Μετά την παταγώδη αποτυχία του “Welcome 2 My Nightmare” και το αδιάφορο άλμπουμ από τους Hollywood Vampires δεν είχα μεγάλες απαιτήσεις από το νέο άλμπουμ του Alice Cooper…
Από εκεί λοιπόν που δεν το περίμενα η δισκάρα με χτύπησε κατακέφαλα. Η πρώτη ακρόαση ήταν μια σειρά από πολλαπλά ηλεκτροσόκ με τον Πρίγκηπα του Σκότους να κραδαίνει στιβαρά το μαστίγιό του και να δείχνει τα δόντια του. Ειλικρινά, τέτοιο άλμπουμ από τον Alice δεν περίμενε ούτε ο πιο φανατικός οπαδός του. Θέλετε είναι η συνεργασία με τον Ezrin, αποτέλεσμα τεράστιας έμπνευσης, συνειδητή επιστροφή στις ρίζες; Πείτε το όπως θέλετε, το “Paranormal” είναι δισκάρα!
Η ατμόσφαιρα και οι συνθέσεις παραπέμπουν κατευθείαν στη δεκαετία του ’70 εκεί όπου μεγαλούργησε. Το “Paranormal”, που ήταν και το πρώτο κομμάτι που κυκλοφόρησε δίνει το σύνθημα. Δεν υπάρχει ρεφρέν, παρά μυσταγωγικές, μυστηριώδεις μελωδίες και ξεσπάσματα που σε κάνουν να νομίζεις ότι ακούς τρία διαφορετικά τραγούδια. Και αυτή ήταν μόνο η αρχή… το “Fireball” περνάει σαν τρένο… … το “Paranoiac Personality” είναι αυτοπεριγραφικό… Το “Sound Of A” θα μπορούσε να είναι ένας φόρος τιμής στον David Bowie, είναι; Γενικότερα, το άλμπουμ είναι σαν μια “best of” συλλογή αφού περιλαμβάνει όλα εκείνα τα στοιχεία που αγαπήσαμε στα άλμπουμ του Alice Cooper. Υπάρχει ίντριγκα, μυστήριο, ανατριχίλα, αλλά και χιούμορ. Μεγάλο έξτρα τα 2 τραγούδια με την αυθεντική Alice Cooper Band, με το “Genuine American Girl” να κλέβει την παράσταση. Το bonus CD περιέχει κι άλλα έξι κλασσικά με την τρέχουσα σύνθεση για να μη μείνει άδειο το δισκάκι… ευπρόσδεκτα!
Καλεσμένοι στο άλμπουμ o Billy Gibbons των ΖΖ Top, ο Roger Glover και ο Larry Mullen των U2, οι οποίοι όμως περνούν απλά απαρατήρητοι, γιατί το άλμπουμ είναι εξαιρετικό και μάλλον δεν τους έχει ανάγκη.
Ο Alice Cooper υπήρξε ένας χαμελέων του rock, άλλαζε χρώμα ανάλογα με την εποχή και το ένστικτό του. Το 2005 θεώρησε ότι έπρεπε να επιστρέψει στο γκαράζ και του βγήκε. Το ’89 έπαιξε ποζεριά καλύτερα από τους ποζεράδες. Στα ‘90s σκοτείνιασε… Αυτό που καταφέρνει το “Paranormal” είναι να αποτελεί ένα χαρακτηριστικό άλμπουμ καριέρας του Cooper που κυκλοφορεί σχεδόν 50(!) χρόνια μετά το ξεκίνημα της. Αν νομίζετε ότι είναι εύκολο ξανασκεφτείτε το! Η ουσία είναι ότι ο Alice βγάζει ένα άλμπουμ που εντελώς αντικειμενικά θα μπορούσε να συγκαταλέγεται στα καλύτερά του. Προσωπικά, θα πρέπει να φτάσω μέχρι το “Trash” για να βρω ένα καλύτερο… Αρπάχτε το!
