Οι White Widdow έχουν βρει μία πετυχημένη συνταγή και την ακολουθούν πιστά…και γιατί να την αλλάξουν άλλωστε; Μελωδικό AOR/hard rock τραγούδια που κάνουν περήφανους όλους τους οπαδούς των Survivor, των Keel, των Night Ranger και τόσων άλλων. Οι εντυπώσεις από το ομώνυμο δίσκο τους το 2010 και στη συνέχεια με το “Serenade” την επόμενη χρονιά ήταν θετικότατες και προσωπικά δεν περίμενα κάτι λιγότερο από το τρίτο album των Αυστραλών με τίτλο “Crossfire”. Και πραγματικά το αποτέλεσμα με δικαίωσε…
Μπορεί τα αδέρφια Millis και τα υπόλοιπα μέλη των White Widdow να μην έχουν πλέον το ατού της έκπληξης και οι fans να έχουν αυξημένες απαιτήσεις από αυτούς αλλά το αυστραλέζικο group δικαίωσε στο έπακρο τις προσδοκίες μας. Όλα μα όλα τα κομμάτια είναι προορισμένα να μονοπωλήσουν το CD player κάθε συνειδητοποιημένου οπαδού της μελωδικής rock σκηνής, να αποτελέσουν το απόλυτο αποκορύφωμα κάθε rock n’ roll party και να σε ταξιδέψουν χωροχρονικά κάπου στο Los Angeles του 1987. “Just Another Night”, “Dreams Don’t Die” και “Too Many Tear” ξεχωρίζουν με το πρώτο άκουσμα. Το “Crossfire” έχει όλα εκείνα τα στοιχεία ενός αψεγάδιαστου album που περιμένει να το ανακαλύψεις…το μόνο που μένει τώρα είναι να μαζέψουμε χρήματα για να πάρουμε άλλη μία πολύ αξιόλογη κυκλοφορία.
Highlight: Η μία και μοναδική επίσκεψη των White Widdow στο Bat City πριν από μερικά χρόνια συνοδεύτηκε από μία τέλεια συναυλία την οποία δυστυχώς παρακολούθησαν καμιά 150αριά μονάχα άτομα.
