Η επιστροφή των Lucifer στη χώρα μας στα πλαίσια της περιοδείας τους για το εξαιρετικό “Lucifer V” δεν χανόταν με τίποτα και σε συνδυασμό με την παρουσία του πλέον υποσχόμενου ονόματος στην ελληνική σκηνή, τους Saturday Night Satan, έκανε το όλο πακέτο ακόμη πιο δελεαστικό. Με άλλα λόγια, όλοι οι δρόμοι οδηγούσαν στο Temple το Σάββατο σε μία βραδιά γεμάτη αποκρυφισμό και vintage 70s rock!
«Ανυπομονώ να ξαναπαίξω για τους Έλληνες fans», μας λέει η Johanna λίγες ώρες πριν το live σε μία συνέντευξη που θα δημοσιευτεί σύντομα στο Rockpages και από ό,τι φάνηκε αργότερα και οι Έλληνες fans ανυπομονούσαν να δουν ξανά τους Lucifer. Αφού κάναμε μία απαραίτητη στάση στο merch stand, πήραμε θέση για να δούμε τους Saturday Night Satan. Αλήθεια, δεν θα μπορούσα να σκεφτώ πιο ταιριαστό συγκρότημα για να ανοίξει τη συναυλία των Lucifer. Με το ντεμπούτο τους “All Things Black” στις αποσκευές τους, οι Saturday Night Satan ήταν εξαιρετικοί και σαφώς λιγότερο τρακαρισμένοι σε σχέση με το πρόσφατο τους live με τους Green Lung. Με σύμμαχο τον καλό ήχο και τη στήριξη του κόσμου, η απόδοση των παιδιών ήταν αψεγάδιαστη ενώ ήταν πολύ ενθαρρυντικό το γεγονός ότι έβλεπα παιδιά να τραγουδάνε τους στίχους σε τραγούδια όπως τα “Witches’ Dance” και “Devil in Disguise” που αποτέλεσαν και τα απόλυτα highlights της εμφάνισης του συγκροτήματος. Πολλά συγχαρητήρια, παιδιά!
Οι προετοιμασίες για το στήσιμο του εξοπλισμού των Lucifer ξεκινούν αμέσως και το μάτι μας πέφτει πρώτα στην εμφάνιση ενός…φέρετρου μπροστά στη σκηνή! Το σκηνικό μιας μυστικιστικής και μακάβριας ατμόσφαιρας ενισχύεται με την παρουσία κεριών αλλά και ενός vintage εξοπλισμού (από τα μικρόφωνα μέχρι τις κεφαλές των ενισχυτών) και όπως καταλαβαίνετε η ανυπομονησία χτυπάει κόκκινο! Λίγο μετά τις 10:30 οι Lucifer κάνουν την εμφάνιση τους και το Temple παίρνει φωτιά στο άκουσμα του “Fallen Angel” που θα πρέπει να θεωρείται ήδη υπερκλασικό και υποψήφιο για μόνιμο opening song στις συναυλίες της μπάντας. Η Johanna είναι άνετη και επιβλητική έχοντας μόνιμα μπροστά της το φέρετρο ενώ τα υπόλοιπα μέλη των Lucifer είχαν ένα πολύ αυθεντικό 70ς look δίνοντας σου την εντύπωση ότι βρίσκονται σε ένα stage κάπου στο 1971/72. Και μπορεί να έλειπε ο Nicke Andersson λόγω ανειλημμένων υποχρεώσεων με τους The Hellacopters αλλά πιστέψτε με κανένας δεν το πρόσεξε αφού η απόδοση όλων ήταν καταιγιστική!
Όπως ήταν αναμενόμενο τη μερίδα του λέοντος στο set list είχε το τελευταίο studio album και έτσι δεν χρειάζεται να πούμε ότι έγινε ο κακός χαμός στο άκουσμα των “At The Mortuary”, “Slow Dance In A Crypt”, “A Coffin Has No Silver Lining”, “The Dead Don’t Speak” και φυσικά στο “Maculate Heart”! Δεν γινόταν φυσικά να μην ακουστούν και παλιότερα και αγαπημένα τραγούδια όπως το “Bring Me His Head” (που έκλεισε το κανονικό set) και “Leather Demon” έτσι για να αναφέρουμε κάποια.
Ύστερα από 80 περίπου λεπτά οι Lucifer μας αποχαιρετούν δίνοντας μας υπόσχεση ότι θα επιστρέψουν πολύ σύντομα. Ήταν μία απολαυστική εμφάνιση όπου φάνηκε με τον πλέον εμφαντικό τρόπο ότι οι Lucifer έχουν ανέβει τόσο στην εκτίμηση του κόσμου όσο και σε ποιοτικό επίπεδο. Long Live Lucifer!
Σάκης Νίκας
Φωτογραφίες: Μαρία Μέλλιου
