Δεν πια συνηθισμένο να γίνονται listening parties, ή όπως θέλετε πείτε τα για διεθνής κυκλοφορίες στην χώρα μας. Αυτό που έλαβε χώρα στην Αθήνα πριν λίγες ημέρες πάντως ήταν ανεπανάληπτο για τα χρονικά με τη Nuclear Blast, τη μεγαλύτερη metal δισκογραφική εταιρεία αυτή την εποχή, να διοργανώνει την προακρόαση του νέου άλμπουμ των Riot V στην ελληνική πρωτεύουσα με καλεσμένους δημοσιογράφους από όλα τα Ευρωπαϊκά μέσα.
Σε μια ιδανική ατμόσφαιρα στο ζεστό και φιλόξενο Ragkarok συνοδεία μπύρας και τοπικών σπεσιαλιτέ (βλ. γύρος, σουβλάκια και τα σχετικά) ακούσαμε έξι κομμάτια από το “Armor Of Light”, εάν τελικά θα είναι αυτός ο τίτλος, το δεύτερο άλμπουμ των Riot V. Τα τραγούδια δεν ήταν στην τελική τους μίξη, αλλά πολύ κοντά σε αυτό που θα ακούσουμε στο άλμπουμ στις 30 Μαρτίου. Οι πρώτες εντυπώσεις είναι απολύτως θετικές. Αν και το υπόλοιπο άλμπουμ, σύνολο 12 κομματιών μάλλον, κινείται στα ίδια επίπεδα μιλάμε για ένα πάρα πολύ καλό άλμπουμ.
Οι ταχύτητες είναι υψηλές και ο ρυθμός καταιγιστικός. Ο Todd Michael Hall σίγουρα κλέβει την παράσταση με την άψογη ερμηνεία του. Ο Frank Gilchreist λιώνει τη δίκαση με υπερηχητικό παίξιμο, ενώ στις κιθάρες ζει το πνεύμα του Mark Reale. Αυτό που μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση είναι ότι το συγκρότημα κάνει μια προσπάθεια να ξεφύγει από την ανακύκλωση των riffs από τα παλιά άλμπουμ. Με εξαίρεση το “Messiah”, που είναι το νόθο αδερφάκι του “Thundersteel”, στα υπόλοιπα οι μόνες αναφορές στους κλασσικούς Riot είναι κάποια riffs και κάποια περάσματα στα σόλο. Γίνεται ξεκάθαρο ότι οι Riot V κοιτούν μπροστά, τουλάχιστον στο στούντιο.
Κοιτώντας τις σημειώσεις που βιαστικά έγραφα υπό τον καταιγισμό των νέων τραγουδιών βλέπω ότι το τραγούδι που με άφησε αδιάφορο ήταν μόνο ένα, το “Armor Of Light”, ενώ αυτά που ξεχώρισα ήταν τα “Heart Of A Lion” με αναφορά στον Ριχάρδο τον Λεοντόκαρδο αν άκουσα καλά, το “Messiah” που μπαίνει με ένα μουντό riff που φέρνει κάπως στα πρώτα δυο άλμπουμ, αλλά εξελίσσεται σε “Thundersteel”, όπως είπαμε παραπάνω και είναι το πιο γρήγορο από τα έξι, αλλά και το “Burn The Daylight” που διαφέρει κάπως από τα υπόλοιπα με μια αλήτικη εισαγωγή με τύμπανα που δεν αργεί να ανεβάσει στροφές… “burn the daylight, rip up the road”…
Προφανώς, δεν είναι και τόσο εύκολο να βγάλεις συμπεράσματα από μια ακρόαση, ακόμα κι όταν έχεις στα χέρια σου το τελικό προϊόν. Αυτό που μετράει σε αυτές τις περιπτώσεις είναι οι πρώτες εντυπώσεις και το συναίσθημα που σου μεταδίδει η πρώτη ακρόαση και αυτές είναι πάρα πολύ καλές. Αναμένουμε λοιπόν την 30η Μαρτίου για να απολαύσουμε το άλμπουμ ολόκληρο.
Γιάννης Δόλας
ΥΓ: Στα πλαίσια της εκδήλωσης ρίξαμε και μια κλεφτή κυριολεκτικά ματιά στο εξώφυλλο του άλμπουμ, που δεν έχει ολοκληρωθεί ακόμα. Πρόκειται για το πιο επιθετικό στην ιστορία του γκρουπ με τον Johnny σε κάτι σαν πεδίο μάχης πιο μυώδη από ποτέ να αντιμετωπίζει τρεις εχθρούς.
