Θυμάστε τους King Kobra; Οι μεγαλύτεροι σίγουρα ναι…για να λέμε τα πράγματα με το όνομα τους, οι King Kobra δεν κατάφεραν ποτέ να ανέβουν στην Α’ Εθνική του Αμερικάνικου Hard Rock και έμειναν περισσότερο γνωστοί για τον drummer τους (τον «πολύ» Carmine Appice) και τον τραγουδιστή τους Mark Free (ο οποίος έγινε…Marcie Free). Βέβαια, οι δίσκοι που κυκλοφόρησαν στα 80ς περιείχαν μερικά πολύ ωραία τραγούδια αλλά…ως εκεί και τίποτα παραπάνω.
Η είδηση της επανασύνδεσης της κλασικής σύνθεσης (χωρίς τον Mark Free αλλά με τον Paul Shortino στα φωνητικά) με την κυκλοφορία του ομώνυμου δίσκου τους από τη Frontiers, δεν ταρακουνάει τα νερά και μπορώ, μάλιστα, να πω ότι επιβεβαιώνει την εικόνα που είχαμε γι’ αυτούς όλα αυτά τα χρόνια. Ταλαντούχοι και πεπειραμένοι μουσικοί που στον τομέα της σύνθεσης χωλαίνουν και το αποτέλεσμα είναι όχι μόνο τους αδικεί σαν μονάδες αλλά ταυτόχρονα είναι κατώτερο όλων ανεξαιρέτως των δίσκων της μπάντας.
Αν θα έπρεπε να χρησιμοποιήσω τρεις επιθετικούς προσδιορισμούς για τη νέα δουλειά των King Kobra, αυτοί θα ήταν: ανέμπνευστη, τυπική, τετριμμένη. Αυτή είναι η αλήθεια!
Highlight: Μέχρι και το εξώφυλλο αντανακλά την…περιρρέουσα μετριότητα.
