Η Jessica είναι Αυστραλή και καταπιάνεται με πολλά πράγματα… Γράφει και συνθέτει, τραγουδά και βγάζει τραγούδια και βιβλία. Αυτό το άλμπουμ είναι στην ουσία το ηχητικό χαλί του καινούργιου βιβλίου της “String Bridge” και η πρώτη της δουλειά, όσον αφορά τα μουσικά της κατορθώματα.
Σας άρεσε η Anneke με τους Agua de Annique, στο “Pure air” ιδίως; Σας άρεσε ο Wino στο “Adrift”; Σας πάει αυτό το ψιλό-ακουστικό μοτίβο, με την κοριτσίστικη φωνή που δεν χαμπαριάζει και πολύ, που βγαίνει και τα χώνει, που χρησιμοποιεί φαλτσέτα, που αναρωτιέται ξεδιάντροπα; “Do you believe we haven’t kissed with out tongues? In almost a year”?
Πολύ γλυκιά η φωνή της Jess, ακουμπάει σταθερά στις κιθάρες, είτε αυτές είναι αέρινες είτε μαρσάρουν… Τα τύμπανα δημιουργούν το κατάλληλο υπόβαθρο, μέσα από διάφορες διανθίσεις στους ρυθμούς (π.χ. “Wash me away”) και τα πλήκτρα προσθέτουν το ονειρικό που ταιριάζει στην όλη περφόρμα. Ακούγοντας τα τραγούδια υπάρχει μια περίπτωση να θεωρήσει κάποιος ότι πρόκειται για πεσιμιστικές αναφορές και μικρές δόσεις δροσερής απελπισίας. Στην πραγματικότητα έχουμε να κάνουμε με αναφορές στο βιβλίο και διάφορες σκέψεις σε μινόρε ράγες, έχουμε να κάνουμε με έναν άνθρωπο που σκέφτεται φωναχτά… «Θέλεις να ζήσεις τη ζωή ενός σταρ, θέλεις να γίνεις μητέρα και πατέρας, θέλεις να αρχίσεις τη δική σου επανάσταση»;
Άψογη η παραγωγή του Γιώργου Πρινιωτάκη. Καθαρή, με όλα τα όργανα να βγάζουν το καλύτερό τους προς τα έξω και να αναδεικνύουν τη φωνή. Μια φωνή που θα σας αρέσει πολύ… παρά πολύ. Σύντομα θα φιλοξενήσουμε και την ίδια την καλλιτέχνιδα, για να μας πει τα του άλμπουμ ακόμα πιο καλά…
