Και ναι, ο Coverdale το έκανε το θαύμα του με ένα άλμπουμ καλύτερο από τo “Forevermore”. Ξεχνώντας το αχρείαστο “Purple Album” η σάρκα και το αίμα των φιδιών επαναφέρει το vibe του “1987” και του “Slip Of The Tongue” σε ένα πολύ καλό άλμπουμ.
Πολύ βασικό στοιχείο είναι η σωστή διαχείριση της φωνής του μεγάλου τραγουδιστή που γίνεται στο μεγαλύτερο μέρος του άλμπουμ. Δεν λείπουν και κάποιες τσιρίδες που θα μπορούσαν να λείπουν. Όμως, εκεί που το άλμπουμ κερδίζει αμέσως πόντους είναι τα θανατηφόρα “Always & Forever”, “When I Think Of You (Colour Me Blue)”, “Heart Of Stone”, “Sands Of Time”. Τραγούδια που σου μένουν και έχουν τα φόντα να καθιερωθούν σαν κλασσικά Whitesnake. Απορίας άξιο γιατί διάλεξε το “Shut Up & Kiss Me” για πρώτο single και βίντεο με την ιστορική Jaguar!
Εξαιρετική δουλειά έχει γίνει στις κιθάρες με Reb Beach και Joel Hoekstra να δίνουν ρέστα. Φαντάζομαι πως η συμβολή του πρώτου στις συνθέσεις –για πρώτη φορά, με δήλωση του ίδιου- έχει να κάνει και με την ποιότητά τους, η οποία στέκεται σε υψηλό επίπεδο. Η slide κιθάρα στο “Good To See You Again” με πήγε κατευθείαν στο “Come Taste The Band” των Purple. Ωστόσο, εξαίρεση αποτελούν τα “Get Up” και “Well I Never” τα οποία αποτελούν αυτό που λέμε fillers. Δεν καταλαβαίνω γιατί το άλμπουμ να έχει 13 κομμάτια. Αφαίρεσε το λίπος και βάρα στο ψαχνό Cov! Παρεμπιπτόντως το bonus track της Deluxe Edition “Can’t Do Right For Doing Wrong” είναι πολύ καλύτερο από αυτά τα δυο.Το σημαντικό είναι ότι οι Whitesnake κυκλοφορούν άλλο ένα πολύ καλό άλμπουμ, ο Coverdale είναι σε καλή φόρμα –τηρουμένων των αναλογιών- και ο πήχης μένει ψηλά.
Δεν είναι εύκολο να κυκλοφορείς συνεχόμενες καλές δουλειές και δεν το κάνουν πολλά συγκροτήματα πια. Το “Flesh & Blood” είναι αντάξιο της ιστορίας και του ένδοξου παρελθόντος της μπάντας και δείχνει το δρόμο για το παρόν και το μέλλον.
