Ολοένα και περισσότεροι μουσικοί δέχονται προσφορές τα τελευταία χρόνια για να γράψουν και να δημοσιεύσουν τα απομνημονεύματα τους. Οι βιογραφίες καλλιτεχνών από τον ευρύτερο rock χώρο πουλούν αρκετά και ο κόσμος δείχνει ένα ειλικρινές ενδιαφέρον για αυτές. Από την άλλη, βέβαια, γίνεται φανερό ότι οι αγαπημένοι μας καλλιτέχνες φτάνουν σιγά σιγά στη δύση της καριέρας τους και αυτό είναι κάτι αξιοσημείωτο. Πάμε τώρα στον original (υπογραμμισμένο και τονισμένο) των KISS, Ace Frehley.
Όπως κάθε μουσικός που σέβεται τον εαυτό του, έτσι και ο Ace έχει ζήσει στο full το τρίπτυχο sex, drugs and rock n’ roll, με τη δεύτερη λέξη να κυριαρχεί έναντι των άλλων. Το “No Regrets” είναι μία αυτοβιογραφία 300 σελίδων με καμιά 30αριά φωτογραφίες –ως επί το πλείστον ακυκλοφόρητες- συγκεντρωμένες προς το τέλος του κειμένου. Όπως συμβαίνει με το συγκεκριμένο είδος της λογοτεχνίας, υπάρχουν τόσο θετικά όσο και αρνητικά σημεία. Το καλό με το “No Regrets” είναι πως τα θετικά υπερτερούν έναντι των αρνητικών.
Ποια είναι αυτά; Καταρχάς, ο Ace δεν κρύβεται όσον αφορά την εξάρτηση του από τα ναρκωτικά και το αλκοόλ (δηλώνει «καθαρός» τα τελευταία 5 χρόνια). Λέει τα πράγματα με το όνομα τους και δεν μασάει τα λόγια του όταν περιγράφει πόσο χαμηλά είχε πέσει. Το μεγαλύτερο μέρος της βιογραφίας καταλαμβάνει –όπως αναμενόταν άλλωστε- η περίοδος που ο Ace βρισκόταν στους KISS. Χάρηκα ιδιαιτέρως που δεν δίστασε να τονίσει ότι υπήρχαν ορισμένοι άνθρωποι που δίχως αυτούς οι KISS δεν θα είχαν γίνει το supergroup που σήμερα γνωρίζουμε. Οι Bill Aucoin, Sean Delaney, Joyce & Neil Bogart ήταν οι άνθρωποι που πίστεψαν στους KISS και η αλήθεια πρέπει να λέγεται (βέβαια, αν διαβάσετε τη βιογραφία του Gene Simmons, μόνο αυτός και ο Paul Stanley κατάφεραν τα πάντα…μόνοι τους. Αυτό, όμως, είναι μία άλλη ιστορία).
Η φιλία του Ace με τον John Belushi, οι ιστορίες από τις περιοδείες, το μπουνίδι που έχωσε στον Thayer (όταν αυτός ήταν road manager των KISS…για να μην ξεχνιόμαστε), τα ουκ ολίγα τρακαρίσματα είναι μερικά μόνο από τα highlights του βιβλίου. Θα ήθελα, ωστόσο, να διάβαζα περισσότερα πράγματα για τη solo καριέρα του Ace καθώς και για την περίοδο της επανασύνδεσης του με τους KISS στα 90ς. Μην τα θέλουμε όμως όλα δικά μας…
Σάκης Νίκας
