Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Όταν μπήκα αντίκρισα το απογοητευτικό 1/5 του χώρου μόλις γεμάτο (ούτε λόγος για τoν εξώστη) και τους Riverbed να rockaρουν με το απόλυτα ταιριαστό ύφος τους για την βραδιά. Μέχρι και κομμάτι “Devil Woman” έχουνε! Whitesnake meets Uriah Heep, με πολύ καλό ήχο και τον τραγουδιστή τους (που έπαιζε και πλήκτρα) να μου θυμίζει έντονα τον John Lawton που είχε περάσει από τις τάξεις των δεύτερων προαναφερθέντων. Αξίζει να τους τσεκάρετε!
Στις 21:30 ακριβώς και μπροστά σε περίπου 800 άτομα, εμφανίστηκαν οι Blues Pills εμφανώς χαρούμενοι που βρίσκονται και πάλι στην χώρα μας. Ξεκίνησαν και παρέμειναν ως το τέλος της βραδιάς μια καλοκουρδισμένη ηλεκτρική μηχανή με τα φωνητικά της Elin και την κιθάρα του Dorian να ηγούνται της εμφάνισης. Όσο αφορά την σκηνική τους παρουσία την παράσταση κλέβει με χαρακτηριστική ευκολία η Elin που μετατρέπει την σκηνή σε χώρο αερόβιας γυμναστικής, ενώ οι υπόλοιποι επιδίδονται σε headbanging.Τα “Lady in gold” και “Little boy preacher” παρουσιάστηκαν με την κιθάρα πιο μπροστά από ότι στον τελευταίο τους δίσκο, και εάν το κοινό ήταν σχετικά κουμπωμένο, στο “Black Smoke” έγινε πιο εκδηλωτικό.
Σημαντική η προσθήκη του session μουσικού (πλήκτρα, κιθάρα) που βοήθησε στην ολοκλήρωση του ήχου τους. Ήχος που ήταν πολύ καλός για όλη την διάρκεια της βραδιάς. Η διασκευή τους στο “Elements and things” του Tony Joe White αποδόθηκε εξαιρετικά ενώ ένα μικρό πάρτι στήθηκε στο “High Class Woman” που φάνηκε ότι περίμενε μια μεγάλη πλειοψηφία του κόσμου. Προσωπικά γούσταρα πολύ τα “Bliss” και “Astralplane” όπως και την πρώτη φορά, ενώ δυστυχώς στις πιο συναισθηματικές στιγμές δεν απέδωσαν όπως έπρεπε. Το “Little Sun” δεν προκάλεσε συγκίνηση, πολύ πιο ηλεκτρισμένο από ότι έπρεπε, ενώ στο “Ι felt a change” η μεγάλη σκηνή του Piraeus ήταν σαν να κάταπιε την Elin. Encore με διασκευή στο “Somebody to love” και αποθεώθηκαν για το κομμάτι σήμα – κατατεθέν τους “Devil man”.
Και ενώ το Αθηναϊκό κοινό αποχώρησε απολύτως ικανοποιημένο, εγώ προβληματίστηκα λιγάκι. Όχι γιατί δεν τα πήγαν καλά, αντιθέτως, αλλά γιατί φάνηκαν λιγάκι «μικροί» σε ένα τόσο μεγάλο χώρο και κάπως εγκλωβισμένοι στην εικόνα που έχουν δημιουργήσει. Μετά από σκέψη κατέληξα ότι αυτό που χρειάζονται είναι ακόμη πιο δυνατά τραγούδια εάν θέλουν να συνεχίσουν να ξεχωρίζουν στο μέλλον. Τους αγαπάμε και περιμένουμε τρίτη δουλειά και πάλι εδώ! Εις το επανιδείν!
Κώστας Βουλγαρέλης
Lady in Gold, Little Boy Preacher, Black Smoke, Bliss, Bad Talkers, Won’t go back, Elements and Things (Tony Joe White cover), You gotta try, Astralplane, High class woman, Ain’t no change, Little Sun, I felt a change, Gone so long
Somebody to love (Jefferson Airplane cover), Devil man
{galleryLiveReports/2017/BluesPills}{/gallery}
