Power Metal! Από το πρώτο μιλισεκόντ μάλιστα! Δεν έχω ιδέα αν η καλή μέρα φαίνεται από το πρωί, γιατί, πολύ απλά, αυτή εδώ η μέρα φαίνεται τζετέ πριν ακόμα ξημερώσει! Με το που άκουσα τις πρώτες νότες του “We won’t fall” μου ήρθε κατάμουτρα το αγέρωχο παίξιμο και το τρέξιμο των διπλοπετάλων, η φωνή που γρεζάρει και καθαρίζει και σηκώνεται και ειρωνεύεται και πετάει. Το συγκρότημα από την Θεσσαλονίκη κυκλοφορεί ένα άλμπουμ που, όπως φαίνεται, αποτελεί μια από τις καλύτερες ηχητικές προτάσεις των τελευταίων ετών στο ιδίωμα.
Πριν αρχίσω να γράφω για το εν λόγω… Έριξα μια ματιά στο διαδίκτυο… Οι περισσότεροι γράφουν καλά λόγια για το άλμπουμ και θα συμφωνήσω μαζί τους, θα ήμουν άλλωστε ηλίθιος αν σκεφτόμουν ανάποδα. Απλά, επειδή το διάβασα κι αυτό… Μια στιγμή, το Helloween-ικό και όχι μόνο “Starchild” με βίδωσε στον τοίχο… Ξεσηκωτικό και καργάτο και “Nobody denies”… Σας έλεγα λοιπόν ότι διάβασα πως ένας συντάκτης από άλλο περιοδικό δυσφορούσε με τη μικρή διάρκεια των κομματιών. Επειδή γούστα είναι αυτά και είναι απόλυτα σεβαστά, να πω μόνο ότι, αντίθετα, θεωρώ ότι αυτή ακριβώς είναι η μαγεία των παιδιών. Μέσα σε πέντε λεπτά σε τρελαίνουν και σου παίρνουν και το σκαλπ!
Η παραγωγή του Βαγγέλη Μαράνη (Maranis Studios) είναι ΑΥΤΗ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ! Ακούγονται όλα τα όργανα με τον καλύτερο δυνατό τρόπο και δίνεται χώρος στα tutti και τα κρεσέντα. Ιδίως τα θέματα στα τύμπανα ακούγονται εξαιρετικά.
“Speak of the devil” και η μαγεία εξαπλώνεται… Απόλυτα Μεταλλικό, κάπου ίσως και Priestικό, mid tempo, με λυσσασμένο ύφος. Έχει να πέσει πολύ ξύλο στα live τους. Από κοντά και το επικολυρικό “Chasing the wind”. Τρελή πώρωση και όλα ισχυρά στην τελευταία γέφυρα…
To δωδεκάλεπτο “Phantasmagoria” είναι ένα πολύ-κομμάτι, με Power θέματα και Γερμανική τεχνοτροπία. Για να κλείσουμε με μια διασκευή στο “Holding out for a hero” (Bonnie Tyler), ένα τραγούδι που η μπάντα το έφερε πολύ κοντά στο ύφος της, ακούγεται εντυπωσιακό. Αλμπουμάρα, άριστα, τέλος εκπομπής, Κώστας Κούλης.
