Με μια σχετικά μικρή καθυστέρηση οι Erase ανέβηκαν στη σκηνή κοντά στις 20:30 και ζέσταναν το κοινό που ερχόταν στον χώρο με το τίμιο κλασσικό metal τους. Η μπάντα ήταν σε καλή φόρμα με αρκετή κίνηση πάνω στη σκηνή και τον Γιώργο Σταυρόπουλο στη φωνή να καταφέρνει να κάνει τον κόσμο να ανταποκριθεί υψώνοντας τις γροθιές του και να χειροκροτήσει ρυθμικά στους καλπάζοντες ύμνους της μπάντας του. Στις κιθάρες ο Νεκτάριος Μαρκαντώνης με την πιο εντυπωσιακή εξάχορδη της βραδιάς και ο Λευτέρης Κόντος παρέδιδαν σεμινάριο εξαπολύοντας τα riff τους, μοιράζοντας τα σόλο, ενώ παράλληλα αλώνιζαν τη σκηνή με άνεση και αέρα. Ξεχώρισαν τα “We Are The Winners” και “Easy Riders” στην 45λεπτη παρουσία τους.
Στη συνέχεια έρχονται οι Sorrowful Angels με τρία τέταρτα της ώρας στη διάθεσή τους.
Προφανώς μιλάμε για συγκρότημα, ήχο και φιλοσοφία που απέχει από τις δυο άλλες μπάντες της βραδιάς. Είναι πιο σκοτεινοί, πιο ατμοσφαιρικοί και σίγουρα λιγότερο κινητικοί από τους Erase, αλλά και τους Diviner που θα ακολουθούσαν. Ξεκίνησαν με καινούρια τραγούδια από το πρόσφατο άλμπουμ τους “Remedie”, ενώ στο σετ τους συμπεριέλαβαν κομμάτια και από τα άλλα δυο τους άλμπουμ “Omens” και “Ship In Your Trip”, κλείνοντας με το πιο γνωστό τους τραγούδι, το “Denial”. Αν και οι πιο παράταιροι της βραδιάς άρεσαν στον κόσμο, η πλειοψηφία του οποίου δεν μου φάνηκε ότι μοιράζεται τα ίδια ακούσματα με τους Sorrowful Angels, που τους χειροκρότησε και συμμετείχε ενεργά στην εμφάνισή τους, ειδικά προς το τέλος.
Witchunt, Shatterbox, Immaculate Disguise, Leap Of Faith, Ghosts Of Concrete, Dream In Black, Suicidal Manners, Right Of Way, Shores Of Capture, Denial
Με το ρολόι να δείχνει έντεκα και κάτι τα τιμώμενα πρόσωπα της βραδιάς, οι Diviner πήραν τη σκυτάλη και ξεκίνησαν την κατά μέτωπο επίθεση με το που έκλεισαν τα φώτα. Μπορεί τα μέλη του συγκροτήματος να είναι παλιές καραβάνες του χώρου, όμως αυτή ήταν μια πρεμιέρα και σίγουρα ήθελαν και οι πέντε να πιάσουν τον ταύρο από τα κέρατα, κάτι που έπραξαν στα επόμενα 60 λεπτά και 11 τραγούδια που ακολούθησαν. Έχοντας μόνο το ντεμπούτο άλμπουμ στη δισκογραφία τους το έπαιξαν όλο συνοδευόμενο από μια διασκευή στο “The One You Love To Hate” από το επίσης ντεμπούτο του Rob Halford με την προσωπική του μπάντα στο οποίο όπως θα θυμάστε πολύ καλά συμμετέχει και ο Bruce Dickinson.
Το “Fallen Empires” λοιπόν ακούστηκε ολόκληρο και με την ίδια σειρά που έχει το tracklist του άλμπουμ με τον κόσμο που πλέον ήταν αισθητά περισσότερος (300 άτομα θα έλεγα) να τραγουδάει αρκετά από αυτά στίχο στίχο. Ειδικά στο ομώνυμο και το “The Legends Goes On”, το πιο επικό του άλμπουμ, η ανταπόκριση ήταν πολύ έντονη και δυναμική. Η απόδοση του γκρουπ ήταν πολύ καλή με τις ερμηνείες να πιάνουν αυτές του άλμπουμ. Το δίδυμο Μαρούλη-Μπουζιώτη σε κιθάρα και μπάσο αντίστοιχα χτυπιόταν πέρα δώθε στη σκηνή, σε αντίθεση με τον Θύμιο Κρίκο στην δεύτερη κιθάρα που ήταν πιο… φρόνιμος. Ο Φραγκίσκος Σαμοΐλης έκανε πολύ καλή δουλειά στα τύμπανα, ενώ ο Γιάννης Παπανικολάου κινήθηκε στα γνωστά του πολύ καλά στάνταρ με πάθος, ενέργεια, κίνηση, καλή επικοινωνία με το κοινό, που η αλήθεια είναι ότι δεν ήθελε και πολύ για να πάρει μπροστά.
Σίγουρα, δεν έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε εμφανίσεις συγκροτημάτων να διαρκούν μόνο 60 λεπτά, όμως προσωπικά εκτιμώ το γεγονός ότι οι Diviner δεν γέμισαν κι άλλο ένα μισάωρο με διασκευές, κάτι που θα ήταν εξαιρετικά εύκολο για αυτούς -μια ήταν υπερ αρκετή. Τα συγκροτήματα που έχουν φιλοδοξίες και όραμα αυτό πρέπει να κάνουν, να παίζουν τα δικά τους κομμάτια στο κοινό, είτε είναι της κατηγορίας “γειτονιάς”, είτε προχωρημένη πίστα σαν τους Diviner και τους Sorrowful Angels. Οι Erase δεν έχουν φτάσει ακόμα εκεί, αλλά σίγουρα με τίμιες και μεστές εμφανίσεις σαν αυτή έχουν τις δυνατότητες να τα καταφέρουν. Φυσικά, σε όλα τα συγκροτήματα που εμφανίστηκαν στο Κύτταρο μέγιστος σύμμαχος ήταν ο πάρα πολύ καλός ήχος σε όλη τη διάρκεια της συναυλίας που προσέφερε διαύγεια και ένα εξαιρετικό αποτέλεσμα για το κοινό.
Γιάννης Δόλας
Fallen Empires, Kingdom Come, Evilizer, Riders From The East, The Legend Goes On, The One You Love To Hate, Come Into My Glory, Seven Gates, The Shadow And The Dark, Sacred War, Out In The Abyss
{galleryDiviner}{/gallery}
