Φτάνοντας έξω από το venue της Πειραιώς λίγο πριν την ώρα έναρξης των Ιταλών Black Therapy, είδα δυστυχώς μια τεράστια ουρά καθώς οι πόρτες ακόμα δεν είχαν ανοίξει. Η καθυστέρηση κράτησε ακόμα περισσότερο, με αποτέλεσμα να ανοίξουν μιάμιση ώρα μετά την προγραμματισμένη ώρα και ο κόσμος να ταλαιπωρηθεί αρκετά. Διάφορα ακούστηκαν για ποιο λόγο έγινε αυτό, με το επικρατέστερο να είναι ότι υπήρξε ένα ατύχημα με το van που μετέφερε τα συγκροτήματα.
Μπαίνοντας στο χώρο, είδα ότι το συγκρότημα που είχε ήδη ξεκινήσει το set του δεν ήταν οι Black Therapy. Η καθυστέρηση ουσιαστικά έριξε απαγορευτικά, κάτι που φάνηκε και από το κομμένο set των Whispered οι οποίοι έπαιξαν το μισό δικό τους. Λογικό από μία μεριά, καθώς η βραδιά θα έληγε σε δύσκολη ώρα λόγω καθημερινής. Οι Φινλανδοί πάντως προσπάθησαν με κάθε τρόπο να κερδίσουν τον λιγοστό κόσμο που είχε μαζευτεί μπροστά στη σκηνή. Στο melodic death metal τους μπαίνουν folk στοιχεία από την ιαπωνική μουσική, οι στίχοι αναφέρονται προφανώς στη χώρα του ανατέλλοντος ηλίου ενώ οι ίδιοι ντύνονται σαν samurai πάνω στη σκηνή. Ένα ενδιαφέρον και περίεργο μίγμα, το οποίο στις studio δουλειές τους δεν μου έκανε μεγάλη εντύπωση, οπότε περίμενα να δω τι θα κατάφερναν ζωντανά. Δυστυχώς όμως ο ήχος ήταν τραγικά απαράδεκτος, μία μόνιμη βαβούρα, οπότε δεν μπορώ να εκφέρω αντικειμενική άποψη. Κάτι που με έκανε να φοβηθώ αρκετά για την συνέχεια.
Ευτυχώς όμως, όταν οι πρώτες νότες του “Awaken From The Dark Slumber (Spring)” ακούστηκαν στο χώρο και οι Wintersun πήραν θέση στη σκηνή εν μέσω αποθέωσης, αυτό που έβγαινε από τα ηχεία ήταν λες και άκουγες το cd. Εξαιρετικός ήχος και ένα συγκρότημα αψεγάδιαστο πάνω στη σκηνή. Ένας καταπληκτικός Teemu Mantysaari στην κιθάρα, ένας βράχος Jukka Koskinen στο μπάσο και δύο καινούρια μέλη τα οποία έπαιζαν με τέτοιο πάθος και επαγγελματισμό που νόμιζες πως είναι στο συγκρότημα για χρόνια. Ο Rolf Pilve (Stratovarius) στα drums αντικατέστησε τον Kai Hahto ο οποίος περιοδεύει με τους Nightwish ενώ ο Asim Searah στάθηκε επάξια στη δεύτερη κιθάρα αφού ο ηγέτης του συγκροτήματος, Jari Maenpaa, αποφάσισε να ασχοληθεί μόνο με τα φωνητικά στις ζωντανές εμφανίσεις. Ένας Jari ο οποίος χειριζόταν άψογα τις εναλλαγές μεταξύ καθαρών και ακραίων φωνητικών (το συγκρότημα έκανε δεύτερα φωνητικά), ενώ είχε τρομερή όρεξη και όποτε δεν τραγουδούσε φρόντιζε να πειράζει τους συμπαίκτες του, με αποκορύφωμα τη στιγμή που πήρε τις μπανάνες του Rolf και άρχισε να κοπανάει τα πιατίνια με αυτές.
Γενικά η εμφάνισή τους ήταν υποδειγματική ενώ ο κόσμος, αν και λίγος για τον συγκεκριμένο χώρο, ανταποκρινόταν πλήρως καθώς δεν υπήρχε κομμάτι στο οποίο δεν συμμετείχε με τη φωνή του. Ειδικά στο ανυπέρβλητο και προσωπικό αγαπημένο “Death And The Healing” έγινε χαμός, όπως και στο φοβερό “Sons Of Winter And Stars”. Αν ο χώρος ήταν μικρότερος, οι αντιδράσεις του κόσμου θα βοηθούσαν να φτιαχτεί μία καλύτερη ατμόσφαιρα. Όχι πως στους Wintersun αξίζει μικρότερος χώρος, σε αρένες πρέπει να παίζουν με τη μουσική που γράφουν, αλλά αυτό είναι μια άλλη κουβέντα.
Όταν η συναυλία τελείωσε, συνειδητοποίησα ότι οι Wintersun κατάφεραν να μου εξαφανίσουν τα όποια νεύρα είχα με την αρχική καθυστέρηση. Η εμφάνισή τους ήταν πραγματικά απίστευτη, αφού τα απαιτητικά τραγούδια τους αποδόθηκαν στην εντέλεια και απέδειξαν το μεγαλείο τους. Αν δεν υπήρχε και η δουλειά στη μέση, τότε το ταξιδάκι στη Θεσσαλονίκη ώστε να τους ξαναδώ θα γινόταν χωρίς δεύτερη σκέψη. Απλά τεράστιοι.
Γιώργος Τερζάκης
Setlist: Awaken From The Dark Slumber (Spring), Winter Madness, Beyond The Dark Sun, Death And The Healing, Sons Of Winter And Stars, Loneliness (Winter), Starchild, Eternal Darkness (Autumn), Time
{galleryLiveReports/2017/Wintersun}{/gallery}
