Οι μήνες αναμονής τελείωσαν. Πέρυσι το καλοκαίρι πήραμε μια πρώτη γεύση από το supergroup που απαντά στο όνομα Adrenaline Mob. Για όσους έχουν χάσει κάποια τεύχη οι Adrenaline Mob είναι ένα γκρουπ που φτιάχτηκε από τους Mike Portnoy (Ex-Dream Theater, Ex-Avenged Sevenfold) και τον Russel Allen(Symphony X, Allen-Lande). Μαζί τους είναι ο κιθαρίστας Mike Orlando κα ο μπασίστας John Moyer(Disturbed).
Το συμπέρασμα που είχαμε βγάλει για τα E.P. ήταν ότι γενικά δεν ήταν κακό, αλλά οι μουσικοί που συμμετέχουν στο σχήμα έχουν θέσει μεγαλύτερα standards. Επίσης η διασκευή του “Mob Rules” που υπήρχε ήταν αχρείαστη. Πέρασε παραπάνω από μισός χρόνος για να κυκλοφορήσει το πρώτο full-length άλμπουμ με τίτλο “Omerta”, και πραγματικά το συμπέρασμα έμεινε σχεδόν ίδιο.
Η μουσική στο “Omerta” όπως και στο EP είναι πολύ άμεση και καμία σχέση με prog. Grooveατα και βρώμικα riff, Hard rock φωνητικά και σε γενικές γραμμές αρκετά πιασάρικα ρεφραίν. Γενικά ακούγοντας το άλμπουμ, μένεις με την εντύπωση ότι απευθύνεται σε σκληροπυρηνικούς μηχανόβιους αλλά τα πάντα εκπληκτικά φωνητικά του Allen και οι κιθάρες που θυμίζουν Zakk Wylde το κάνουν εύκολα ακροάσιμο από όλους.
Όμως, μετά από τις πρώτες ακροάσεις, γίνεται προφανές ότι τα riff είναι επαναλαμβανόμενα και πραγματικά… βαρετά. Ο Russel Allen αποδεικνύει γιατί είναι ένας από τους καλύτερους τραγουδιστές που πέρασαν από το heavy metal, αλλά ακόμα και αυτός σε μερικά σημεία ακούγεται να προσπαθεί πολύ και να πιέζεται για να προσαρμοστεί στην γενική επιθετικότητα του άλμπουμ.
Η λαμπρή εξαίρεση στο άλμπουμ είναι το κομμάτι διασκευή στους Duran Duran(ναι σωστά διαβάσατε). Η εξαιρετική και εκρηκτική ερμηνεία της Lzzy Hale των Halestorm μαζί με τον σταθερά εξαιρετικό Allen κάνουν το “Come Undone” το καλύτερο κομμάτι του δίσκου. Πράγμα που λέει πολλά. Όσο για τον άλλο σταρ της μπάντας, ο Mike Portnoy είναι πολύ καλός σαν metal ντράμερ αλλά πραγματικά ακούγεται σαν να υποτιμά τον εαυτό του.
Το ντεμπούτο των Adrenaline Mob θα ξεχαστεί γρήγορα. Απογοητευτική προσπάθεια από μουσικούς που μας έχουν κακομάθει. Πραγματικά πιστεύω ότι σε μερικά χρόνια το μόνο που θα μείνει είναι το εξαιρετικό cover στο “Come Undone”.
