Στην προηγούμενη κριτική που είχα κάνει για τους Memoriam, έλεγα ότι τρία albums σε τρία χρόνια ήταν πάρα πολλά και υπήρχε κίνδυνος για μείωση ποιότητας. Η μπάντα με διέψευσε πανηγυρικά, αφού το αμέσως προηγούμενο “Requiem For Mankind” σκότωνε. Εδώ όμως, στο τέταρτο full-length, φαίνεται πως τα πράγματα πήραν τη φυσική τους πορεία.
Με νέο μέλος πλέον στη σύνθεση, αφού ο drummer Andrew Whale (Darkened, ex-Bolt Thrower) έφυγε οριστικά (είχε αποχωρήσει για λίγο το 2018) και τη θέση του πήρε το Spikey T. Smith των Sacrilege. Οι υπόλοιποι είναι στη θέση τους από την αρχή του συγκροτήματος, δηλαδή οι Karl Willets (ex-Bolt Thrower) στα φωνητικά, Scott Fairfax (Massacre, Benediction) στις κιθάρες και Frank Healy (Sacrilege, ex-Benediction) στο μπάσο.
Η αρχή βέβαια με το “Onwards Into Battle” με έκανε να σκεφτώ ότι κάτι καλό πάει να γίνει κι εδώ. Φοβερό Bolt Thrower-ικό riff και ογκώδης ρυθμός θέτουν τις σωστές βάσεις. Μακάρι να ήταν όμως έτσι και η συνέχεια. Δυστυχώς, δεν είναι. Το υπόλοιπο album κυλάει σε ρηχά νερά με «ακίνδυνα» riffs και μια μπάντα που φαίνεται ότι στέρεψε από έμπνευση αφού λείπουν οι οδοστρωτήρες του παρελθόντος και τα doomy σημεία είναι πάρα πολλά, κάνοντάς το κουραστικό.
Τα κομμάτια έχουν πολύ απλές δομές. Εντάξει, δε λέω ότι έπαιζαν progressive πριν, αλλά δεν έμοιαζαν λες και έκαναν αγγαρεία. Ειδικά οι κιθάρες του Fairfax, πλην λίγων εξαιρέσεων, ακούγονται πολύ διεκπεραιωτικές δίχως φαντασία. Λείπουν οι «πολεμικοί» ρυθμοί, λείπει ο χαρακτηριστικός όγκος που έβγαζαν και ένιωθες ότι ένα ερπυστριοφόρο ερχόταν προς το μέρος σου.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα το “Mass Psychosis” που είναι τόσο κακό λες και το έγραψε στο πρώτο της demo μια μπάντα που τώρα ξεκίνησε να παίζει και όχι μουσικοί με τόσα χρόνια εμπειρίας πάνω τους. Μόνο το προαναφερθέν “Onwards Into Battle” και το “Failure To Comply” ξεχωρίζουν, που είναι και τα πρώτα lyric videos από το album. Καθόλου τυχαίο νομίζω. Το καλύτερο όμως είναι το καταιγιστικό “Contempt Grows”, το οποίο περιέχεται μόνο στην ιαπωνική έκδοση μαζί με μία demo εκτέλεσή του (που κι αυτή σπέρνει).
Δυστυχώς το “To The End” δεν συνεχίζει το καλό σερί που είχαν χτίσει οι Memoriam με τις τρεις προηγούμενες κυκλοφορίες τους. Δεν είναι το death metal που μπορούν να παίξουν. Ελπίζω να μην βγάλουν το επόμενο πάλι σε ένα χρόνο και να περιμένουν μέχρι να φτιάξουν ένα πιο προσεγμένο μουσικό αποτέλεσμα.
