Η υπερπαραγωγική μηχανή που ονομάζεται Tuomas Saukkonen και το βασικό του σχήμα Wolfheart, επιστρέφουν με άλλη μία κυκλοφορία, πριν καν περάσει χρόνος από το πέμπτο full-length album τους “Wolves Of Karelia”. Βέβαια, εδώ δε μιλάμε για μία «κανονική» κυκλοφορία αλλά για ένα EP με δύο καινούρια και δύο παλιά τραγούδια σε άλλες εκτελέσεις. Είναι επίσης η δεύτερη δουλειά τους με τον δικό μας Βαγγέλη Καρζή (Full House Brew Crew, ex-Rotting Christ) στις lead κιθάρες.
Αρχή με το “Skull Soldiers”, κλασικό melodic death metal της φινλανδικής σχολής χωρίς πολλές εκπλήξεις. Δυνατό κομμάτι, με mid-tempo ρυθμό και τρομερό groove. Προς το τέλος έχει ένα φοβερό μελωδικό lead και ανεβάζει λίγο ταχύτητα, ενώ ακούγεται το ένα κιθαριστικό solo μετά το άλλο. Συμμετέχει στα δεύτερα φωνητικά ο Ουκρανός Petro Solovey των Wolfanger.
Η συνέχεια ανήκει στο “Hereditary”, το οποίο ακολουθεί διαφορετική κατεύθυνση καθώς είναι αρκετά πιο γρήγορο. Υπάρχει επίσης μια mid-tempo στιγμή και ένα όμορφο ακουστικό κόψιμο αλλά δεν αλλάζουν τη γενική κατεύθυνσή του. Εντύπωση προκαλούν και τα πλήκτρα, τα οποία παίζουν κάπως διακριτικά στο υπόβαθρο και δίνουν μια άλλη ατμόσφαιρα, τόσο σε αυτό όσο και στο πρώτο.
Το τρίτο στη σειρά είναι μια ακουστική εκδοχή του “Aeon Of Cold” από το δεύτερο album της μπάντας, το “Shadow World” του 2015. Προσωπικά, η αρχική του εκτέλεση είναι το αγαπημένο μου από τους Wolfheart. Το άρρωστο riffing και το επικό refrain του είναι από τα καλύτερα που έχει γράψει ποτέ ο Saukkonen. Εδώ όμως απογυμνώνεται. Μόνο ακουστική κιθάρα και καθαρά φωνητικά από τον μπασίστα Lauri Silvonen. Ένα εντελώς διαφορετικό αποτέλεσμα το οποίο είναι άδικο να συγκριθεί με το πρωτότυπο.
Το EP κλείνει με το “Reaper” από το “Wolves Of Karelia”, παρμένο από ένα live streaming που είχε κάνει η μπάντα στις αρχές της περασμένης χρονιάς. Καταιγιστική εκτέλεση, δεν θα μπορούσε να είναι κάτι άλλο. Θεωρώ λοιπόν αυτό το EP αρκετά «φτωχό» από άποψη υλικού. Προορίζεται μόνο για τους πολύ φανατικούς οπαδούς τους, αφού απ’ ότι είδα κυκλοφορεί σε 300 αντίτυπα βινυλίου και σε καμία άλλη μορφή.
Δεν ξέρω αν τα δύο νέα τραγούδια αποτελούν προπομπό του επόμενου δίσκου ή αν είναι αποκλειστικά γι’ αυτή την κυκλοφορία. Αν ισχύει το δεύτερο, θα μπορούσαν να συμπεριλάβουν και τα δυο singles που δεν βρίσκονται σε άλλη δουλειά τους, δηλαδή το “Fire And Ice” και το επίσης ακουστικό “The Black Light” για να έχει παραπάνω υλικό. Τα ούτε είκοσι λεπτά που διαρκεί δεν φτάνουν, ειδικά όταν μιλάμε για μία τόσο ποιοτική μπάντα σαν αυτή. Εν αναμονή λοιπόν για το επόμενο full-length.
