Από πολύ νεαρή ηλικία γνώριζα πως οι Cloven Hoof θα γίνονταν ένα από τα αγαπημένα μου συγκροτήματα. Μία ακρόαση του Dominator ήταν αρκετή πίσω στο μακρινό 1996. Όλα τα άλλα άλμπουμ τους απλά το επιβεβαίωσαν και εκείνες οι αξέχαστες συναυλίες με τη σύνθεση των Dominator και Sultan’s Ransom χαλύβδωσαν αυτή τη σχέση για πάντα. Η επιστροφή του γκρουπ βέβαια δεν ήταν στρωμένη με ροδοπέταλα. Αναταραχές, αλλαγές μελών και αρκετό παρασκήνιο δεν ήταν δυνατόν να παρέχουν ένα σταθερό και δημιουργικό περιβάλλον. Τα τελευταία χρόνια βέβαια αυτό τείνει να αλλάξει μιας και δείχνουν σοβαρά σημάδια δημιουργικής ανάπτυξης και σταθερότητας μετά από την ώθηση που τους έδωσε η Αμερικάνικη ένεση που ακούει στο όνομα George Call. Το Who Mourns for the Morning Star του 2017 ήταν η αρχή. Το Age of Steel έρχεται για να διατηρήσει τα κεκτημένα και να κρατήσει τη μπάντα σε επιτυχημένη τροχιά. Μπορεί το αποτέλεσμα σε σημεία να είναι Iron Maiden σε σημείο παρεξήγησης, μιας και δεν γίνεται να παραβλέψουμε τις ερμηνευτικές ομοιότητες ανάμεσα σε Call και Dickinson αλλά ούτε και τον τρόπο που έχουν στηθεί κάποιες από τις συνθέσεις (το Touch the Rainbow ας πούμε, «φωνάζει» The Evil that Men Do), αλλά δεν είναι ούτε οι πρώτοι ούτε οι τελευταίοι που εμπνέονται και επηρεάζονται από τους επιδραστικότατους συμπατριώτες τους. Αυτό που έχουμε εδώ είναι ένας καλογραμμένος δίσκος με σωστό ήχο και εξαιρετικά παιξίματα που ακούγεται πολύ ευχάριστα και τιμά την ιστορία του γκρουπ.
Όποιος ψάχνει ένα ηχητικό συνώνυμο των κλασσικών δίσκων που σημάδεψαν τα 80ς, θα συνεχίσει τη μάταια αναζήτησή του. Το Age of Steel δεν μπορεί να σταθεί δίπλα στις ιστορικές αυτές στιγμές, δεν νομίζω υπήρξε ποτέ τέτοιο ζητούμενο για τον ρεαλιστή ακροατή, αλλά εκπροσωπεί επάξια τους Cloven Hoof του 2020. Είναι πολύ σημαντικό το να μπορείς να προσφέρεις ποιοτικό έργο μετά από 40 χρόνια καριέρας και 30 μετά τα καλύτερα δημιουργήματά σου. Παρόλο το γενικότερο κορεσμό, υπάρχει σίγουρα χώρος στο σύγχρονο μεταλλικό τοπίο για μπάντες όπως οι Cloven Hoof. H επιμονή τους αποτελεί σίγουρα έμπνευση και παράδειγμα για πολλά νέα συγκροτήματα εκεί έξω.
