Οι Blackthorne υπήρξαν ένα βραχύβιο supergroup που για διάφορους λόγους δεν κατάφερε να κατακτήσει την επιτυχία που του άξιζε και εξαφανίστηκε με συνοπτικές διαδικασίες ύστερα από την κυκλοφορία ενός δίσκου το 1993 με τίτλο “Afterlife”. 23 χρόνια μετά η Cherry Red Records κυκλοφορεί το δεύτερο «χαμένο» album του συγκροτήματος και εμείς βρίσκουμε την ευκαιρία να επικοινωνήσουμε με τα ιδρυτικά μέλη, τους Bob Kulick και Jimmy Waldo προκειμένου να δούμε λίγο καλύτερα την περίπτωση των Blackthorne.
Συνέντευξη: Σάκης Νίκας
Rockpages.gr: Jimmy & Bob, αφού μιλάμε αποκλειστικά για τους Blackthorne πρέπει να σας πω ότι πολλοί fans εξεπλάγησαν ευχάριστα με την κυκλοφορία του χαμένου, δεύτερου άλμπουμ “Don’t Kill The Thrill”. Περίμενατε ότι θα έβγαινε ύστερα από 20 και πλέον χρόνια; 
Jimmy Waldo: Χμμ…δεν ξέρω. Εξελίχθηκε πολύ περίεργα η όλη η φάση. Λατρεύαμε τα τραγούδια αλλά δεν προχώρησε καθόλου η φάση με το δεύτερο album. Ευτυχώς κυκλοφορεί τώρα για να ακούσει ο κόσμος αυτά τα κομμάτια.
Bob Kulick: Η αλήθεια είναι πως όχι…τα τραγούδια αυτά παρέμεναν στο ράφι και μάζευαν σκόνη, όπως είπες, για πάνω από 20 χρόνια. Είμαι χαρούμενος που ο κόσμος θα έχει πλέον την ευκαιρία να ακούσει τα κομμάτια αυτά γιατί πρόκειται για ένα πολύ ουσιαστικό αποτέλεσμα. Δουλέψαμε πολύ και νομίζω ότι θα ήταν ένας άξιος διάδοχος του “Afterlife”.
Rockpages.gr: Ας γυρίσουμε λίγο πίσω στο χρόνο…όταν δημιουργήσατε τους Blackthorne, η προσέγγισή σας ήταν να είναι ένα κανονικό συγκρότημα ή ένα project;
Jimmy Waldo: Από την αρχή προσεγγίσαμε τους Blackthorne σαν ένα κανονικό συγκρότημα. Είχα παίξει στο παρελθόν με τον Chuck (Wright) και με τον Frankie (Banali)…φυσικά και με τον Graham (Bonnet) στους Alcatrazz. Ωστόσο ήταν πάντα δύσκολο να προσπαθείς να διατηρήσεις ένα σταθερό line-up. Με τον Bob (Kulick) κάναμε συνέχεια τηλεφωνήματα για να παίζουμε με διάφορα άτομα.
Rockpages.gr: Να υποθέσουμε ότι οι δυο σας ήσασταν τα βασικά μέλη;
Jimmy Waldo: Ναι, σωστά! Ήμασταν οι βασικοί συνθέτες…ξέρω τον Bob εδώ και πολλά χρόνια και οι Blackthorne ήταν δική μας ιδέα. Πάντα θέλαμε να συνεργαστούμε αλλά δεν βρίσκαμε το χρόνο. Όταν εμφανίστηκε η ευκαιρία με τον Graham, το ανέφερα στον Bob και αποφασίσαμε να ξεκινήσουμε τους Blackthorne.
Bob Kulick: Θα πρέπει να προσθέσουμε στην εξίσωση και τον Graham (Bonnet) ο οποίος άφησε το δικό του στίγμα στους δίσκους. Βέβαια, εγώ με τον Jimmy ήμασταν οι βασικοί συνθέτες.
Rockpages.gr: Υπήρχε ποτέ καμία σκέψη να δουλέψετε με άλλον τραγουδιστή;
Jimmy Waldo: Όχι…από την αρχή ήταν ο Graham. Έμενε στην Αυστραλία και μιλούσαμε συχνά στο τηλέφωνο. Όταν του είπα ότι σκέφτομαι να κάνω κάτι με τον Bob αμέσως μου είπε ότι θα ήθελε να συμμετέχει. Έτσι, από την αρχή είχαμε τον Graham και δεν αναζητήσαμε ποτέ άλλον τραγουδιστή.
Rockpages.gr: Θυμάμαι όταν αγόρασα το “Afterlife” είχα εντυπωσιαστεί από το υλικό και ταυτόχρονα δεν μπορούσα να πιστέψω ότι απέτυχε εμπορικά. Σας προξένησε εντύπωση που ο κόσμος δεν αγόρασε το album;
Jimmy Waldo: Μου έκανε τρομερή εντύπωση και ταυτόχρονα απογοητεύτηκα πάρα πολύ. Ελπίζαμε τουλάχιστον να δημιουργήσουμε έναν πυρήνα οπαδών, να βασιστούμε σε αυτό, να περιοδεύσουμε και να συνεχίσουμε να ηχογραφούμε. Δεν τα καταφέραμε. Ο δίσκος δεν πούλησε στην Ιαπωνία, κάτι 
που δεν περιμέναμε με τίποτα, και η υποδοχή στον υπόλοιπο κόσμο δεν ήταν και η καλύτερη δυνατή.
Bob Kulick: Νομίζω ότι το πρόβλημα ήταν ότι δεν βρήκαμε έναν σωστό τρόπο να προωθήσουμε τη δουλειά μας. Ίσως είχε να κάνει με την εταιρεία ή με το γεγονός ότι δεν περιοδεύσαμε ουσιαστικά για να υποστηρίξουμε το album. Όπως και να έχει πάντως, αυτοί ήταν δύο βασικοί λόγοι που δεν μας επέτρεψαν να αγγίξουμε το ακροατήριο. Ωστόσο, ήμασταν όλοι πολύ ικανοποιημένοι με το αποτέλεσμα. Είχαμε heavy κομμάτια αλλά και πιο μελωδικές στιγμές όπως το “We Won’t Be Forgotten” που θα μπορούσαν κάλλιστα να παιχτούν στο ραδιόφωνο. Ήταν μία άτυχη χρονική συγκυρία.
Rockpages.gr: Που πιστεύεις ότι οφειλόταν;
Jimmy Waldo: Να σου πω την αλήθεια, δεν ξέρω. Τα τραγούδια ήταν δυνατά, η παραγωγή άριστη, η απόδοση στο studio πολύ καλή…δεν ξέρω τι έγινε. Νομίζω ότι κολλάγαμε με όλα αυτά που παίζονταν στο ραδιόφωνο τότε και δεν έβρισκα καμία διαφορά. Ήμασταν εξίσου καλοί…οι Blackthorne ήταν ένα πολύ καλό σχήμα.
Rockpages.gr: Ίσως το γεγονός ότι το grunge ήταν στο απόγειο του τότε, να έπαιξε ένα ρόλο.
Jimmy Waldo: Πιθανότατα…αυτό είναι ένα καλό επιχείρημα.
Bob Kulick: Σίγουρα τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι διαφορετικά…ίσως αν ο δίσκος είχε κυκλοφορήσει το 1988 ή κάπου εκεί τέλος πάντων η ανταπόκριση να ήταν άλλη. Ωστόσο, νέα σχήματα έκαναν την εμφάνιση τους τότε και σίγουρα αυτό επηρέασε και τη στάση των εταιρειών.
Rockpages.gr: Το αγαπημένο μου τραγούδι στο δίσκο είναι σίγουρα το “We Won’t Be Forgotten”. Τι έχεις να μας πεις για αυτό το τραγούδι;
Jimmy Waldo: Είναι ένα εξαιρετικό τραγούδι που έγραψε ο Bob και στο οποίο συμμετείχαν οι Paul Taylor & Bruce Kulick. Πάρα πολύ καλό κομμάτι…
Rockpages.gr: Επίσης, το ομώνυμο κομμάτι είναι ένα highlight του δίσκου…μάλιστα, βοήθησες στη σύνθεσή του…
Jimmy Waldo: Ναι, ήταν δική μου ιδέα. Η ειρωνεία είναι ότι έγραψα το riff στα keyboards και έκανα ένα demo. Η ιδέα άρεσε πολύ στον Bob και στον Graham και αρχίσαμε να δουλεύουμε πάνω σε αυτό.
Rockpages.gr: Μου κάνει εντύπωση το ότι το κομμάτι αυτό ξεκίνησε από ένα riff στα keyboards καθώς είναι ένα πολύ heavy τραγούδι.
Jimmy Waldo: Ναι, καταλαβαίνω. Δεν ήθελα ποτέ να το κρατήσω σαν ένα riff στα keyboards. Στο demo έφερα έναν φίλο μου και έπαιξε και όταν το έπαιξε ο Bob ακουγόταν ακόμη καλύτερα.
Rockpages.gr: Τι θυμάσαι από τις ηχογραφήσεις του “Afterlife”;
Jimmy Waldo: Θυμάμαι ότι οι ηχογραφήσεις δεν κράτησαν πολύ και όλα κύλησαν ομαλά. Μετά τις πρόβες, μπήκαμε στο studio και ηχογραφήσαμε 
τα βασικά μέρη. Ο Graham στη συνέχεια άρχισε να δουλεύει πάνω στους στίχους και στη μελωδία των φωνητικών. Πάντως η όλη φάση δεν κράτησε πολύ.
Rockpages.gr: Να σου πω την αλήθεια, πάντα πίστευα ότι το “Afterlife” ήταν ένα αρκετά heavy album για σένα…
Jimmy Waldo: (γέλια) Μου αρέσει η heavy μουσική. Ακόμη και στους Alcatrazz προτιμούσα τα πιο heavy κομμάτια. Άσε που αγαπάω τον ήχο της κιθάρας. Οπότε, δεν είχα κανένα απολύτως πρόβλημα να γράψω και να ηχογραφήσω το “Afterlife”.
Rockpages.gr: Το “Don’t Kill The Thrill” είναι ουσιαστικά η συνέχεια του “Afterlife” και μάλιστα είναι ακόμη πιο heavy. Συμφωνείτε;
Jimmy Waldo: Συμφωνώ απόλυτα. Ήταν πολύ πιο σκληρό…μη νομίζεις όμως ότι καθίσαμε και σκεφτήκαμε να το κάνουμε πιο σκληρό. Απλώς βγήκε έτσι. Γράψαμε τα κομμάτια και από εκεί και πέρα ακολουθήσαμε το ένστικτό μας.
Bob Kulick: Ναι…εκείνη την εποχή το motto ήταν: «όσο πιο heavy, τόσο καλύτερα». Αυτή ήταν η προσέγγισή μας. Δεν θέλαμε να επαναλάβουμε τον ήχο του “Afterlife” αν και η αλήθεια είναι ότι η ατμόσφαιρα ήταν παρόμοια.
Rockpages.gr: Ο Graham Bonnet πολλές φορές έχει πει ότι δεν είναι μεγάλος fan των Blackthorne αν και τότε ευχαριστήθηκε τις ηχογραφήσεις. Προτιμούσε μία πιο rock n’ roll και όχι τόσο metal προσέγγιση. Μεταξύ μας, θεωρώ ότι η φωνή του ταίριαζε απόλυτα. Ποιο είναι το δικό σας σχόλιο;
Jimmy Waldo: Ναι, ξέρω…και εγώ θεωρώ ότι η φωνή του Graham ταίριαζε απόλυτα στους Blackthorne. Ξέρω τι εννοείς…πάντως, ο Graham δεν εξέφρασε ποτέ τη δυσαρέσκεια του για την κατεύθυνηση των Blackthorne. Ποτέ δεν μας είπε: «παιδιά, αυτό είναι πολύ heavy, ας παίξουμε πιο straight rock». Μερικές φορές η θεματολογία των στίχων του ήταν διαφορετικήα πό αυτή που είχαμε στο μυαλό μας εγώ και ο Bob αλλά εμείς πάλι προτιμούσαμε τα πιο heavy ακούσματα. Ωστόσο, όταν ο Graham καταλάβαινε την ουσία των στίχων, το κομμάτι γινόταν δικό του και η ερμηνεία του ήταν απίστευτη. Το μόνο που θέλει να ξέρει ο Graham είναι ότι το τραγούδι είναι αγνό και ειλικρινές.
Bob K
ulick: Έχω διαβάσει αυτά τα σχόλια και εγώ πιστεύω ότι ήταν απολύτως ταιριαστή η φωνή του Graham για το ύφος των Blackthorne. Πρέπει να σου πω ότι τον πιέσαμε να ακουστεί πιο heavy αφού ξέραμε ότι προτιμά ένα πιο rock στυλ. Ωστόσο, θεωρώ ότι απογείωσε τα τραγούδια μας αφού η φωνή του ήταν όπως πάντα αψεγάδιαστη και δυναμική.
Rockpages.gr: Στη συνέχεια δημιουργήσατε τους Murderer’s Row που ήταν ουσιαστικά οι Blackthorne με άλλον τραγουδιστή.
Jimmy Waldo: Σωστά.
Rockpages.gr: Αν και βγάλατε ένα πολύ καλό album και αυτό πάτωσε εμπορικά. Τι εξήγηση δίνεις;
Jimmy Waldo: Και σε αυτό δεν γνωρίζω την απάντηση. Δεν ακούστηκε πουθενά στον κόσμο. Δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω τους λόγους πίσω από αυτή την εμπορική αποτυχία. Θεωρώ ότι ο David Glenn Eisley είναι ένας φανταστικός τραγουδιστής που έδωσε τα πάντα στο δίσκο. Περάσαμε υπέροχα κατά τη διάρκεια των ηχογραφήσεων και πίστευα ειλικρινά ότι θα γινόταν επιτυχία αλλά…
Rockpages.gr: Αλήθεια, παίξατε κανένα live με τους Murderer’s Row;
Jimmy Waldo: Δυστυχώς όχι. Δεν είχαμε καμία υποστήριξη από την εταιρεία…απογοητευτική κατάσταση.
Rockpages.gr: Η δεκαετία του 90 δεν ήταν και πολύ ευνοική για πολλά hard rock groups…
Jimmy Waldo: Έτσι είναι…δύσκολα χρόνια.
Rockpages.gr: Τελευταία ερώτηση: θα σκεφτόσασταν μία reunion συναυλία για τους λίγους αλλά πιστούς οπαδούς σας;
Jimmy Waldo: Φυσικά! Θα το ήθελα πάρα πολύ να βρεθώ στη σκηνή με τους Blackthorne. Δεν ξέρω όμως αν μπορούν να καλυφθούν τα λειτουργικά έξοδα για κάτι τέτοιο…
Bob Kulick: Φυσικά και θα το έκανα…αρκεί να υπήρχε ο απαιτούμενος χρόνος και η σωστή προσφορά. Άλλωστε έκανα ένα παρόμοιο reunion με τους Balance πριν από κάποια χρόνια.
