Τη βραδιά άνοιξαν οι Sleazy Lizards, ένα ακουστικό τρίο που είχαμε τη χαρά να παρουσιάσουμε πρόσφατα από το Rockpages. Με λιγοστό κόσμο στο club, τα παιδιά δεν είχαν κανένα απολύτως πρόβλημα στο να μας προσφέρουν ένα απολύτως ανεβαστικό set αν και η αλήθεια είναι ότι χρειάστηκαν λίγα λεπτά για να «ζεσταθούν». Όταν όμως πήραν μπροστά, ήταν με μία λέξη άψογοι. Τα παιδιά έχουν δουλέψει και την παραμικρή λεπτομέρεια πάνω στη σκηνή και η όλη εμφάνιση τους δεν ήταν απλώς πάρα πολύ καλή αλλά άκρως επαγγελματική (και αυτό είναι το κυριότερο). Το sleaze rock n’ roll των early 90s με τα ψήγματα του alternative ήχου της ίδιας εποχής άρεσε στον κόσμο και ήδη περιμένουμε πολλά από τους Sleazy Lizards διότι οι ίδιοι έχουν ανεβάσει ψηλά τον πήχη.
Μετά από μία ώρα, τη σκυτάλη πήραν οι White Widdow οι οποίοι ξεκίνησαν το party με ένα ακουστικό set 6 κομματιών. Και αν νομίζετε ότι ήταν κάτι χαλαρό, σαν ένα μουσικό χαλί για να πίνεις το ποτάκι σου, σκεφτείτε το καλύτερα! Ξεκίνησαν –όπως και την Κυριακή- με τα “Cry Wolf” και “Angel” τα οποία αποδόθηκαν τέλεια και στην ακουστική τους εκδοχή ενώ η πρώτη έκπληξη ήρθε με τη διασκευή στο “Animal” των Def Leppard όπου ο κόσμος τραγουδούσε με όλη του τη δύναμη ενώ τα δεύτερα φωνητικά των Ben Webster & Xavier Millis ήταν απίστευτα! Ακολούθησαν τα “Broken Hearts Won’t Last Forever”, “Living For The Night” και μία εξαιρετική διασκευή στο “Dream Warriors” των Dokken όπου ο Jules Millis ήταν πραγματικά εντυπωσιακός.
Κάπως έτσι τελείωσε το ακουστικό set, και δεν ξέρω αν έφταιγε το γεγονός ότι ο Enzo Almanzi είχε σπάσει μία χορδή στην αρχή του live αλλά στο ηλεκτρικό set ξέφυγε τελείως! Η ηλεκτρική κιθάρα έβγαζε φωτιές και τα καταιγιστικά solos (σε στυλ Eddie Van Halen meets George Lynch) διαδέχονταν το ένα μετά το άλλο! Το πρώτο album είχε την τιμητική του αφού ακούστηκαν τα “Cross To Bare”, “Spirit Of Fire” (αφιερωμένο σε όλους τους Έλληνες που συνεχίζουμε και παλεύουμε παρά τις όλες δυσκολίες) και “One More Day” ενώ τα “Strangers In The Night”, “Caught In The Crossfire” και “Game Of Love” συμπλήρωσαν το set των original κομματιών. Ακούστηκαν και δύο διασκευές στα “Frontline” (Aviator) και “Unchain The Night” (Dokken) όπου έγινε πραγματικός χαμός!
Οι White Widdow παρουσίασαν ένα τελείως διαφορετικό show σε σχέση με αυτό της Κυριακής ενώ η συνολική θετική ενέργεια από τη σκηνή ήταν ολοφάνερη σε όλους εμάς που ανταποδώσαμε προσφέροντας το πιο δυνατό χειροκρότημα (αν και το πρωί χρειαστήκαμε 2-3 ζεστούς καφέδες και ειδικές παστίλιες από το φαρμακείο για να ισιώσει η φωνή μας)! Το είπαμε και στην αρχή, το επαναλαμβάνουμε και τώρα: αυτή ήταν η καλύτερη εμφάνιση των White Widdow στην Ελλάδα!
Και κάτι τελευταίο. Είμαι σίγουρος ότι όλοι περνάμε μία δύσκολη οικονομική συγκυρία και τα προβλήματα είναι πολλά. Αυτό είναι απολύτως σεβαστό αλλά νομίζω ότι δεν δικαιολογεί το γεγονός ότι μόλις 30 άτομα βρέθηκαν στο Modu την Τρίτη. Αυτές οι ευκαιρίες είναι μοναδικές και δεν πρέπει να χάνονται. O καθένας βέβαια έχει δικαίωμα να κάνει ό,τι θέλει…όπως π.χ. να ποστάρει ανελλιπώς τραγούδια στο Facebook με ανάλογες ατάκες του στυλ: «αυτό μου φέρνει αναμνήσεις», «hard rock anthem», «το hard rock στα καλύτερα του» και όλα τα συναφή. Οι αναμνήσεις δημιουργούνται όμως στην κανονική ζωή, παιδιά, και λόγω του ότι δεν ζούμε στο Λονδίνο για να απολαμβάνουμε hard rock συναυλίες κάθε μέρα, στηρίξτε λίγο παραπάνω αυτά τα events. Εκτός, εάν προτιμάτε την εικονική πραγματικότητα του Facebook και του Youtube… πάω πάσο τότε! Και αυτό πηγαίνει και σε όλα τα ελληνικά συγκροτήματα τα μέλη των οποίων δεν διανοήθηκαν καν να έρθουν να στηρίξουν μία προσπάθεια κάποιων «συναδέλφων» τους. Και επειδή, δεν μου αρέσει να γκρινιάζω, κλείνω με ένα τεράστιο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ στους White Widdow για το πάθος, τον επαγγελματισμό και κυρίως τη μουσική τους!
Σάκης Νίκας
Φωτογραφίες: Χρήστος Κισατζεκιάν
{galleryLiveReports/2016/WhiteWiddowAcst}{/gallery}
