Φαντάζομαι ότι στους περισσότερους εκεί έξω είναι οικείο το όνομα των Down N’ Outz αν και το πιο πιθανό είναι να μην έχετε δώσει και μεγάλη σημασία στις προηγούμενες κυκλοφορίες τους. Δεν είναι κάτι κακό ή μεμπτό αυτό. Σε καμία περίπτωση. Αρκεί να σας πω ότι ακόμη και πολλοί φανατικοί οπαδοί των Def Leppard δεν έχουν ασχοληθεί αρκετά με το side project του Joe Elliott. Προσωπικά, πάντα μου άρεσε να «ιχνηλατώ» τις ρίζες των αγαπημένων μου μουσικών και έτσι μπορεί να μην μεγάλωσα στο βροχερό Βορρά της Αγγλίας της δεκαετίας του 70 για να εκτιμήσω το glam rock κίνημα της εποχής αλλά ποιος δεν σέβεται το ειδικό βάρος των T’ Rex, Bowie, Gary Glitter, Mott The Hoople και τόσων άλλων;
Μετά από 2 δίσκους με διασκευές στα spin-off projects του παιδικού ήρωα του Elliott, Ian Hunter, ήρθε η ώρα για το τρίτο studio album με την ειδοποιό διαφορά ότι εδώ έχουμε μόνο original υλικό. Εντάξει…για να ακριβολογούμε υπάρχει και μία διασκευή στο “White Punks On Dope” (The Tubes). Λοιπόν, o Elliott συνθέτει κομμάτια σχεδόν αποκλειστικά στο πιάνο δίνοντας μία “Elton John meets Queen” ατμόσφαιρα που δεν έχει καμία σχέση με το γνώριμο ύφος των Leppard. H backing band, που είναι ουσιαστικά οι The Quireboys με μία δόση από Vixen (Share Ross), τα πάει περίφημα και το “This Is How We Roll” έχει κάτι αναλογικό, κάτι από τη δεκαετία του 70, κάτι που έχει χαθεί στο σύγχρονο ψηφιακό κόσμο. Η rock n’ roll αισθητική του ομώνυμου κομματιού ταιριάζει γάντι στο ύφος των Down N’ Outz και πιστεύω θα αποτελέσει το ιδανικό εφαλτήριο για τις μελλοντικές αναζητήσεις του Elliott και της παρέας του.
Θα έλεγα ότι το “This Is How We Roll” απευθύνεται όχι μόνο στους φανατικούς οπαδούς των Leppard αλλά στους λάτρεις της «ζεστής», αναλογικής μουσικής της δεκαετίας του 70 έτσι όπως αυτή ξεπήδησε από τη Μεγάλη Βρετανία στις αρχές της δεκαετίας του70.
Highlight: O Keith Weir στο πιάνο κάνει απίστευτα πράγματα…
