. Αν ήταν ας πούμε Φινλανδοί, θα φιγουράριζαν σε όλα τα μεγάλα φεστιβάλ της Ευρώπης.
