Στην εικοσαετή επέτειο από το «Book of Shadows», ο Zakk Wylde αποφασίζει να κυκλοφορήσει ένα sequel, επιστρέφοντας μετά από καιρό σε αμιγώς ακουστικές συνθέσεις. Συνήθως σατιρικός και ξεκαρδιστικός, ο γενειοφόρος κιθαρίστας φανερώνει μια πιο συναισθηματική, ήρεμη και ενδοσκοπική πλευρά, τόσο στους στίχους όσο και στην συνολικότερη ατμόσφαιρα των κομματιών.
Ως οπαδός του πρώτου δίσκου περίμενα με ανυπομονησία αυτήν την κυκλοφορία, αντιμετωπίζοντας την ως μια ευκαιρία για τον Wylde, για να ξαναβρεί έμπνευση, ένα στοιχείο που έλειπε από τους αξιοπρεπείς μεν, αδιάφορους δε, τελευταίους δίσκους των Black Label Society. Τελικά, καταφέρνει μεν να ξαναδημιουργήσει το κλίμα του «Book of Shadows», και ένα συνολικά πολύ ευχάριστο άκουσμα, ό,τι πρέπει για αργά το βράδυ, λείπουν όμως και πάλι τα αξιομνημόνευτα τραγούδια που θα εκπλήξουν ή θα εντυπωσιάσουν. Φοβάμαι δηλαδή, πως τελικά η γεύση που αφήνει δεν διαφέρει πραγματικά από το «Catacombs of the Black Vatican» για παράδειγμα. Δύσκολα θα θελήσω να επιστρέψω στον δίσκο μετά από καιρό…
