Δεν είχα ιδέα για το παρελθόν των Αμερικανών, δεν ήξερα για το πώς και το γιατί… Έκατσα και διάβασα και σας μεταφέρω. Ένα επτάιντσο του 1994 είναι η πρώτη καταγεγραμμένη κυκλοφορία τους και δεκαεπτά χρόνια (το σχήμα έχει ήδη κλείσει μια εικοσαετία ύπαρξης) μετά φτάνουμε να μιλάμε για το επόμενο άλμπουμ τους, ενώ το συγκρότημα θα περιοδεύσει στην Κεντρική Ευρώπη σαν support των Primordial.
Μελαγχολικό και σκοτεινό Μέταλ, με χαμηλές κιθάρες, πολύ πλήκτρο, αργόσυρτο κατά διαστήματα, doomαριστό αλλά και mid tempo, με ήμερα φωνητικά και αλλαγές ρυθμών, όπως για παράδειγμα στο ενδεκάλεπτο “Finality”, το οποίο κλείνει το δίσκο. Μη φανταστείτε πως έτσι κυλούν και τα άλλα κομμάτια όμως… Μιλάμε για συνθέσεις τριών, τεσσάρων, πέντε λεπτών… Τα δεύτερα φωνητικά στα ρεφρέν είναι όμορφα, πρόκειται για αυτή τη γλύκα της μελαγχολίας, τις πρώτες στιγμές που μαραίνεται ένα τριαντάφυλλο…
Θα έλεγα ότι πρόκειται για ένα εντελώς λυρικό άλμπουμ, με γλυκόπικρο χαρακτήρα, ένα Goth-και-πέρα θεματάκι, το οποίο θα αρέσει πολύ στους οπαδούς του είδους. Όταν η πίκρα σερβίρεται τόσο γλυκά τότε γιατί να μην δοκιμάσουμε;
